Ὁ χορτασμός τοῦ πεινασμένου λαοῦ στήν Παλαιστίνη ἀποτελοῦσε σημάδι μεσσιανικό: Αὐτός πού δίνει τροφή στά πλήθη καί μάλιστα μέ τρόπο ὑπερφυσικό δέν μπορεῖ παρά νά εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας. Γι’ αὐτό καί τή στιγμή τοῦ συγκλονιστικοῦ πειρασμοῦ μετά τή βάπτιση λέγει ὁ σατανᾶς στόν Χριστό: «”Ἄν εἶσαι Υἱός τοῦ Θεοῦ, πές νά γίνουν αὐτές οἱ πέτρες ψωμιά», γιά νά λάβει τήν ἀπάντηση: «Ὁ ἄνθρωπος δέ ζεῖ μόνο μέ τό ψωμί, ἀλλά μέ κάθε λόγο πού βγαίνει ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ».
Ὡστόσο, ὅταν ὁ ἴδιος ἔκρινε πώς ἦλθε ἡ κατάλληλη στιγμή, ἔκανε τό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων καί χόρτασε πέντε χιλιάδες λαοῦ.
Στό θαῦμα αὐτό, γιά τό ὅποιο κάνει λόγο ἡ σημερινή περικοπή, εἶδε ἡ Ἐκκλησία μας ἕνα οὐσιαστικότερο περιεχόμενο, ἀναγνώρισε τήν προτύπωση τοῦ «ἄρτου τῆς ζωῆς», τῆς πραγματικῆς τροφῆς πού ὅποιος τήν τρώγει ζεῖ αἰώνια, χωρίς νά φοβᾶται τήν πείνα καί τόν θάνατο. Καί ὁ ἄρτος αὐτός εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πού προσφέρεται νά θανατωθεῖ στό σταυρό γιά νά ζήσει ὁ κόσμος.
Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης εὐθύς μετά τή διήγηση τοῦ θαύματος, παραθέτει μία ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ περί θείας Εὐχαριστίας, στήν ὁποία λέγει μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς: «Αὐτός πού τρώει τή σάρκα μου καί πίνει τό αἷμα μου ἔχει ζωή παντοτινή, κι ἐγώ θά τόν ἀναστήσω τήν ἔσχατη ἡμέρα».
Πολύ σοφά οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας χαρακτήρισαν τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού προσφέρεται στόν ἄνθρωπο μέ τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας σάν «φάρμακο ἀθανασίας», γιατί ἡ τροφή αὐτή δέν χορταίνει τίς ὑλικές ἀνθρώπινες ἀνάγκες, ἀλλά τήν πείνα καί τήν δίψα τῆς αἰωνιότητας.
Ὁ λαός βλέπει στόν πολλαπλασιασμό τῶν ἄρτων τήν ἱκανοποίηση τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν του καί σπεύδει νά ἁρπάξει τόν ἰσχυρό προστάτη του καί νά τόν ἀνακηρύξει βασιλιά. Ὁ Χριστός ὅμως ξεφεύγει ἀπ’ ἀνάμεσά τους καί πηγαίνει στό ὅρος νά προσευχηθεῖ. Δέν πρέπει νά μείνουν στά ἐξωτερικά φαινόμενα μόνο.
Τό μήνυμα τῆς περικοπῆς μπορεῖ νά συνοψιστεῖ στά ἑξῆς: Ὁ Χριστός δέν ἐκπροσωπεῖ ἁπλῶς μία ὡραία καί ὑψηλή διδασκαλία πού ἐξυψώνει ἠθικά τους ἀνθρώπους, ἀλλ’ εἶναι καί μυστήριο- τό μυστήριο τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, πού ἀποτελεῖ πηγή ζωῆς καί φάρμακο ἀθανασίας.
«Ἐάν τίς φάγη ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα».
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
