Επιτυχής αντιμετώπιση με λέιζερ, της μεγαλύτερης παθολογικής φλέβας που έχει καταγραφεί παγκοσμίως σε ασθενή με κιρσούς των κάτω άκρων, πραγματοποίησε ο Αγγειοχειρουργός, Νικόλαος Τσεκούρας, MD, ECFMG, PhD. Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε στο νοσοκομείο ΙΑΣΩ GENERAL.
Συγκεκριμένα, γυναίκα ασθενής, 66 ετών, με εκτεταμένους και μεγάλου μεγέθους κιρσούς στο δεξί κάτω άκρο, προσήλθε στο κέντρο του Αγγειοχειρουργού Νικόλαου Τσεκούρα για θεραπεία. Η ασθενής παρουσίαζε εντονότατη συμπτωματολογία από την νόσο της και ήταν υψηλού καρδιολογικού κινδύνου για χορήγηση γενικής ή ραχιαίας αναισθησίας. Στο ιστορικό της υπήρχαν δύο πρόσφατες αποτυχημένες προσπάθειες θεραπείας των κιρσών της, σε διαφορετικό αγγειοχειρουργικό κέντρο, όπου διενεργήθηκε απόπειρα ενδοαυλικής θεραπείας με ραδιοσυχνότητες.
Η παθολογική φλέβα (μείζων σαφηνής φλέβα) στο πάνω τμήμα του μηρού έφτανε σε μέγεθος τα 4 εκατοστά (40 χιλιοστά). Πρόκειται για ένα εξαιρετικά μεγάλο μέγεθος αν γνωρίζει κανείς ότι η μέση διάμετρος μιας φυσιολογικής φλέβας, σε αυτή την περιοχή, είναι, μόλις, τα 4-5 χιλιοστά. Πρόκειται, δηλαδή, για μια διόγκωση της φλέβας σε μέγεθος 8-10 φορές μεγαλύτερο του φυσιολογικού!
Πραγματοποιήθηκε επιτυχής αποκλεισμός της γιγάντιας αυτής παθολογικής φλέβας με την τεχνική του ενδοαυλικού λέιζερ, υπό τοπική αναισθησία, με πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων και την εξαφάνιση των μεγάλων και εκτεταμένων κιρσών. Η επέμβαση ήταν ανεπίπλεκτη και η παθολογική φλέβα παραμένει πλήρως αποκλεισμένη 4 μήνες μετά από την επέμβαση.
Η θεραπεία των κιρσών στα κάτω άκρα συνίσταται στην καταστροφή των παθολογικών φλεβικών τμημάτων που δημιουργούν τους κιρσούς, αφού, φυσικά, αυτά εντοπιστούν με ακρίβεια. Η πλέον, ενδεδειγμένη θεραπεία σήμερα, είναι η ενδοαυλική θεραπεία με λέιζερ, όπου τα παθολογικά φλεβικά τμήματα καταστρέφονται με την θερμική ενέργεια που εκπέμπει μία οπτική ίνα λέιζερ. Τα πλεονεκτήματα της θεραπείας με λέιζερ είναι αδιαμφισβήτητα, ιδιαίτερα σε σχέση με την παλαιά τεχνική της ανοιχτής επέμβασης της σαφηνεκτομής, με αποτέλεσμα, σήμερα, σε κέντρα με εμπειρία, η ανοιχτή επέμβαση να έχει, ουσιαστικά, εγκαταλειφτεί.
Παρ΄όλα αυτά, γίνεται αρκετή συζήτηση στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, όσον αφορά την αποτελεσματικότητα του λέιζερ σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών με πολύ διογκωμένες παθολογικές φλέβες. Σε αντίθεση με άλλες ενδοαυλικές τεχνικές, το μεγάλο μέγεθος της παθολογικής φλέβας δεν αποτελεί απόλυτη αντένδειξη (οδηγία της Αμερικάνικης Φλεβολογικής και Αγγειοχειρουργικής Εταιρείας από το 2011) για την εφαρμογή της μεθόδου, αλλά σχετική. Αυτό σημαίνει ότι η επιλογή της θεραπείας με λέιζερ είναι ανεξάρτητη από το μέγεθος της παθολογικής φλέβας και μπορεί να εφαρμοστεί, ακόμη και σε πολύ μεγάλες φλέβες. Όμως, πάνω από τα 2,5 εκατοστά διάμετρο της παθολογικής φλέβας, ενώ η εφαρμογή του λέιζερ δεν απαγορεύεται, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος αποτυχίας και, έτσι, απαιτείται σημαντική εμπειρία για την εφαρμογή της μεθόδου.
«Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι πάνω από το όριο των 2,5 εκατοστών η χρήση του ενδοαυλικού λέιζερ για την θεραπεία των κιρσών εμπεριέχει σκεπτικισμό, έχουν αναφερθεί περιπτώσεις επιτυχούς αποκλεισμού παθολογικής φλέβας, από πολύ έμπειρους χειριστές του λέιζερ, πάνω από αυτό το όριο, κοντά στα 3 εκατοστά. Όμως, από όσο γνωρίζουμε, σύμφωνα με την τρέχουσα παγκόσμια βιβλιογραφία, αλλά και μετά από επικοινωνία με τον Πρόεδρο της Αμερικάνικης Φλεβολογικής Εταιρείας (Δρ. Fedor Lurie), δεν έχει περιγραφεί ποτέ επιτυχής ενδοαυλική θεραπεία με λέιζερ με την παθολογική φλέβα να είναι κοντά στα 4,0 εκατοστά», σημειώνει ο κ. Τσεκούρας.
Το αποτέλεσμα της επέμβασης, 4 μήνες μετά, παραμένει άριστο. Φαίνεται ότι η πρόοδος της εμπειρίας στη χρήση της τεχνικής μπορεί να οδηγήσει σε εξαιρετικά αποτελέσματα, ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις. Φυσικά, η παρακολούθηση της ασθενούς σε βάθος χρόνου είναι πολύ μεγάλης σημασίας, προκειμένου να καταγραφεί η διάρκεια του αποτελέσματος. «Η μελέτη του περιστατικού συνεχίζεται», καταλήγει ο Αγγειοχειρουργός.
