Μέχρι κάποια ηλικία είναι απλά μια κακή συνήθεια, η οποία και πάλι καλό είναι να εκλείψει. Αν όμως το παιδί συνεχίσει να δαγκώνει κι ας περνούν τα χρόνια, τότε πρέπει οπωσδήποτε να αναλάβετε δράση!
Με το πρώτο κιόλας κρούσμα, λέτε στο παιδί με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν πρέπει να δαγκώσει πάλι. Αν το περιστατικό συμβεί ενώ είναι κι άλλοι μπροστά, απομονώστε το παιδί για να του περάσετε το σχετικό μήνυμα.
Η απομόνωση από τρίτα πρόσωπα, εκτός από το ότι δε φέρνει σε δύσκολη θέση το παιδί, του δίνει και χρόνο να ηρεμήσει σε περιπτώσεις που το δάγκωμα οφείλεται σε θυμό.
Αφού ηρεμήσει, προτρέψτε το να απολογηθεί στον άνθρωπο που δάγκωσε. Στην αρχή μπορεί να αρνηθεί, οπότε εκεί θα πρέπει να του εξηγήσετε για ποιο λόγο πρέπει να ζητήσει συγγνώμη. Φυσικά, όταν το κάνει, να το επιβραβεύσετε για να νιώσει καλύτερα.
Ένας ακόμα πιο αποτελεσματικός τρόπος για να πετύχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να το ενημερώσετε ήρεμα για τις συνέπειες που θα αντιμετωπίσει αν το ξανακάνει. Μην καταφύγετε σε ακραίες λύσεις, αλλά σε μεθόδους που θα λειτουργήσουν παιδαγωγικά για το παιδί.
Όσες φορές κι αν παρουσιάσει ανάλογη συμπεριφορά, δεν πρέπει με τίποτα να χάσετε την ψυχραιμία σας και να του φωνάξετε. Με τις φωνές δεν αντιλαμβάνεται το λάθος του και, λειτουργώντας αντιδραστικά, θα συνεχίσει να δαγκώνει ακόμα και για πλάκα!
Ακόμα και μικρή βελτίωση να παρατηρήσετε ως προς τη συχνότητα που δαγκώνει, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να λέτε «μπράβο» στο παιδί σας. Με αυτόν τον τρόπο είσαστε δίκαιοι απέναντί του και του δίνετε κίνητρο να συνεχίσει τη σωστή πορεία που έχει χαράξει.
