Σαμοθράκη .Ο τόπος μου, το νησί όπου μεγάλωσα. Το νησί που νοσταλγώ όταν δεν είμαι εκεί, εκείνο που μου χαρίζει γαλήνη και ηρεμία όταν το επισκέπτομαι .Ένα μικρό νησάκι, πολύπαθο και πολλές φορές θα τολμήσω να πω, ξεχασμένο σε πολλούς τομείς από την πολιτεία.
Βεβαίως για να είμαι αντικειμενικός, η βοήθεια του κάθε τόπου και ιδιαίτερα των ακριτικών νησιών από την πολιτεία είναι πολύτιμη και απαραίτητη, αλλά σίγουρα ισχύει όπως παντού, έτσι και στην Σαμοθράκη η φράση “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”. Πάντα είναι εύκολο για όλους μας να ρίχνουμε τις ευθύνες σε άλλους. Το δύσκολο τελικά είναι να κατανοούμε οι ίδιοι μας το πρόβλημα και να προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερη την δικιά μας καθημερινότητα και το επίπεδο της ζωής μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των όσων προανέφερα, είναι η καθαριότητα του νήσιου. Ένα διαχρονικό πρόβλημα, το οποίο εκδηλώνεται στους περισσότερους δήμους της Ελλάδας. Δεν ξέρω αν ο τόπος μου μπόρει να χαρακτηριστεί ως καθαρός η βρώμικος. Εκείνο που μπορώ με σιγουριά να πω είναι οτι δεν ύπαρχει συγκεκριμένο όριο στην λέξη καθαριότητα ενός τόπου. Πάντα υπάρχει και το καλύτερο και φυσικά η αντικειμενική άποψη του καθενός μας. Παρατάυτα σε γενικές γραμμές θα μπορούσα να πω, ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται φιλότημες προσπάθειες του εκάστοτε Δήμου, οι οποίες όμως σίγουρα δεν αρκούν για να υιοθετηθούν από τους πολίτες ως τρόπος ζωής και συμπεριφοράς.
Δεν μπορώ να μη αναφέρω το γεγονός ότι παρόλο που έχουν ορισθεί από τον δήμο σημεία ρίψης μπαζών, πολλοί είναι οι ασυνείδητοι που εξακολουθούν να τα ρίχνουν μέσα σε ρέματα και δάση χωρίς ποτέ τους να αναλογιστούν την ζημιά που προκαλούν στον ίδιο τους τον εαυτό. Άγνοια η επιπολαιότητα? Θα τολμήσω να πω ότι ισχύουν και τα δύο .Θα πρέπει ο δήμος να κάνει εκτενείς ελέγχους και να προσφέρει στους δημότες διαρκείς ενημέρωση ώστε να μπορούν να περιοριστούν στο ελάχιστο τέτοιες πράξεις.
Ενημέρωση. Αυτή η λέξη, που έχει τόσο μεγάλη σημασία για την ενεργοποίηση των πολιτών.
Πόσες εικόνες ντροπής στο νησί μου θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Εικόνες με κάδους που ξεχειλίζουν, με ογκώδη σκουπίδια πεταμένα παράπλευρα στους δρόμους. Ρέματα γεμάτα πλαστικά μπουκάλια και λογής λογής σκουπίδια. Η έλλειψη κάδων σε πολλά σημεία του νησιού ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες όπου ο όγκος των σκουπιδιών είναι αυξημένος ,συμπληρώνει ακόμη ένα μείον στην διαχείριση της κατάστασης. Θα πρέπει όμως να συμπληρώσω και να αναφερθώ και στους άπειρους ελεύθερους κατασκηνωτές που φιλοξενεί κάθε χρόνο η Σαμοθράκη και σίγουρα είναι μια από τις αιτίες που η κατάσταση επιβαρύνεται πιεστικά. Δυστυχώς πολλοί από αυτούς τους επισκέπτες μας δεν σέβονται την φύση και ένας από τους λόγους που αντικρίζουμε παντού πεταμένα αντικείμενα, πλαστικές σακούλες με σκουπίδια είναι αυτός. Περιοχές NATURA του νησιού έχουν μετατραπεί σε εστίες μόλυνσης χωρίς τον παραμικρό σεβασμό για το προστατευόμενο περιβάλλον.
Επισημαίνω λοιπόν ξανά ότι δυστυχώς “ένας κούκος ,δεν φέρνει την άνοιξη”. Το σημαντικό είναι να καταλάβουμε όλοι, Δήμος και κοινωνία ότι η πολιτική της πρόληψης είναι η ουσιαστική λύση στο πρόβλημα της διαχείρισης των σκουπιδιών και όχι μια μόδα η μια επιπόλαια υποχρέωση.
Κάτι πολύ απλό και απαραίτητο στο νησί μου θα ήταν η δημιουργία πράσινων σημείων. Σημεία όπου θα μπορούν να συγκεντρώνονται μπαταρίες, λάδια λιπαντικά, τηλεοράσεις, πλυντήρια και διάφορες ηλεκτρικές συσκευές. Επαναχρησιμοποίηση και φυσικά η πολυπόθητη ανακύκλωση, είναι δύο ενέργειες που θα βοηθήσουν στην ορθολογική και σωστή διαχείριση, προκειμένου να μειωθεί ο όγκος των απορριμμάτων.
Το καθαρό περιβάλλον είναι ξεκάθαρα δείγμα πολιτισμού και υπόθεση όλων μας. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας και κυρίως στις γενιές που ακολουθούν. Αν φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο τότε και μόνο μπορούμε να πούμε ότι ο τόπος μας είναι καθαρός.
