Στὸ σημερινὸ Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα γίνεται λόγος γιὰ δύο θαύματα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴ θεραπεία δύο τυφλῶν καὶ ἑνὸς κωφοῦ δαιμονιζομένου.
Ὁ Χριστός, ποὺ διακηρύσσει ὅτι εἶναι «τὸ φῶς τοῦ κόσμου», ἐγγίζει τὰ κλειστὰ μάτια τῶν δύο τυφλῶν ποὺ ζητοῦν ἔλεος καὶ βοήθεια καί τοὺς λέγει: «Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν». Κι αὐτὸ τὸ «γενηθήτω» δὲ μπορεῖ παρὰ νὰ μᾶς φέρει στὸ νοῦ τὴ δημιουργικὴ προσταγὴ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου, ὅπως τὴν περιγράφει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη στὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως.
Ὁ ἐνσαρκωμένος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔρχεται νὰ ἀποκαταστήσει τὸ χαλα-σμένο ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὴν ἁμαρτία δημιούργημα. Ὅπως μὲ τὴν αὐθεντικὴ προσταγὴ τοῦ Θεοῦ δημιουργήθηκε ὁ κόσμος καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἔτσι μὲ τὴν ἴδια αὐθεντικότητα ἀναδημιουργεῖται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ γίνει ἕνα καινούργιο πλάσμα, μέλος τῆς Ἐκκλησίας, κληρονόμος τῶν θείων δωρεῶν, ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὴν τυφλότητα, ἀπὸ τὴ δαιμονικὴ κυριαρχία, ἀπὸ τὸ μῖσος καὶ ἀπὸ τὸ θάνατο.
Ἐνῶ ὁ λαός θαυμάζει καί ἐκπλήσσεται ἀπό τό θαῦμα, οἱ φαρισαῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι «ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τά δαιμόνια».
Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι οἱ φαρισαῖοι δέν ἀρνοῦνται τήν πραγματικότητα τῶν θαυμάτων τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά προσπαθοῦν νά τά ἑρμηνεύουν μέ τρόπο διαστρεβλωτικό. Ἔτσι ἀποδεικνύονται πρόδρομοι τῶν διαφόρων ὀρθολογιστῶν τῶν κατοπινῶν χρόνων, οἱ ὁποῖοι προσπάθησαν νά ἀποδώσουν τά θαύματα τῆς Καινῆς Διαθήκης σέ φυσικά αἴτια, σε ψυχολογικά φαινόμενα ἤ ἀκόμη καί σέ φαντασιώσεις τῶν μαθητῶν.Τά θαύματα δέν πρέπει νά ἀντιμετωπίζονται μέ τρόπο ψυχρό καί ἐγκεφαλικό, οὔτε γίνονται γιά νά προκαλέσουν τήν πίστη στόν ἄνθρωπο, ἀλλά τήν προϋποθέτουν. Ὅποιος περιμένει νὰ δεῖ θαῦμα γιὰ νὰ πιστέψει στὸν Χριστό, θὰ μένει πάντοτε σὲ μία ἄκαρπη ἀναμονὴ ἢ θὰ τραπεῖ σὲ μιὰ ψυχρὴ ὀρθολογιστικὴ ἀντιμετώπιση τῆς θρησκείας.
Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή θέλει νὰ μᾶς ὑπομνήσει τὴν ἀλήθεια, ὅτι ἡ συνάντησή μας μὲ τὸ θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πραγματοποιεῖται μακριὰ ἀπὸ τοὺς ὀρθολογισμούς, μακριὰ ἀπὸ τὶς κακόβουλες διαστρεβλώσεις, μέσα στὴ νέκρωση τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τὴν ἀνάστασή του στὴ νέα ζωὴ ποὺ τὴν ἐμπνέει καὶ τὴν καθοδηγεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
