Η ρωσο-ουκρανική κρίση ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για το διαζύγιο της Ευρώπης με την Ρωσία. Ένα διαζύγιο που έχει προκαλέσει τεράστιες αλλαγές στον ενεργειακό τομέα και όχι μόνο. Η Ρωσία πρόσφατα δήλωσε πως θα δέχεται πλέον πληρωμές μόνο σε ρούβλια κάτι που προκάλεσε έναν μικρό πανικό στην ευρωπαϊκή αγορά. Όμως γιατί έκανε μια τέτοια κίνηση ο Πούτιν; Και έπειτα από λίγες ώρες είδαμε την ρωσική πλευρά να «μαζεύει» τα λόγια της λέγοντας πως θα δεχθεί τελικά πληρωμές σε ευρώ και γενικότερα ξεκίνησε ένα παιχνίδι με τις λέξεις. Φυσικά τόσο η Ευρώπη όσο και η Ρωσία βγαίνουν χαμένες αμφότερες από την συγκεκριμένη σύγκρουση και θα συνεχίσουν να ζημιώνονται από αυτή τη κατάσταση τους επόμενους μήνες, πιθανόν και τα επόμενα έτη.
Η Ρωσία πρέπει να βρει τρόπους να διακόψει την υποτίμηση που δέχεται το εθνικό της νόμισμα και αυτό προσπαθεί να κάνει με την μεταβολή των πληρωμών του αερίου σε ρούβλια. Ψάχνει τρόπο να ενισχύσει το εθνικό της νόμισμα αυξάνοντας τις συναλλαγές σε αυτό και ταυτόχρονα να πλήξει τα ξένα νομίσματα. Θεώρησε αρχικά πως θα ήταν μία καλή επιλογή η αλλαγή νομίσματος στα συμβόλαια φυσικού αερίου με την Ευρώπη και αν κάτι στραβώσει, έχει όπως πάντα ως plan B την αγορά της Κίνας. Πολλοί όμως δεν έχουν προσέξει αυτές τις μέρες πως η Κίνα ξεκινάει τοπικά lockdown λόγω αύξησης κρουσμάτων (βλέπε Σαγκάη) και έτσι αυτό χαλάει τα σχέδια του Πούτιν. Τα lockdown αυτά ήδη έχουν ξεκινήσει να ταράζουν τις διεθνείς αγορές καυσίμων προκαλώντας μικρές πτώσεις στην τιμή του βαρελιού στον φόβο και μόνο μίας νέας έξαρσης κρουσμάτων και lockdown και μίας νέας τεράστιας υπερβάλλουσας προσφοράς. Επομένως η Ρωσία αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να παίζει τόσο επικίνδυνα αφού οι εναλλακτικές της αρχίζουν να περιορίζονται για το άμεσο τουλάχιστον μέλλον. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν και οι δύο πλευρές πως είναι ακόμη άμεσα εξαρτώμενες η μία από την άλλη. Θεωρώ πως η Ευρώπη το έχει καταλάβει ενώ η Ρωσία τώρα το αντιλαμβάνεται σιγά σιγά.
Η επόμενη μέρα για την Ευρώπη απαιτεί πολλές αλλαγές στην δομή της. Θα πρέπει να περιμένουμε πιθανόν μία νέα αναθεωρητική συνθήκη τα επόμενα έτη με τεράστιες διαρθρωτικές αλλαγές στην δομή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Νομίζω ότι η κρίση που διανύουμε αυτή τη στιγμή θα κάνει πολλούς να αναθεωρήσουν την στάση τους στην εμβάθυνση της ΕΕ και θα αρχίσουν να βλέπουν με θετικό μάτι τέτοιου είδους αλλαγές. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας όμως μέχρι την στιγμή της «επόμενης μέρας» αφού είμαστε ακόμη στην αρχή της κρίσης. Πολλά έπονται και δεν θαρρώ πως θα ‘ναι καλά.
Γλήνιας Μαρίνος,
Πολιτικός Επιστήμων.
