Σημαντικά ακριβότερα είναι σήμερα στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας τόσο τα νεόδμητα ακίνητα όσο και αυτά που έχουν αναβαθμιστεί ενεργειακά σε σχέση με εκείνα που στην πορεία των χρόνων δεν έχουν υποστεί καμία απολύτως ανακαίνιση. Εξαιρέσεις ωστόσο αποτελούν η Θεσσαλονίκη, η Στερεά Ελλάδα, η Θράκη αλλά και η Θεσσαλία, όπου το κόστος των παλιών ακινήτων πλησιάζει αυτό των νεόδμητων.
Στη Θεσσαλονίκη σε αντίθεση με την Αθήνα, επικρατεί μια διαφορετική πραγματικότητα στην αγορά ακινήτων. Συγκεκριμένα, οι τιμές των παλιών σπιτιών στη συμπρωτεύουσα είναι 30,4% υψηλότερες, δηλαδή μόλις 583 ευρώ το τ.μ. πάνω από ότι μια νέα κατοικία. Την ώρα που στην Αθήνα η απόκλιση διαμορφώνεται σε 101,5% δηλαδή τα πράσινα σπίτια είναι 2.213 ευρώ/τ.µ. ακριβότερα.
Η κατάσταση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι στη Θεσσαλονίκη υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο απόθεμα παλαιών κατοικιών, με πολλές από αυτές να έχουν κατασκευαστεί τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, περίπου το 55 – 60% των ακινήτων στην πόλη είναι ηλικίας άνω των 40 ετών, ενώ οι νεότερες κατασκευές (μετά το 2000) αποτελούν ένα μικρότερο ποσοστό.
Έτσι τα παλιά, µη αναβαθμισμένα διαμερίσματα πωλούνται πολύ πιο ακριβά απ’ ό,τι θα έπρεπε, ακριβώς λόγω της μεγάλης ανισορροπίας ανάμεσα στη ζήτηση και στην προσφορά, την ώρα που η μέση ζητούμενη τιμή διαμορφώνεται στα 2.257 ευρώ το τ.μ.
Αντίστοιχα, η Στερεά Ελλάδα παρουσιάζει σημαντικό απόθεμα παλαιών ακινήτων, με αποτέλεσμα η διαφορά μεταξύ νέων και παλιών ακινήτων στην τιμή να διαμορφώνεται στο 50,5%, δηλαδή μια κατοικία που είναι πιστοποιημένη πράσινη, είναι 583 ευρώ το τ.μ. ακριβότερη. Με τις τιμές ωστόσο κατά μέσο όρο να διαμορφώνονται στα 1.500 ευρώ το τ.μ. Η κατάσταση αυτή ωστόσο οφείλεται σε μια σειρά καθοριστικών παραγόντων.
Καταρχάς, η ζήτηση για νέες κατασκευές είναι περιορισμένη σε πολλές περιοχές, ιδίως σε μικρότερες πόλεις και χωριά, καθώς δεν παρουσιάζουν την ίδια ελκυστικότητα για κατασκευαστικές επενδύσεις όπως τα μεγάλα αστικά κέντρα, π.χ., η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη.
Αυτό ενισχύεται από το δημογραφικό προφίλ της περιοχής, όπου η πληθυσμιακή γήρανση και η μείωση της ανάγκης για νέα ακίνητα συντελούν στη διατήρηση των παλαιών κτηρίων. Παράλληλα, η μετακίνηση πληθυσμού προς τις πόλεις ή το εξωτερικό έχει ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψη πολλών ακινήτων που δεν συντηρούνται, με συνέπεια να παλαιώνουν και να μένουν αχρησιμοποίητα.
Η μικρή διαφορά τιμής μεταξύ πράσινων (ενεργειακά αποδοτικών) και τυπικών ακινήτων είναι εμφανής επίσης στις περιφέρειες της Θεσσαλίας και της Θράκης. Συγκεκριμένα, στη Θεσσαλία η τιμή των πράσινων ακινήτων είναι κατά 731 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο υψηλότερη από εκείνη των τυπικών ακινήτων, με τη διαφορά αυτή να αγγίζει το 68,1%. Στη Θράκη, η αντίστοιχη διαφορά είναι 585 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, ήτοι 45,3%.
Αυτό συμβαίνει εξάλλου καθώς υπάρχει έλλειψη μεγάλων έργων υποδομής που θα μπορούσαν να αυξήσουν την ελκυστικότητα των περιοχών αυτών, με αποτέλεσμα οι υπάρχουσες κατοικίες να παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αχρησιμοποίητες και μη ανακαινισμένες, διατηρώντας έτσι υψηλό το απόθεμα παλιών ακινήτων.
Διαφορετική πραγματικότητα υπάρχει στα νησιά του Αιγαίου εκτός από την Αττική. Στο πλαίσιο αυτό, µε βάση τα στοιχεία του Spitogatos.gr, παρατηρείται ότι οι κατοικίες είναι 125% ακριβότερες συγκριτικά µε τα µη αναβαθμισμένα ακίνητα των ίδιων περιοχών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια πράσινη κατοικία πωλείται 2.500 ευρώ/τ.µ. υψηλότερα. Αποκλίσεις κατά 80% – 90% εμφανίζονται σε Κρήτη και Ιόνια Νησιά, δύο από τις περιοχές όπου έχει σημειωθεί σημαντική ανάπτυξη της οικοδομικής δραστηριότητας τα τελευταία χρόνια.
Τα ακίνητα που ανήκουν στην ενεργειακή κατηγορία Α+ διαθέτουν εξαιρετικά χαρακτηριστικά, όπως υψηλής ποιότητας μόνωση, σύγχρονα κουφώματα και τζάμια, αποδοτικά συστήματα θέρμανσης και ψύξης, και συχνά αξιοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
