Ἄπειρες εἶναι οἱ στιγμές τῆς ζωῆς μας κατά τίς ὁποῖες βρισκόμαστε σέ ἀμφιβολία γιά τό τί πρέπει νά κάνουμε. Ἄν καί ξέρουμε ποιό εἶναι τό σωστό, ἄν καί αἰσθανόμαστε ποιό εἶναι τό ἠθικά ἐπιβεβλημένο, ἄν καί συνειδητοποιοῦμε τί περιμένει ἀπό ἐμᾶς ὁ Ἅγιος Θεός, παρά ταῦτα πράττουμε κάτι τελείως διαφορετικό, ἄν ὄχι καί ἀντίθετο, ἤ στεκόμαστε ἀναποφάσιστοι, μόνο καί μόνο ἐπειδή συνυπολογίζουμε τίς ἀντιδράσεις τῶν ἀνθρώπων, τό προσωπικό μας συμφέρον ἤ τυχόν πιέσεις πού ποικιλοτρόπως μᾶς ἀσκοῦνται.
Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων προβάλλει καί ἀναδεικνύει τήν μορφή τοῦ Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας, τόν ὁποῖον προσδιορίζει «εὐσχήμονα βουλευτή». Ὁ Ἰωσήφ ἦταν ἐπιφανές μέλος τῆς ἰουδαϊκῆς κοινωνίας, καί μάλιστα σεβαστό καί καθολικά ἀποδεκτό ἀπό ὅλους.
Καί αὐτός ὁ ἐπιφανής, ὁ πλούσιος, ὁ δυνατός, τήν κρίσιμη ὥρα νοιάζεται γιά κάποιον φαινομενικά ἀδύναμο. «Τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλάτον καί ἠτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ». Ἔδυε ὁ ἥλιος καί ἀποτελοῦσε μεγάλη προσβολή κατά τά ἰουδαϊκά ἔθιμα νά μείνει κρεμασμένο καί ἄταφο τό νεκρό σῶμα κατά τήν νύκτα. Κανείς ὅμως δέν διακινδύνευε νά ζητήσει τό σῶμα αὐτοῦ πού μέ τόση μανία οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ καί οἱ ἀκόλουθοί τους ὁδήγησαν στόν ἀτιμωτικό θάνατο τοῦ Σταυροῦ. Γι’ αὐτό καί τονίζεται ὅτι ὁ Ἰωσήφ τόλμησε. Ἄν καί μέλος τοῦ Συνεδρίου, πλούσιος καί ἐπιφανής, δέν λογαριάζει τίποτε, οὔτε κάμπτεται ἀπό τόν φόβο τῆς ἐκδικητικότητας τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι καί τό ἀξίωμά του μποροῦσαν νά τοῦ ἀποστερήσουν καί τήν περιουσία του νά δημεύσουν, ἀλλά καί νά τόν δυσφημήσουν. Παρ’ ὅλ’ αὐτά τόλμησε. Ἔκανε ὅ,τι τοῦ ὑπαγόρευε ἡ φωνή τῆς συνείδησής του.
Ἀλλά καί ὁ Πιλάτος φαίνεται ἀλλαγμένος. Ἀφοῦ διαπιστώνει ὅτι πραγματικά πέθανε, παραδίδει τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ στόν πιό ἔντιμο ἄνθρωπο τοῦ ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου. Σημασία ἔχει τό ρῆμα πού χρησιμοποιεῖ τό Εὐαγγέλιο: «ἐδωρήσατο». Ἦταν συνήθης πρακτική, τά σώματα τῶν καταδικασμένων νά πεθάνουν μέ τόν πλέον ἀτιμωτικό θάνατο τῆς σταυρώσεως, δέν παραδίδονταν σέ ταφή, ἀλλά κατά τόν νόμο ἔπρεπε νά διαπομπευθοῦν, ἐκτός καί ἄν οἱ συγγενεῖς δωροδοκοῦσαν τούς ἁρμοδίους γιά νά πάρουν τό σῶμα. Ὁ Πιλάτος δώρισε τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή δέν δέχτηκε νά γίνει λόγος γιά τό ὁποιοδήποτε ἀντάλλαγμα.
Ὁ Ἰωσήφ τολμᾶ, ἀψηφώντας γιά τά ὅσα θά μποροῦσε νά χάσει, ὁδηγεῖται στό καθῆκον μέ μόνο του ὅπλο τήν ὑπακοή στήν συνείδηση του, ἐξασφαλίζοντας εἰς τούς αἰῶνες τό μνημόσυνό του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
