Ἀνάγκες ποικίλες πιέζουν τὸν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς. Καὶ ἡ ἀνήσυχη φροντίδα γιὰ τὸ αὔριο ἀποτελεῖ συνήθως τρόπο ζωῆς γιά πολλούς ἀνθρώπους. Δὲν ταλαιπωρεῖ μόνο τοὺς οἰκονομικὰ ἀδυνάτους, ταράζει ποικιλότροπα καὶ τοὺς εὐκατάστατους. Αὐτοὶ δὲν ἀνησυχοῦν γιὰ τήν καθημερινή τους τροφή καί ἐνδυμασία. Ταλαιπωροῦνται ἀπὸ ἄλλα αἰτήματα πού ἡ καταναλωτική κοινωνία ἀδιάκοπα πολλαπλασιάζει.
Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀγχώδη μέριμνα πού στραγγαλίζει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη ζητᾶ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ὁ Κύριος, λέγοντας: «Μὴ μεριμνᾶτε», τονίζει μέ ὅλο τό κύρος του. Μὴν ἀνησυχεῖτε, οὔτε καί γιά τά πιό ἄμεσα καί ἀπαραίτητα. Μὴν ἀφήνετε νὰ σᾶς τυραννοῦν ἀγωνιώδεις σκέψεις, γιά τό μέλλον, γιά τή ζωή σας. Σπᾶστε τά δεσμά τῆς ἀνησυχίας μέ ἐμπιστοσύνη πρός τόν Θεό.
«Δὲν ἀξίζει ἡ ζωὴ περισσότερο ἀπὸ τὴν τροφή, καὶ τὸ σῶμα ἀπὸ τὸ ἔνδυμα;» Τό πρῶτο ἐπιχείρημα στηρίζεται στήν ψύχραιμη λογική. Ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς ἔδωσε τὸ κατ΄ ἐξοχήν μεγάλο, τό δῶρο τῆς ζωῆς, δέν θά χαρίσει καί τό λιγότερο που ἀπαιτεῖται γιά τή συντήρησή του;
Ὁ δεύτερος συλλογισμός στρέφει τήν προσοχή στό ἄμεσο περιβάλλον, στή φύση. Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώνεται γιὰ ὅλα τὰ δημιουργήματα, ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ πιὸ ἀσήμαντα, ὃπως γιά τά πουλιά που πετοῦν ἐλεύθερα στόν οὐρανό, γιά τά κρινολούλουδα που ντυμένα μέ χαρούμενα χρώματα, λικνίζονται στήν αὒρα τοῦ κάμπου.
Καί τό τρίτο ἐπιχείρημα. Ἄλλωστε τί βγαίνει μέ τήν ἐναγώνια φροντίδα; Τί οὐσιαστική ἀλλαγή στή ροή τῶν γεγονότων μπορεῖ νά ἐπιτύχει ὁ ἄνθρωπος ἁπλῶς μέ τήν βιοτική του μέριμνα; Ἡ ἀνησυχία αὐτή εἶναι ἀτελέσφορη. Ποιός ἀπό ἐμᾶς, ὅσο καί ἄν φροντίσει μπορεῖ νά πρεσθέσει στό ἀνάστημά του ἕνα πῆχυ, λέγει ὁ Χριστός;
Ζῆστε λοιπόν γαλήνια, λυτρωθεῖτε ἀπό τό σκυθρωπό, γεμᾶτο σκοτοῦρες ὕφος. Χαμογελᾶστε ἀβίαστα στήν κάθε μέρα. Ἀφεθῆτε μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Ὅλα αὐτά δέν σημαίνουν ἀδελφοί ἀδιαφορία γιά τά βιοτικά, ρομαντική ἀνεδαφικότητα καί τεμπελιά. Τὸ «μὴ μεριμνᾶτε» τοῦ Χριστοῦ δὲν σημαίνει «μὴν ἐργάζεσθε». Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐπί μεγάλο διάστημα ἐργάστηκε χειρωνακτικά. Τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κάθε ἄλλο παρά τεμπελιάζουν. Ὁλημερίς πετοῦν, χρησιμοποιοῦν τό ράμφος, τίς φτεροῦγες τους.
Ὁ Κύριος δὲν συνηγορεῖ σὲ μιὰ παθητικότητα ἀπέναντι στὴ ζωή. Δὲν περιφρονεῖ τὴν σοβαρὴ καὶ ἐπίπονη ἐργασία. Ἐκεῖνο ποὺ θέλει ὁ Χριστὸς, εἶναι νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἀγωνιώδη μέριμνα, ποὺ ταλαιπωρεῖ τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
