Η διάβρωση των ακτών στην Ελλάδα προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς. Η θάλασσα «ανεβαίνει» καταπίνοντας παραλίες.
Θεσμικό, περιβαλλοντολογικό, τεχνικό, χρηματοδοτικό και άλλα ζητήματα, πρότεινε σε ημερίδα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος ο Νίκος Χιωτάκης, μέλος του ΔΣ της ΚΕΔΚΕ, απευθύνοντας χαιρετισμό, εκ μέρους της ΚΕΔΚΕ.
Χαιρετίζοντας την πρωτοβουλία του ΤΕΕ, ο εκπρόσωπος της ΚΕΔΚΕ είπε ότι το θέμα της διάβρωσης των ακτών απασχολεί τους περισσότερους δήμους της χώρας, αφού οι 12 από τις 13 Περιφέρειες διαθέτουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο μήκος παράκτιο μέτωπο που συνολικά έχει υπολογιστεί στα 16.000 ακτογραμμής στο σύνολο της χώρας. 13 είναι οι Περιφέρειες της Ελλάδας, οι 12 έχουν ακτές.
«Η διάβρωση των ακτών και η σταδιακή εισχώρηση της θάλασσας στη στεριά αποτελεί ένα πρόβλημα με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον, στην οικονομία, στην τοπική κοινωνία, αφού επηρεάζει αρνητικά το οικοσύστημα, τους παράκτιους οικισμούς και τις οικονομικές δραστηριότητες που αναπτύσσονται στην παράκτια ζώνη με ιδιαίτερες επιπτώσεις στον τουρισμό, τις μεταφορές αλλά και σε κάθε άλλη δραστηριότητα που συναντάμε στη ζώνη αυτή» είπε ο κ Χιωτάκης και σημείωσε ότι « το φαινόμενο παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια λόγω και της κλιματικής αλλαγής αλλά και των βίαιων ανθρώπινων παρεμβάσεων που διαταράσσουν τη λειτουργία του κάθε οικοσυστήματος, απειλεί την ασφάλεια του πληθυσμού και δοκιμάζει τις αντοχές των παράκτιων υποδομών και έχει άμεσες ή έμμεσες επιπτώσεις σε όλες τις δραστηριότητες που αναπτύσσονται στην παράκτια ζώνη».
Ο εκπρόσωπος της ΚΕΔΕ ανέφερε στοιχεία για την έκταση και τις επιπτώσεις του φαινομένου, σύμφωνα με τα οποία:
Στην Ελλάδα τουλάχιστον στο 28% των ακτών παρατηρείται διάβρωση.
Η ακτογραμμή υποχωρεί κάθε χρόνο, που σημαίνει πως για κάθε μέτρο παραλίας χάνουμε πάνω από 1 τετραγωνικό μέτρο παράκτιας ζώνης ετησίως.
Από τα 16.000 χιλιόμετρα στα οποία εκτείνονται οι ελληνικές ακτές, περίπου τα 7.000 χιλιόμετρα είναι αμμώδεις παραλίες. Περιοχές με χαμηλή κλίση, δέλτα ποταμών, λιμνοθάλασσες και άλλα παράκτια οικοσυστήματα. Τα σημεία αυτά είναι τα πιο ευάλωτα στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Τα φαινόμενα αυτά αναμένονται να ενταθούν τα επόμενα χρόνια, γιατί απλά εντείνονται και οι αιτίες που τα προκαλούν.
Η στάθμη της θάλασσας αναμένεται να ανυψωθεί σημαντικά. Η ζήτηση του νερού αυξάνεται συνεχώς, με συνέπεια την ανάγκη κατασκευής φραγμάτων.
Η ήδη σημαντική ανθρώπινη παρέμβαση είναι σταθερά αυξανόμενη, λόγω της υψηλής κοινωνικοοικονομικής σημασίας της παράκτιας ζώνης.
Οι ανταγωνιστικές χρήσεις γης και οι επιπτώσεις όλων αυτών των δραστηριοτήτων, έχουν ως συνέπεια να ασκούνται σημαντικές πιέσεις στο παράκτιο περιβάλλον.
Στοιχεία του καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης Κώστα Συνολάκη, από ερευνητικό πρόγραμμα που υλοποίησε το Πολυτεχνείο Κρήτης σε συνεργασία με το ΕΛΚΕΘΕ δείχνουν ότι «στα Χανιά μόνο εξαιτίας της διάβρωσης των ακτών, χάνονται 20 στρέμματα παραλίας. Κάθε τετραγωνικό εκμετάλλευσης της παραλίας εισφέρει 10 ευρώ την ημέρα. Υπολογίστηκε λοιπόν ότι με την εμφάνιση του φαινομένου χάνονται 2 εκατομμύρια ευρώ ετησίως».
Στη χώρα μας, το 28,6% της ακτογραμμής βρίσκεται υπό συνθήκες διάβρωσης
Ο Σεραφείμ Πούλος, καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος ΕΚΠΑ Τομέας Γεωγραφίας και Κλιματολογίας, ανέλυσε τις ανθρωπογενείς και φυσικές αιτίες της διάβρωσης των ακτών και στο διαχειριστικό θεσμικό πλαίσιο. Όπως επεσήμανε, η παράκτια διάβρωση πλήττει όλες τις Μεσογειακές χώρες. Στη χώρα μας, το 28,6% της ακτογραμμής βρίσκεται υπό συνθήκες διάβρωσης.
Οπως ανέφερε η διευθύντρια Κλιματικής Αλλαγής και Ποιότητας Ατμόσφαιρας του ΥΠΕΝ Ρεβέκκα Μπατμάνογλου, το πιο ευάλωτο στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής κομμάτι της παράκτιας ζώνης είναι οι ακτές σε δέλτα ποταμών (6% του συνόλου), όπως είναι μεγάλο κομμάτι των ακτών του Θερμαϊκού, και οι ακτές μαλακών ιζημάτων (36% του συνόλου), όπως είναι οι ακτές του Κορινθιακού και της Βόρειας Αττικής.
Ο Διευθυντής Ερευνών Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), Βασίλειος Καψιμάλης, υπογράμμισε πως για τη διάβρωση των ακτών υπάρχουν φυσικά, αλλά και ανθρωπογενή αίτια. Σε μερικές δε περιπτώσεις, η φύση διορθώνει ως ένα βαθμό τη βλάβη, γι αυτό και είναι ανάγκη να δίνεται ένας εύλογος χρόνος για φυσική αποκατάσταση. Και ανέφερε ότι το φαινόμενο της διάβρωσης μπορεί να χαρακτηριστεί σοβαρό όταν κινδυνεύουν ή απειλούνται: ανθρώπινες ζωές, δραστηριότητες και υποδομές, το τοπικό οικοσύστημα (βιοποικιλότητα) και η ποιότητα του φυσικού περιβάλλοντος.
