Στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς γίνεται λόγος γιά δύο θαύματα τοῦ Χριστοῦ, γιά τή θεραπεία τῶν δύο τυφλῶν καί ἑνός κωφοῦ δαιμονιζομένου.
Ὁ Χριστός, μέ τήν θεία αὐθεντία Του πού διακηρύσσει ὅτι εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου», ἐγγίζει τά κλειστά μάτια τῶν δύο τυφλῶν τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς πού ζητοῦν ἔλεος καί βοήθεια καί τούς λέγει: «Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν». Καί αὐτό τό «γενηθήτω» δέν μπορεῖ παρά νά μᾶς φέρει στό νοῦ τήν δημιουργική προσταγή τοῦ Θεοῦ κατά τή δημιουργία τοῦ κόσμου, ὅπως τήν περιγράφει ἡ Π. Διαθήκη στό βιβλίο τῆς Γενέσεως.
Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔρχεται στόν κόσμο νά ἀποκαταστήσει τό χαλασμένο ἀπό τή φθορά καί τήν ἁμαρτία δημιούργημα. Ὅπως μέ τήν αὐθεντική προσταγή τοῦ Θεοῦ δημιουργήθηκε ὁ κόσμος καί ὁ ἄνθρωπος, ἔτσι μέ τήν ἴδια αὐθεντία ἀναδημιουργεῖται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ γιά νά γίνει ἕνα καινούργιο πλάσμα, μέλος τῆς Ἐκκλησίας, κληρονόμος τῶν θείων δώρων ἀπαλλαγμένος ἀπό τήν τυφλότητα, ἀπό τή δαιμονική κυριαρχία, ἀπό τό μῖσος καί ἀπό τό θάνατο.
Τά θαύματα δέν πρέπει νά ἀντιμετωπίζονται μέ τρόπο ψυχρό καί ἐγκεφαλικό, οὔτε γίνονται γιά νά προκαλέσουν τήν πίστη στόν ἄνθρωπο ἀλλά τήν προϋποθέτουν. Κι ἀκόμη χρειάζεται καθαρή καρδιά ἀπαλλαγμένη ἀπό τήν κακότητα, τήν ἰδιοτέλεια καί τό μῖσος, καί θεῖος φωτισμός γιά νά ἀναγνωρίσει ὁ ἄνθρωπος στά θαύματα τοῦ Χριστοῦ τήν ἀποκάλυψη τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τήν φανέρωση τῆς θείας ἀγάπης, τόν νέο κόσμο τῆς ἐλπίδας πού ἀνατέλλει γιά τούς πιστούς.
Τά θαύματα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ δέν σταμάτησαν ποτέ μέχρι σήμερα, οὔτε ἐμποδίστηκαν ἀπό τίς κακόβουλες ἑρμηνεῖες τῶν ἀρνητῶν τῆς πίστεως. Μόνο πού χρειάζεται νά τά δεῖ κανείς μέ τό πρίσμα τοῦ βιώματος τῆς πίστεως, μέσα ἀπό τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα εἶναι τά διαρκῆ θαύματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν πορεία τῆς Ἱστορίας.
Ὅποιος περιμένει νά δεῖ θαῦμα γιά νά πιστέψει στόν Χριστό, θά μένει πάντοτε σέ μία ἄκαρπη ἀναμονή ἤ θά τραπεῖ σέ μία ψυχρή ὀρθολογιστική ἀντιμετώπιση τῆς θρησκείας- μόνον ὅποιος πιστέψει καί ζήσει τήν πραγματική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, θά βρεθεῖ μπροστά στό θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἡ σωτηρία, ὁ νέος κόσμος τῆς ἀναστάσεως.
Ἡ σημερινή περικοπή, μᾶς ὑπομνήσει τήν ἀλήθεια, ὅτι ἡ συνάντησή μας μέ τό θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πραγματοποιεῖται μακριά ἀπό τούς ὀρθολογισμούς, μακριά ἀπό τίς κακόβουλες διαστρεβλώσεις, μέσα ἀπό τήν νέκρωση τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τήν ἀνάστασή του στή νέα ζωή πού τήν ἐμπνέει καί τήν καθοδηγεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
