Στή σημερινή Εὐαγγελική Περικοπή ἕνας νέος κάνει διάλογο μέ τό Χριστό. Ζητᾶνε διάλογο οἱ νέοι σήμερα. Δέν θέλουν ν’ ἀκοῦνε τό μονόλογο. Θέλουν νά διαλέγονται. Θέλουν οἱ ἄλλοι νά κουβεντιάζουν μαζί τους ὅλα, προτοῦ νά τούς τά προσφέρουν ἤ νά τούς τά ἐπιβάλλουν. Καί δέν ὑπάρχει ὡραιότερο πράγμα ἀπό τό νά κάνει ἕνας νέος διάλογο μέ τό Χριστό.
Πλησίασε ὁ νέος τοῦ Εὐαγγελίου τό Χριστό, μά ἀπό τό στόμα τοῦ Χριστοῦ δέν ἄκουσε δημαγωγικά λόγια καί κολακεῖες, ἄκουσε ἀλήθειες. Καί ἄκουσε μάλιστα μία ἀλήθεια, πού ἦταν γι’ αὐτόν πικρό φάρμακο. Καί δέν τό ἄντεχε ὁ ὀργανισμός του, δέν θέλησε νά τό πάρει, καί χάθηκε.
Ἦταν ὁ νέος αὐτός ἀετός τοῦ πνεύματος. Εἶχε φτάσει σ’ ἕνα ὕψος μεγάλο. Εἶναι τό ὕψος τῆς ἠθικῆς ζωῆς. Τοῦ θυμίζει ὁ Χριστός τίς μεγάλες ἐντολές τοῦ νόμου: «Οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου, καί νά ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν».
Στήν ὑπόδειξη τοῦ Χριστοῦ νά τηρεῖ τίς ἐντολές, νά τί ἀπάντησε ὁ νέος: «Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου». Ὅλα αὐτά πού μου λές, Χριστέ μου, ἐγώ ἀπό μικρό παιδί τά ἔχω τηρήσει.
Λαχταροῦσε ἀπ’ ὅτι φαίνεται ὁ νέος αὐτός ν’ ἀνέβει σ’ ἕνα ἄλλο ὕψος, ἀπείρως ἀνώτερο καί ὡραιότερο, σέ ὕψος ὑπερφυσικό. Ἡ κορυφή τῆς ἠθικῆς, τῆς τηρήσεως τοῦ Νόμου, δέν τόν ἱκανοποιοῦσε τελείως. Ζητοῦσε ν’ ἀνεβεῖ σέ πιό ψηλή κορυφή. Καί ἡ κορυφή αὐτή ὀνομάζεται αἰώνια ζωή.
Αἰώνια ζωή! Θά χαμογελάσει εἰρωνικά ὁ ὀρθολογιστής ἤ ὁ κοσμικός ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας καί θά πεῖ, ἀντί νά μιλᾶτε γιά τά προβλήματα τῆς ζωῆς, γιά τά χειροπιαστά, μιλᾶτε γιά τά ἀόρατα. Ἀντί ν’ ἄγωνιζεσθε γιά τή ζωή τούτη, μεταθέτετε τό πρόβλημα τῆς ζωῆς σ’ ἕναν ἄλλο κόσμο, μιλᾶτε γιά τήν ἄλλη ζωή, πού δέν ξέρουμε ἄν ὑπάρχει. Γίνετε ρεαλιστές.
Αὐτά θά μᾶς πεῖ περίπου κάποιος κοσμικός, πού θ’ ἀκούσει νά μιλᾶμε γιά αἰώνια ζωή. Κι ἴσως γιά τήν κατάσταση πού βρίσκεται νά ἔχει δίκιο. Μόνο ὅποιος ἔχει ἀνέβει στήν πρώτη κορυφή βλέπει ὅτι ὑπάρχει καί δεύτερη κορυφή. Καί μόνο ὅποιος ἔχει ἀνεβεῖ στήν κορυφή τῆς ἠθικῆς βλέπει ὁλοκάθαρα μπρός του ὅτι ὑπάρχει κι ἄλλη κορυφή, ἡ κορυφή τῆς αἰωνιότητος.
Κι ὁ νέος τοῦ Εὐαγγελίου πίστευε πώς ὑπάρχει αὐτή ἡ κορυφή, πώς ὑπάρχει αἰώνια ζωή, καί τήν νοσταλγοῦσε καί ποθοῦσε νά τήν κατακτήσει.
Ἀγαποῦσε ὅμως τά χρήματα καί αὐτό τοῦ στέρησε τήν αἰώνια ζωή. Ὅποιος εἶναι δέσμιος τῶν χρημάτων δέν ἀγαπᾶ οὔτε τούς ἄλλους οὔτε τόν ἑαυτό του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
