Ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀναφέρεται στὴ θεραπεία ἕνος δαιμονισμένου τῆς πόλεως τῶν Γαδαρηνῶν. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν ἐξουσίαζε τὸν ἐαυτό του, διότι κατευθυνόταν ἐδῶ κι ἐκεῖ ἀπὸ δαιμόνια, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ ἀντιστέκεται.
Τὸ κατάντημα τοῦ δαιμονιζομένου ἦταν δραματικὸ καὶ ἡ ζωὴ του ταλαίπωρη.
Κυκλοφοροῦσε γυμνός, δὲν κατοικοῦσε σὲ σπίτι, διανυκτέρευε σὲ μνήματα ἤ τριγυρνοῦσε σὲ ἔρημους τόπους. Συχνὰ ἀγρίευε, ἔφθανε σὲ ἔξαλλη κατάσταση καὶ παραφερόταν. Γιὰ ἀσφάλεια δική του καὶ τῶν ἄλλων τὸν ἔδεναν, ἀλλ’ αὐτος ἔσπαζε τὶς ἁλυσίδες τῶν χεριῶν καὶ τὰ σιδερένια δεσμὰ τῶν ποδιῶν του. Ἦταν ἐπικίνδυνος γιὰ τοὺς διερχομένους καὶ ἀποτελοῦσε μεγάλο καὶ σοβαρὸ πρόβλημα γιὰ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς.
Τὸν δυστυχῆ αὐτὸν συνάντησε ὁ Χριστός, μόλις ἔφθασε στὸν τόπο του καὶ τὸν θεράπευσε. Διέταξε τότε τὰ δαιμόνια ποὺ τὸν εἶχαν κυριεύσει νὰ φύγουν ἀπὸ μέσα του, ὥστε νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν κυριαρχία τους. Στὰ δαιμόνια ἐπέτρεψε νὰ εἰσέλθουν σ’ ἕνα κοπάδι χοίρων, ποὺ ἔβοσκε σὲ κοντινὸ βουνὸ τῆς περιοχῆς. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ὁ βασανιζόμενος ἄνθρωπος ἀπαλλάχθηκε ἀπὸ τὴν τυραννία τῶν δαιμόνων καὶ θεραπεύθηκε. Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς θὰ γράψει κατόπιν: «Ὁ Ἰησοῦς διῆλθεν εὐέργετων καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς καταδυναστευομένους ὑπὸ τοῦ διαβόλου».
Τὸ γεγονὸς ἀνησύχησε καὶ ἀναστάτωσε τοὺς βοσκοὺς τῶν χοίρων, ὅπως καὶ ὅλους τούς κατοίκους τῆς πόλεως καὶ τῆς περιοχῆς. Οἱ χοῖροι, ὅταν κυριεύθηκαν ἀπὸ τὰ δαιμόνια, ἀγρίεψαν καὶ ἄρχισαν νὰ τρέχουν. Ὅρμησαν στὸν κρημνό, ἔπεσαν στὴ λίμνη καὶ πνίγηκαν. Φαίνεται πὼς ἔτσι ἔπρεπε νὰ γίνει, διότι ἡ βοσκὴ τῶν χοίρων τότε δὲν ἐπιτρεπόταν. Ὁ μωσαϊκὸς νόμος χαρακτήριζε ἀκάθαρτο τὸ χοιρινὸ κρέας καὶ ἀπαγόρευε τὴν χρησιμοποίησή του.
Τὸ αἴσθημα τῆς ἐνοχῆς τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν γιὰ τὸ παράνομο ἐμπόριο, ἄλλα καὶ ὁ φόβος μήπως ὑποστοῦν οἰκονομικὴ ζημιά, τοὺς ὁδήγησε σὲ ἀπρόσμενη καὶ ἀνεπίτρεπτη συμπεριφορά. Οἱ κάτοικοι τῶν Γαδαρηνῶν δὲν χάρηκαν γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ συμπατριώτη τους, ποὺ ἐπὶ χρόνια ταλαιπωρούταν καὶ βασανιζόταν. Οὔτε ἐνίωσαν ἀνακούφιση ἀπὸ τὴ λήξη τοῦ σοβαροῦ κινδύνου καὶ προβλήματος τῶν κατοίκων ὅλης τῆς περιφερείας. Δὲν σκέφθηκαν ὅτι μὲ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸν τόπο τους θὰ εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ εὐεργετηθοῦν καὶ ἄλλοι συμπατριῶτες τους.
Τυφλωμένοι οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸ ὑλιστικὸ πνεῦμα καὶ τὸ ἀνάλογο συμφέρον πλησίασαν τόν Χριστό καί Τοῦ ζήτησαν νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν τόπο τους.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
