Έχει συμβεί σε όλους μας σίγουρα πολλές φορές στην ζωή μας: έχουμε δει ένα πολύ ωραίο όνειρο στον ύπνο μας, με πλοκή, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, με εξέλιξη, με δράση κλπ αλλά όταν ξυπνάμε δεν μπορούμε με τίποτα να ανακαλέσουμε λεπτομέρειες από όσα είδαμε και δεν έχουμε παρά μια πολύ γενική και αόριστη εικόνα για όσα «είδαμε» στα όνειρά μας.
Ερευνητές από το Ερευνητικό Κέντρο Νευροεπιστήμης στην πόλη Λυόν της Γαλλίας, είχαν διαπιστώσει στο παρελθόν ότι οι άνθρωποι που θυμούνται πιο εύκολα τα όνειρα που είδαν στον ύπνο τους ήταν πιο ευαίσθητοι σε ακουστικά ερεθίσματα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι η αυξημένη νευρολογική λειτουργία του εγκεφάλου των ατόμων αυτών, τους έκανε με κάποιο τρόπο πιο καλούς στο να ανακαλούν γεγονότα και εικόνες από μνήμης, έστω και αν επρόκειτο για “εικονικές” καταστάσεις εν ώρα ύπνου.
Αλλά οι επιστήμονες προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα. Εξέτασαν τις περιπτώσεις 41 ατόμων. Από αυτούς οι 21 είχαν δηλώσει ότι τους ήταν πολύ εύκολο να θυμούνται τι όνειρα βλέπουν στον ύπνο τους. Αυτό τους συνέβαινε (κατά μέσο όρο) 5,2 πρωινά την εβδομάδα. Οι υπόλοιποι 20 δήλωσαν ότι σπανίως θυμούνται τα όνειρά τους (μ.ο. 2 φορές τον μήνα).
Χρησιμοποιώντας τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (ΡΕΤ) οι ερευνητές εξέτασαν την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων. Διαπίστωσαν ότι εκείνοι που θυμόντουσαν πιο εύκολα τα όνειρά τους είχαν ισχυρότερη αυθόρμητη δραστηριότητα σε δύο περιοχές του εγκεφάλου. Η μία ήταν ο μέσος προμετωπιαίος φλοιός (υπεύθυνος για την πραγματοποίηση συσχετισμών ανάμεσα σε τοποθεσίες, γεγονότα και προσαρμοστικές αντιδράσεις, όπως τα συναισθήματα). Η άλλη ήταν η κροταφοβρεγματικό διασταύρωση (υπεύθυνη για τη μίμηση και τον σχηματισμό εικόνων του εαυτού μας και άλλων ανθρώπων στον εγκέφαλο). Ως εκ τούτου, τα δύο αυτά μαζί βοηθούν στη δημιουργία των ονείρων εξαρχής. Επίσης συμβάλλουν στην ικανότητα του ατόμου να τα θυμάται.
Κατέληξαν, δε, σε τρεις βασικές «ασκήσεις». Αφορούν όποιον επιθυμεί να «εκπαιδεύσει» τον εγκέφαλό του για να θυμάται τα όνειρα που βλέπει:
Η θεραπεία του «παραθύρου»
Στα όνειρα υπάρχει πάντα μια χρονολογική δομή (όσο και αν αυτή μοιάζει αυθαίρετη πολλές φορές). Αλλά και αρκετές λεπτομέρειες στις εικόνες. Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας να θυμάται αυτά τα στοιχεία, όταν ξυπνάμε, αναπαράγοντας μια σκηνή στην πραγματική ζωή.
Για πέντε λεπτά κάθε μέρα, πηγαίνετε στο παράθυρο του σπιτιού σας και αρχίστε να παρατηρείτε οτιδήποτε συμβαίνει έξω από αυτό. Τα χρώματα, τα κτήρια, τους περαστικούς, τα ρούχα, τα ζώα… τα πάντα. Μείνετε εκεί και παρατηρήστε καλά την κάθε λεπτομέρεια σε οτιδήποτε πέφτει το βλέμμα σας. Σκοπός της άσκησης είναι η παρατήρηση της λεπτομέρειας. Να προσέχετε τι ακριβώς βλέπετε και όχι απλά να έχετε μια γενική ιδέα του τι κοιτάτε. Μόλις το κάνετε αυτό, σημειώστε ό,τι παρατηρήσατε σε ένα τετράδιο. Με την παρατήρηση και την καταγραφή εκπαιδεύετε τον εγκέφαλό σας να θυμάται λεπτομέρειες ασυνείδητα.
Ξυπνήστε με φυσικό τρόπο και χωρίς ξυπνητήρι
Δύσκολο, αλλά αν θέλετε να θυμάστε τα όνειρά σας, είναι απαραίτητο. Όταν ξυπνάτε από τον απότομο ήχο που κάνει το ξυπνητήρι, ο εγκέφαλός σας βγαίνει απότομα και βίαια από το βαθύ στάδιο του ύπνου. Είναι ο λεγόμενος ύπνος REM, όπου είναι και το πιθανότερο να βλέπετε όνειρα. Αυτό διαταράσσει κάθε ονειρική σκέψη και σας ξυπνάει απότομα. Αν ξυπνάτε από μόνοι σας, χωρίς ξυπνητήρι, ομαλά και σταδιακά, θα σας είναι πιο εύκολο να θυμάστε τι όνειρά είδατε.
Ημερολόγιο ονείρων
Αν το έχετε βάλει σοβαρό σκοπό να μάθετε να θυμάστε τα όνειρά σας, τότε κάντε και κάτι προφανές. Πάρτε ένα τετράδιο ή σημειωματάριο δίπλα στο κρεβάτι σας όταν κοιμάστε. Αυτή η τεχνική είναι παρόμοια με την «θεραπεία παραθύρου» αλλά γίνεται τμηματικά. Γίνεται καταγράφοντας κάθε κομμάτι από πληροφορίες που θυμάστε από ένα όνειρο.
Αντί να περιμένετε το πρωί για να γράψετε ό,τι είδατε, κρατήστε το «ημερολόγιο ύπνου» κοντά σας τη νύχτα. Μόλις ξυπνήσετε από ένα όνειρο, γράψτε ό,τι μπορείτε να θυμηθείτε, με κάθε δυνατή λεπτομέρεια. Αν δεν θέλετε να γράψετε τα πάντα, κρατήσετε σημειώσεις των βασικών σημείων. Σύντομα, τα όνειρά σας θα πρέπει να αρχίσουν να γίνονται πιο «ζωντανά» και θα σας είναι πιο εύκολο να τα θυμάστε.
