Η αθλητική εμπειρία αποτελεί βασικό μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που βιώνεται όμως και λειτουργεί μόνο μέσα από τη συστηματική προσωπική συμμετοχή. Η συνεχής υποβάθμιση τα τελευταία χρόνια της Φυσικής Αγωγής και του σχολικού αθλητισμού δείχνει ότι δεν έχει εκτιμηθεί από την πολιτεία η βιολογική κυρίως αξία της Φυσικής Αγωγής στη θωράκιση της υγείας και στην εν γένει ανύψωση της βιολογικής στάθμης του ανθρώπινου δυναμικού. Ιδιαίτερα δε σε μια εποχή που θριαμβεύει η υποκινητικότητα, όσο και η επίδρασή της στις ψυχοκινητικές ιδιότητες της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Σχολικός Αθλητισμός (κατάργηση των Γραφείων Φυσικής Αγωγής. κατάργηση του προγράμματος ανίχνευσης ταλέντων. κατάργηση των αθλητικών σχολείων, κατάργηση του προγράμματος «Αθλητισμός και παιδί», μείωση των ωρών διδασκαλίας της Φυσικής Αγωγής, έλλειψη αθλητικού υλικού στα σχολεία, ελλιπής συντήρηση αθλητικών εγκαταστάσεων, έλλειψη του μαθήματος της αθλητικής παιδείας, κτλ), δεν είναι πρωτίστως οικονομικά, αλλά κατά βάση θεσμικά, προγραμματισμού, ορθολογικής διαχείρισης και αξιοποίησης του έμψυχου δυναμικού, ώστε να σταματήσει ο κατήφορος και η μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό.
Επιπλέον, επισημαίνουμε τα παρακάτω :
(1) Στο σύνολο των σχολείων της χώρας κλειστά γυμναστήρια διαθέτουν το 6,8% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων και των Λυκείων. Μια αύξηση βλέπουμε στους ανοιχτούς χώρους, ενώ στις αίθουσες που αφορούν την προσχολική ηλικία το ποσοστό δεν ξεπερνάει το 19,2 %.
(2) Το 77% των μαθητών του δημοτικού είναι κινητικά αδρανείς και έχουμε αύξηση των ποσοστών των υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών κατά 20% την τελευταία δεκαετία. Συνέπεια αυτών είναι η μείωση της αερόβιας αντοχής, δηλαδή της φυσικής κατάστασης, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών και άλλων παθήσεων, παράλληλα με την κορύφωση της παιδικής παχυσαρκίας στην χώρα μας
(3) Η ΕΕ τα τελευταία χρόνια «χτυπάει καμπανάκι» γι’ αυτά τα θέματα, λαμβάνοντας υπόψη ορισμένα στοιχεία που αφορούν την πρόωρη θνησιμότητα, τα επίπεδα παχυσαρκίας, το διαβήτη, τον καρκίνο του μαστού και του παχέος εντέρου, την ισχαιμική καρδιοπάθεια και άλλες παθήσεις σε όλη την Ευρώπη.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, ο σχολικός αθλητισμός με τις κατάλληλες προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει σημαντική εκδήλωση της κοινωνίας μας, δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την σωματική, ψυχική και ηθική υγεία των νέων μας ενόψει
μάλιστα της μετάβασής τους στην ενήλικη ζωή. Η αναβάθμιση του σχολικού αθλητισμού προϋποθέτει την παράλληλη αύξηση των αντίστοιχων δαπανών, ώστε στο τέλος η άσκηση και γενικά η αθλητική δράση να αναδειχθούν βασικά στοιχεία της σχολικής ζωής.
Ευελπιστούμε τα αρμόδια Υπουργεία (Παιδείας , Αθλητισμού & Πολιτισμού) να αναλάβουν τις ευθύνες τους, απέναντι στους χιλιάδες έλληνες μαθητές, των ευαίσθητων αυτών ηλικιών, με ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την αναβάθμιση της Φυσικής Αγωγής και του Σχολικού μας Αθλητισμού.
Υ.Γ: Επισημαίνουμε ως ιδιαίτερα θετικό βήμα την εφαρμογή του «προγράμματος κολύμβησης» στα Δημοτικά Σχολεία της πατρίδας μας.
*. Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής, MSc.
[email protected] – https://blogs.sch.gr/nikitpapa/
