Καθώς «ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας», ὁ Τίμιος Σταυρός, εἶναι ἀκόμη ὑψωμένος στό κέντρο τῶν ναῶν μας, καθώς ἡ Ἐκκλησία μας ἀκόμη πανηγυρίζει τήν Παγκόσμια Ὕψωσή του, καθώς δέν χορταίνουμε νά ἐνατενίζουμε τό ὄργανο πού ἀπό μέσο θανάτου καί ἐξουθένωσης ἒγινε σύμβολο δύναμης καί δόξας, ἔρχεται ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή νά μᾶς ὑπενθυμίσει ἕνα λόγο Τοῦ Κυρίου, ὄχι ἁπλῶς ἐκφραστικό, ἀλλά κατηγορηματικό, ὥστε νά ἀγγίζει τά ὅρια τῆς πρόκλησης.
«Ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ζωή του κατά τούς ὅρους τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορικῆς συγκυρίας στήν ὁποία ζεῖ, αὐτός θά χάσει τήν πραγματική, τήν ὄντως ζωή. Ὅποιος ὅμως, ἀπορρίπτοντας τίς κοσμικές θεωρήσεις τοῦ κρατοῦντος κοινωνικοῦ περιβάλλοντος, χάσει καί θυσιάσει τή ζωή του, ἐμμένοντας στήν ὁμολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ καί στήν ὑπακοή του στόν εὐαγγελικό νόμο, αὐτός τελικά σώζει τήν ψυχή του καί κερδίζει τή βεβαιότητα τῆς οὐράνιας βασιλείας. Διότι τί θά ὠφελήσει τόν ἄνθρωπο νά κερδίσει ὅλον αὐτόν τόν πρόσκαιρο κόσμο, ἱκανοποιώντας τήν κάθε ἐπιθυμία, ἐπιδίωξη ἤ φιλοδοξία του, καί στό τέλος χάσει τήν ἀθάνατη ψυχή του; Κι ὅταν ἕνας ἄνθρωπος χάσει αὐτό πού τόν διασφαλίζει στή θεία αἰωνιότητα, τότε τί ἀντάλλαγμα μπορεῖ νά δώσει γιά νά ἐξαγοράσει τήν ψυχή του ἀπό τήν αἰώνια ἀπώλεια;».
Ὅταν οἱ πρῶτοι Εὐρωπαῖοι ἄποικοι ἒφθασαν στήν Ἀμερικανική ἤπειρο, ἀντιλήφθηκαν τόν ἐντυπωσιασμό πού προκαλοῦσαν στούς Ἰνδιάνους ἰθαγενεῖς τά πολύχρωμα κομμάτια γυαλιοῦ καί κάποιες χάντρες που κουβαλοῦσαν μαζί τους, παράγωγα τῶν τεχνικῶν δυνατοτήτων τῆς ἐποχῆς. Ἀμέσως ἔσπευσαν νά ἀνταλλάξουν, αὐτά τά ἀσήμαντα καί χωρίς οὐσιαστική ἀξία ἀντικείμενα, μέ ἐκτάσεις γῆς καί πολύτιμα μέταλλα. Τό ἴδιο συνέβη καί στίς ἀποικίες τῶν Μεγάλων Δυνάμεων στήν Ἀφρική, ὅπου μέ φθηνά ἀλλά ἐντυπωσιακά ἀνταλλάγματα, κάποιοι ἀπέκτησαν τόν πλοῦτο τῆς ἀφρικανικῆς ἠπείρου, ἐγκαταλείποντας τούς λαούς τῆς Ἀφρικῆς στή φτώχεια, τήν ἀμάθεια καί τήν ἐκμετάλλευση.
Τά ἴδια μέσα χρησιμοποιεῖ ὁ σύγχρονος κόσμος ἀπέναντι στόν κάθε ἄνθρωπο, καί ἰδιαίτερα στούς νέους, ὅταν εἶναι νά πάρουν ἀποφάσεις ζωῆς καί νά χαράξουν τήν πορεία πού θά ἀκολουθήσουν. Τούς θαμπώνει μέ τά ψεύτικα καί ἐντυπωσιακά, γιά νά τούς στρατεύσει στήν ὑπηρεσία τοῦ συστήματος, ἀπομυζώντας τήν κάθε ἰκμάδα καί δημιουργική ἱκανότητα. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ προβάλλεται ἀκόμη στούς ναούς μας ὡς ζυγός δικαιοσύνης, ἐπάνω στόν ὁποῖον μποροῦμε νά ζυγίζουμε τίς ἐπιδιώξεις μας, τά ὄνειρα καί τίς ἀποφάσεις μας.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
