Ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς πρώτης Κυριακῆς τοῦ χρόνου προβάλλει τὸ πρόσωπο τοῦ Τιμίου Ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ὄχι μόνον ἐν ὄψει τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Φώτων, στὴν ὁποία πρωταγωνιστεῖ, ἀλλὰ κυρίως γιατί εἶναι τὸ κορυφαῖο πρόσωπο σὲ αὐτό ποὺ ὀνομάζουμε ἀσκητική τῆς Ὀρθοδοξίας.
Εἶναι ἡ προσωποποίηση τῆς νικηφόρας πάλης ἐνάντια στὴ σαρκικότητα καὶ ἡ ἀπόδειξη τοῦ πόσο ἐξυψώνεται ὁ ἄνθρωπος μέσα ἀπὸ ἕναν τέτοιο τρόπο ζωῆς, ὥστε κατανικώντας τὶς ἐπίγειες ἐξαρτήσεις καὶ ροπὲς νὰ πορεύεται μὲ ἐλευθερία καὶ ὀρθοκρισία πρὸς τὴν Ἀλήθεια. Εἶναι σπουδαῖο αὖτο ποὺ θέλει νὰ τονίσει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Προβάλλει τὴν ἀσκητικὴ ὡς τρόπο ζωῆς, ὄχι ὅμως, ὡς αὐτοσκοπὸ τῆς ζωῆς. Τὴν Ἐκκλησία δὲν τὴν ἐνδιαφέρει ἡ ἄσκηση γιὰ τὴν ἄσκηση.Ὁ Εὐαγγελιστής Μάρκος περιγράφει τὴν προοπτική της ἀσκητικῆς ζωῆς τοῦ Προδρόμου, ποὺ δὲν ἦταν ἄλλη παρὰ μὲ τὸ κήρυγμα μετανοίας νὰ προετοιμάσει καὶ νὰ ἐπιμαρτυρήσει τὸν ἔρχομό του Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Καὶ φθάνουμε διὰ τοῦ Προδρόμου στὸν Χριστό! Τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἔρχεται γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό ὅτι ἀνελεύθερα μᾶς περιορίζει ἀπό τήν νέα πορεία ζωῆς.
Γι΄ αὐτό καί ὁ λόγος του περί Θεοῦ, ἡ θεολογία πού μᾶς παρέδωκε καί πού ἔκτοτε διαφυλάσσει ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ ἡ ὀθρόδοξη Ἐκκλησία, εἶναι ἀσκητική. Δηλαδή, δέν εἶναι μιά στείρα θεωρητικολογία ἤ φιλοσοφική ἀνάπτυξη, ἀλλά βιωματική, ἐμπειρική, πρακτική. Ἀπαιτεῖ ἀνθρώπους προσευχόμενους «παρά πάντα τόν βίον» ἀνθρώπους μέ μετάνοια ὥστε νά «καθαίρεται ὁ ἅπας βίος», ἀνθρώπους πού νά διεκδικοῦν τήν ἀγάπη ὡς ἀπό Θεοῦ χάρισμα, ἀνάλογο τοῦ μεγέθους τῆς πίστης τους.
Τό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας μας στήν ἀρχή τοῦ ἔτους εἶναι ἁπλό στή διατύπωση του καί συντρηπτικό στήν ἀλήθεια του.Ὁ χριστιανὸς δὲν μπορεῖ μάταια νὰ σπάταλα τὸν χρόνο τῆς ζωῆς του. Ἡ Ἐκκλησία τὸν καλεῖ σὲ αὐτό γιὰ τὸ ὅποιο πλάστηκε, νὰ ζεῖ ἐλεύθερος «ἐν ἀληθεία καὶ ἀγάπη». Μόνο ποὺ γιὰ νὰ τὸ κατορθώσει αὖτο, πρέπει νὰ ἀποκοπεῖ ἀπὸ ὁ,τιδήποτε τὸν κρατᾶ δέσμιο στὴ γῆ, σὲ δῆθεν «ἀγάπες», οὐσιαστικὰ ἐξαρτήσεις, ποὺ ἀναστέλλουν τὴν πνευματικὴ πορεία καὶ τυφλώνουν τὸν «ἡγεμόνα νοῦ», ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ διακρίνει ἐλεύθερα καὶ σωστὰ τὸ πνευματικὸ τοῦ συμφέρον. Καὶ μάλιστα τῶν ἀσκητῶν ἡ ἀκρότητα προβάλλεται ὄχι αὐτόνομα, ἀλλὰ στὴν προοπτική της προετοιμασίας τοῦ κόσμου νὰ δεχθεῖ καὶ νὰ γνωρίσει τὸν ἐρχόμενο Χριστό!Ὁ Θεὸς μας εἶναι πρόσωπο καὶ ἄγαπη καὶ ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε κατ’ εἰκόνα Του ὡς πρόσωπο καὶ ἀγάπη, δηλαδὴ πλάστηκε νὰ κατανοεῖ καὶ νὰ βιώνει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ὑπάρχει σὲ ἀγαπητικὴ σχέση καὶ κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἄνθρωπους.Ὁ Πρόδρομος τῆς Χάριτος προβάλλεται ὡς τὸ ὑπόδειγμα ἐκεῖνο ποὺ διαβεβαιώνει τὸν καθένα μας γιὰ τὴν ἱκανότητα τῆς ἄσκησης νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν, γιὰ νὰ ὁδηγηθεῖ ὁ ἄνθρωπος στὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀγάπη, στὸν ἴδιο τὸν Χριστό!
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
