Στον Ιερό Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Κλεισσούς – Ορεστιάδος ιερούργησε την Κυριακή της Απόκρεω, 19 του μηνός Φεβρουαρίου ε.έ., ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, ο οποίος αναλύοντας το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας τόνισε: «Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ὁ θρόνος τῆς δόξας Του. Κατά τή Δευτέρα Παρουσία Του θά κάθεται ἐπάνω στή δόξα τοῦ Σταυροῦ, γι’ αὐτό καί θά παρουσιασθεῖ ὡς Ἐσταυρωμένος Νικητής τοῦ θανάτου. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού δέν ἀπάλειψε οὔτε θεράπευσε τά σημάδια τῶν καρφιῶν ἀπό τό Ἀναστημένο Σῶμα Του. Οἱ πληγές πού φέρει τό ἅγιο Σῶμα Του εἶναι οἱ αἰώνιες ἀποδείξεις τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας πού ἔκανε γιά μᾶς. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἀληθινή, ὅταν περνάει μέσα ἀπό τή θυσία. Ἡ θυσία εἶναι αὐθεντική, ὅταν στοιχίζει, ὅταν ἀφήνει πληγές καί σημάδια, ὅταν ματώνει καί κουράζεται, ὅταν ξοδεύεται γι’ αὐτόν γιά τόν ὁποῖο γίνεται.
»Αὐτή ἡ Ἐσταυρωμένη ἀγάπη εἶναι τό πρότυπο τῆς ἀγάπης γιά ὅλους μας. Ἡ Ἐσταυρωμένη ἀγάπη εἶναι ἡ ζυγαριά μέ τήν ὁποία θά μετρηθεῖ καί ἡ δική μας ἀγάπη. Ἡ δόξα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ θά φωτίσει τίς προθέσεις καί τίς πράξεις μας. Μπροστά σ’ αὐτή τήν ἀτόφια καί καθαρή δοξασμένη ἀγάπη θά ἀξιολογηθεῖ ἡ δική μας ζωή. Ἐάν ἡ ἀγάπη μας εἶναι θυσιαστική σάν τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τότε θά ἀποδειχθοῦμε ἄξιοι τῆς δόξας Του καί ἡ δική μας θυσία θά γίνει ἡ δόξα μας, ὅπως δοξάστηκε ὁ Χριστός μέσα ἀπό τή δική Του θυσία. Ἐάν ἡ ἀγάπη μας εἶναι εὐκαιριακή, ὠφελιμιστική, βολική καί ἀνώδυνη, τότε θά φανοῦμε ἀνάξιοι τῆς δόξας τοῦ Χριστοῦ καί θά χωρισθοῦμε γιά πάντα ἀπό Ἐκεῖνον. Αὐτός ὁ χωρισμός θά εἶναι ἡ αἰώνια καί ἀμετάκλητη καταδίκη μας. Ὁ Χριστός, γιά νά μᾶς βοηθήσει νά κατανοήσουμε τήν ποιότητα τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης, μᾶς διδάσκει ὅτι αὐτή φανερώνεται μέσα ἀπό χειροπιαστές ἀποδείξεις τῆς ἀγάπης, ἀπό ἐπιλογές τῆς καθημερινότητας πού κάνει ὁ καθένας μας. Ὁ Κύριος σήμερα μᾶς διδάσκει πώς ἡ ἀγάπη δέν εἶναι πρόθεση ἤ συναίσθημα. Ἡ ἀγάπη εἶναι προσφορά, εἶναι τρόπος ζωῆς, εἶναι θυσία…»
Και έκλεισε: «Τό μέτρο τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί. Τό πρότυπο τῆς ἀκέραιης ἀγάπης εἶναι ἡ Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ καί δόξα της εἶναι ἡ θυσία Του. Ἡ ζυγαριά τῆς ἀδέκαστης κρίσης Του εἶναι ἡ ἀγάπη Του. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ δικαιοσύνη μέ τήν ὁποία θά μετρηθοῦμε. Ἡ αἰώνια σχέση μας μαζί Του θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό τήν ἐφήμερη σχέση μας μέ τούς ἄλλους. Ἐάν ἀγαπήσαμε, θά ἀγαπηθοῦμε. Ἐάν προσφέραμε, θά λάβουμε. Ἐάν συγχωρέσαμε, θά συγχωρεθοῦμε. Ἐάν κουρασθήκαμε, θά ἀναπαυθοῦμε. Ἐάν ματώσαμε καί ταπεινωθήκαμε, θά δοξασθοῦμε. Ἐάν ἀσκηθήκαμε καί στερηθήκαμε γιά τό χατίρι τῶν ἄλλων, θά ἀπολαύσουμε τή χαρά καί τήν πληρότητα τῆς θεϊκῆς παρουσίας. Μακάρι αὐτῆς τῆς ἄφατης πληρότητας νά γίνουμε κοινωνοί καί κληρονόμοι ἀπό τώρα καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰὠνων».
