Ἡ Εὐαγγελική περικοπή ἀναφέρεται στη θεραπεία τοῦ ἐπιληπτικοῦ νέου. Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, ἐπικεντρώνει τήν προσοχή μας σέ δύο κυρίως σημεῖα: στήν ἐξουσία τοῦ Ἰησοῦ κατά τῶν δαιμόνων καί στήν συζήτησή του μέ τούς μαθητές περί τῆς ἀπιστίας ὡς αἰτίας τῆς ἀδυναμίας τους νά ἐπιτελέσουν τήν θεραπεία καί περί τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως.
«Ἀμήν γάρ λέγω ὑμίν, ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον συνάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτω, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καί μεταβήσεται, καί οὐδέν ἀδυνατήσει ὑμίν». Σᾶς βεβαιώνω πώς, ἄν ἔχετε πίστη ἔστω καί σάν κόκκο σιναπιοῦ, θά λέτε σ΄ αὐτό τό βουνό πήγαινε ἀπό ἐδώ ἐκεῖ καί θά πηγαίνει καί κανένα πράγμα δέ θά εἶναι ἀδύνατο γιά σᾶς». Ἡ παράδοξη εἰκόνα πού χρησιμοποιεῖται στήν φράση αὐτή τοῦ Ἰησοῦ ἔχει τήν ἔννοια ὅτι ἡ πίστη κάνει θαύματα, ἐπιτελεῖ ἔργα καταπληκτικά, καί ἔργα τά ὁποῖα φαίνονται λογικά ἀκατόρθωτα.
Ἡ ἀπαίτηση πολλῶν ἀνθρώπων νά δοῦν πρῶτα θαύματα γιά νά πιστεύσουν προέρχεται ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία νά στηρίζει κανείς τά πάντα στήν λογική ἀπόδειξη, στήν βεβαιότητα. Ἡ παραπάνω φράση τοῦ Χριστοῦ ἀνατρέπει τήν σειρά πού ἀπαιτεῖ ἡ λογική του ἀνθρώπου καί προβάλλει τήν πίστη σάν τήν προϋπόθεση τοῦ θαύματος. Μόνο ὅποιος πιστεύει στόν Θεό καί στόν σταυρό τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ βλέπει τό θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης νά ἀγκαλιάζει καί νά μεταμορφώνει τόν χαλασμένο ἀπό τήν ἁμαρτία κόσμο σέ «καινή κτίση».
Ἡ σύγχρονη τοῦ Χριστοῦ γενιά ζητᾶ σημάδια γιά νά πιστέψει στήν θεία προέλευσή Του: «θέλομεν ἀπό σοῦ σημεῖον ἰδεῖν», κι ὅσοι στέκουν μπροστά στόν σταυρό προκαλοῦν τόν Χριστό νά κατεβεῖ ἀπό τόν σταυρό γιά νά ἀποδείξει τήν δύναμή Του. Ἡ πίστη πού ξεπερνᾶ τούς λογικούς ἐνδοιασμούς καί τίς φυσικές ἐπιφυλάξεις εἶναι χαρακτηριστικό μίας νέας ἐποχῆς, τῆς ἐποχῆς πού ἀνανεώνεται ἐν Χριστῷ ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νά μήν ἀναζητᾶ πλέον ὁ ἄνθρωπος θαύματα γιά νά στηρίξει τήν πίστη τοῦ ἀλλά νά βλέπει μέ τήν πίστη παντοῦ θαύματα. Ὅλα τά κατ’ ἄνθρωπον ἀκατόρθωτα γίνονται κατορθωτά. Κι ἡ λύτρωση τοῦ κόσμου πού μέ τίς ἀνθρώπινες προοπτικές εἶναι ἀκατόρθωτη, γίνεται πραγματικότητα διά τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή τήν νέα πραγματικότητα τῆς λυτρώσεως τήν βλέπει κανείς μέ τήν πίστη του κι ἔτσι ὅλα γύρω του γίνονται ἕνα θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΊΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
