Την Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017 πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις της Σχολής στη Βάρη η κατάταξη των πρωτοετών Ευελπίδων. Είναι η τάξη που θα αποφοιτήσει το 2021 και θα φέρει ένα “βαρύ’ όνομα από την στρατιωτική ιστορία της χώρας: Τάξη Επίλαρχου Κωνστναντίνου Τζαβέλα!
Από το 2000 έχει καθιερωθεί να δίδεται στην Ιη Τάξη που εισέρχεται στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων η ονομασία ενός Εθνικού ΄Ηρωα.
Για την τάξη του 2021 η Σχολή σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, επέλεξε να δοθεί το όνομα του Επιλάρχου Τζαβέλα Κωνσταντίνου.
Ποιος ήταν ο ήρωας Κωνσταντίνος Τζαβέλας
Ήταν απόγονος της ένδοξης οικογένειας των Τζαβελαίων από το Σούλι και γεννήθηκε το 1908 στην Κέρκυρα.
Αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1927 και ήταν Ίλαρχος κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.
Συμμετείχε και διακρίθηκε στις επιχειρήσεις του Έπους του 1940 και συνεχίζοντας την μακραίωνη παράδοση της οικογένείας του, έπεσε μαχόμενος στις 2 Δεκέμβρη του ίδιου έτους, στη μάχη της Πρεμετής με το 3ο Σύνταγμα Ιππικού, δίνοντας έτσι και αυτός το αίμα του για την πολυπόθητη ελευθερία της Πατρίδας.
Έπεσε παλληκαρίσια φωνάζοντας: “Εμπρός παιδιά για την πατρίδα…”, στις 2.30 μ.μ., στις 2 Δεκεμβρίου 1940, ημέρα Δευτέρα, στην νικητήρια μάχη της Πρεμετής, τρωθείς στο στήθος από δυο ριπές πολυβόλου, επιχειρώντας με δύο άνδρες να εκπορθήσει τον άη Θανάση, όπου είχαν συγκεντρωθεί ιταλικές δυνάμεις.
Και τάφηκε στα Μπαντελόνια, κοντά στην Πρεμετή, σ΄ έναν χωμάτινο τάφο, μ’ έναν ξύλινο σταυρό επάνω.
Συγκλονίζει μέρος της τελευταίας επιστολής του Επίλάρχου προς τον πατέρα του Λάμπρο Τζαβέλα, καθώς και η απάντηση του πατέρα του.
Οι επιστολές που ακολουθούν, είναι αποκαλυπτικές:
Έγραφε λοιπόν, στις 15 Νοεμβρίου του 1940, ο ίλαρχος Κώστας Τζαβέλλας στον πατέρα του, αξιωματικό σε πολεμική διαθεσιμότητα Λάμπρο Τζαβέλλα, μεταξύ των άλλων: «… Μετά 7ωρον μάχην, καθ’ην κατέλαβον δυο οχυρωμένα υψώματα 700 μ., όρθιος, ακάλυπτος και ασκεπής, με το πιστόλι στα χέρια, ωδήγησα τους άνδρες μου στη Δόξα και στη Νίκη.
Ευρίσκομαι επί Αλβανικού εδάφους, όπου είχα την τιμήν και την ικανοποίησιν να πατήσω πρώτος από το Σύνταγμά μου.
Εδέχθην τα συγχαρητήρια των προϊσταμένων μου και να είσαι περήφανος πατέρα γιατί ο γυιός σου αψηφώντας τον θάνατο, επολέμησε σαν Τζαβέλλας».
Απαντώντας ο στρατηγός-πατέρας στο ηρωικό μονάκριβο παιδί του, στις 5-12-1940, γράφει:
«Οι Τζαβελαίοι πολεμούν και πίπτουν! Για την τιμή, για την δόξα, για την Πατρίδα. Για σένα δεν υπάρχουν γονείς, σύζυγος, τέκνα, αδελφή. Υπάρχει μόνο ο Κώστας Τζαβέλλας, ο άξιος και τιμημένος γυιός μου.
Είναι ο 6ος κατά σειράν απόγονος της ιστορικής και ενδόξου οικογενείας μας, της οποίας οι δυο τελευταίοι θείοι σου Ταγματάρχαι έπεσαν τιμημένα στο Καλέ Γκρότο, αριθμούντες τον 175ο και τον 176° των πεσόντων για την Πατρίδα Τζαβελαίων.Ως αρχηγός της ενδόξου οικογενείας μας και ως Ανώτατος Αξιωματικός σε συγχαίρω για το κατόρθωμά σου!
Είμαι υπερήφανος για Σένα, τον άξιον υιόν μου, τον αντάξιον απογόνον ενδόξων προγόνων μας. Εύγε σου».
Ο γυιός του στρατηγού δεν πήρε ποτέ αυτό το γράμμα, γιατί έπεσε μαχόμενος στο πεδίο της τιμής.
