Τραγικό τό αἴσθημα τῆς δίψας! Ἡ φρίκη τῆς στέρησης, ἡ ὑπερφλόγωση, ἡ ἐξάντληση. Πόσες φορές στόν καύσωνα τοῦ καλοκαιριοῦ δέν τά ἔχουμε αἰσθανθεῖ! Κι ὅσοι ἔχουν ταξιδέψει σέ ἔρημο, πόσο πολύ περισσότερο τά ἔχουν ζήσει! Ἀλλά καί ὅσοι ὡς ναυτικοί ἔχουν βιώσει τή στέρηση τοῦ νεροῦ μέσα στήν ἴδια τή θάλασσα, εἴτε λόγω ναυαγίου, εἴτε λόγω ἔλλειψής του στό μεταφορικό τους μέσο, πόσο ἔχουν στό πολλαπλάσιο ταλαιπωρηθεῖ! Κι αὐτή εἶναι ἀπό τίς πλέον ἀνυπόφορες ταλαιπωρίες, νά περιβάλλεσαι ἀπό νερό, νά διψᾶς καί νά μήν μπορεῖς νά πιεῖς.
Κι ἄν αὐτά εἶναι τραγικά στήν φυσική τους ἐκφορά καί πραγμάτωση, πόσο χειρότερα εἶναι ὅταν συμβαίνουν σέ πνευματικό ἐπίπεδο. Πόσο φρικτό εἶναι νά διψᾶ ὁ ἄνθρωπος γιά τήν ἀλήθεια καί νά μήν τήν βρίσκει, διακατεχόμενος ἀπό ἕνα διαρκές αἴσθημα ἔλλειψης, ἀπογοητευμένος ἀπ΄ ὅσους στό μεταξύ τοῦ ἔταξαν καί τόν ἐνέπαιξαν! Τό αἴσθημα τῆς πνευματικῆς στέρησης, τοῦ ἀνικανοποίητου, τῆς διάψευσης τῶν προσδοκιῶν καί τῶν ἐλπίδων, συσσωρευόμενο ὄχι ἁπλῶς ἀποδομεῖ, ὄχι ἁπλῶς ἀπελπίζει, ἀλλά κατασυντρίβει καί καταρρακώνει τόν ἄνθρωπο.
Πόση ἐλευθερία κρύβει μέσα της αὐτή ἡ κραυγή τοῦ Ἰησοῦ! Ἀλλά καί πόσο θάρρος καί ἀλήθεια! Ξεκινᾶ μέ τήν ὑπόθεση, «ἐάν τίς διψᾶ». Ὑπόθεση πού γίνεται προϋπόθεση, διότι αὐτό πού στήν πραγματικότητα λέει ὁ Χριστός εἶναι, ἐάν κάποιος ἔχει συναίσθηση τῆς πνευματικῆς του δίψας, ἐάν κάποιος συνειδητοποιεῖ τήν πνευματική αὐτή ἀνάγκη. Καί τοῦτο διότι πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δέν κατανοοῦν τό πόσο ἀνάγκη ἒχουν τόν Χριστό καί μέσα στήν αὐτονομία τους καί τόν αὐτοθαυμασμό τους αἰσθάνονται αὐτάρκεις. Εἶναι πολύ εὔκολο νά πνίξεις τήν πνευματική δίψα στίς μέρες μας καί νά μήν τήν αἰσθάνεσαι, ἰδίως ὅταν ἀφήνεις τόν νοῦ σου νά προσκολλᾶται στά γήινα, νά ἀπορροφᾶται ἀπό τήν καθημερινότητα καί τά προβλήματά της, νά μαγεύεται ἀπό τήν ἔνταση τῆς ἱστορικῆς συγκυρίας καί ὅποιου γεγονότος σοῦ προβάλλουν ὡς σπουδαῖο.
Σήμερα, Κυριακή της Πεντηκοστῆς, ἄν ἀναρωτιόμαστε τί πρέπει νά ἀποκομίσουμε ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Παρακλήτου στό ἱστορικό προσκήνιο, ἄς ξεκινήσουμε ἀπ΄ αὐτό. Νά μᾶς φωτίσει στό νά συνειδητοποιήσουμε τήν δίψα μας γιά τόν Χριστό, ὥστε νά τόν προσεγγίσουμε γιά νά μᾶς ξεδιψάσει καί νά βροῦμε τό ἀληθινό νόημα τῆς ζωῆς.
