Όταν μεγαλώνεις ένα παιδί που αρνείται να φάει σχεδόν οτιδήποτε, είναι σκέτος εφιάλτης! Ή τουλάχιστον έτσι το βιώνω εγώ με την τετράχρονη κόρη μου που ήταν πάντα δύσκολη στο φαγητό και καθημερινά ανησυχώ αν παίρνει τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται για να μεγαλώσει σωστά.
Ωστόσο, με τη βοήθεια του παιδιάτρου μου από τη μία και τις συμβουλές των άλλων μαμάδων από την άλλη, η ώρα του φαγητού γίνεται όλο και πιο ευχάριστη.
Επειδή δεν είμαι η μόνη που αντιμετωπίζω αυτό το πρόβλημα, καθώς συναντώ αρκετές μαμάδες στα όρια της απελπισίας επειδή δεν τρώνε τα παιδιά τους, θέλω να μοιραστώ κάποια μικρά κόλπα που, τουλάχιστον στην δική μας περίπτωση, φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα.
Έβαλα πολύ αυστηρό πρόγραμμα στις ώρες του φαγητού
Όταν το παιδί σου είναι δεκτικό σε όλες τις γεύσεις, είναι εύκολο να ακολουθείς ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής. Όταν, όμως, τρώει με δυσκολία ακόμα και μια μπουκιά, αρχίζεις να το ταΐζεις άστατες ώρες από φόβο μην μείνει νηστικό. Μια συζήτηση με τον παιδίατρο με έπεισε πως αυτό είναι μεγάλο λάθος! Μάλιστα, με συμβούλεψε όχι μόνο να τηρώ ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, αλλά να το ακολουθώ με ακρίβεια… δευτερολέπτου!
Εδώ και λίγο καιρό η κόρη μου τρώει πολύ συγκεκριμένες ώρες, στις οποίες «εκπαιδεύεται» να πεινάει και άρα να τρώει με μεγαλύτερη όρεξη. Δεν με νοιάζει εάν θα τελειώσει το φαγητό της σε 10 λεπτά ή σε μία ώρα. Aντίθετα, την περιμένω να φάει με υπομονή και επιμονή, χωρίς να την πιέζω.
Έκοψα γλυκά από το περίπτερο και junk food
Για μεγάλο διάστημα, υπέκυπτα στις επιθυμίες της κόρης μου για μπισκότα, κρέμες ή ακόμα και σοκολατένιες λιχουδιές από το περίπτερο επειδή ήξερα πως είναι νηστική και στεναχωριόμουν. Εδώ και λίγο καιρό, όμως, όλα αυτά κόπηκαν μαχαίρι!
Πλέον δεν την επιβραβεύω με λιχουδιές κάθε φορά που τρώει, ούτε την μπουκώνω με κέικ κάθε φορά που δεν τρώει το φαγητό της. Της δίνω μόνο σπιτικά γλυκά, πλούσια σε θρεπτικές αξίες, που έχουν μπει στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα συγκεκριμένες μέρες και ώρες. Τον πρώτο καιρό γκρίνιαζε όταν δεν έπαιρνε τη λιχουδιά της όταν την ζητούσε, αλλά σιγά σιγά το αποτέλεσμα με δικαίωσε! Η μικρή έμαθε με τον καιρό να τηρεί το πρόγραμμά μας, να τρώει με μεγαλύτερη όρεξη τα σημαντικά γεύματα της ημέρας και να είναι λιγότερο επιλεκτική στο φαγητό.
Φροντίζω να παίρνει όλες τις βιταμίνες που χρειάζεται
Ακόμα κι αν φάει μικρότερη ποσότητα από αυτήν που συστήνει ο παιδίατρος, φροντίζω τουλάχιστον η μερίδα της να έχει ποικιλία και να περιέχει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως θα φάει πράσινα λαχανικά ή ψάρι με ευκολία, καθώς δείχνει να τα… απεχθάνεται, αλλά τουλάχιστον τα τρώει λίγο περισσότερο από πριν.
Παρόλα αυτά, για να μην ανησυχώ συνέχεια για την υγεία της, έχουμε αυξήσει τις επισκέψεις μας στον παιδίατρο (ενίοτε και τον μικροβιολόγο) και όποτε εντοπίζεται κάποια έλλειψη βιταμίνης, η μικρή μας παίρνει συμπληρώματα διατροφής. Οι Vitafix Ιmmuno Gummies με γεύση σμέουρο και σχήμα αστεράκι, συμπληρώνουν τις ελλείψεις της σε βιταμίνη C και ψευδάργυρο και κρατούν το ανοσοποιητικό της ισχυρό για να μην αρρωσταίνει κάθε φορά που πηγαίνουμε στο πάρκο και έρχεται σε επαφή με άλλα παιδιά.
Ωστόσο, η ίδια προτιμά τις Vitafix Multi & Probio Gummies με γεύση φράουλα και σχήμα αρκουδάκι, τις οποίες δοκίμασε πριν από λίγες μέρες επειδή ένιωθε όλη μέρα κουρασμένη λόγω έλλειψης βιταμινών Β12 και Β5. Θυμάμαι κάθε φορά που της έλεγα «ώρα για το αρκουδάκι σου», ερχόταν τρέχοντας κοντά μου και, όσο περίμενε να ανοίξω το κουτάκι με τις βιταμίνες, τραγουδούσε το παιδικό τραγουδάκι «Gummy Bear»!
Μετέτρεψα το φαγητό σε… διασκέδαση
Αυτή τη συμβουλή μου την έδωσε μία μαμά που είχε το ίδιο πρόβλημα με μένα και αποδείχτηκε σωτήρια. Όταν έρχεται η ώρα του φαγητού, καθόμαστε παρέα στο τραπέζι και συζητάμε, λέμε ιστορίες, της διαβάζω βιβλία ή τραγουδάμε. Το φαγητό έπαψε να είναι το καθημερινό μας «μαρτύριο» και μετατράπηκε σε μία ώρα που διασκεδάζουμε και οι δύο.
Σιγά σιγά, βλέπω ότι ανταποκρίνεται σ’ αυτή τη διαδικασία και, μέρα με τη μέρα, αντιμετωπίζει τα καθημερινά της γεύματα με χαρά. Δοκιμάζει περισσότερες νέες γεύσεις, τρώει μεγαλύτερες μερίδες και σχεδόν ανυπομονεί για τη στιγμή που θα κάτσουμε στο τραπέζι να φάμε!
Γενικά, το να έχεις ένα παιδί που δεν τρώει σχεδόν τίποτα είναι ένα πρόβλημα που μόνο όσοι γονείς το ζείτε μπορείτε να καταλάβετε τις δυσκολίες του! Να θυμάστε, όμως, ότι με συμμάχους τον παιδίατρο από τη μία και την επιμονή σας από την άλλη, μπορεί να λυθεί!
