Με δημόσια παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε στο ΤΕΕ το Ελληνικό Ινστιτούτο Πυροπροστασίας Κατασκευών (ΕΛΙΠΥΚΑ) κατέθεσε τις θέσεις του αναφορικά με το νέο Κανονισμό Πυροπροστασίας Κτιρίων (Π.Δ. 41/2018) που ψηφίστηκε πρόσφατα και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ (Α’ 80/07.05.2018) . Την εκδήλωση χαιρέτισε ο κ. Αντώνης Κούκουζας πρόεδρος της Ένωσης Πτυχιούχων Αξιωματικών Υπαξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος, η οποία είναι ιδρυτικό μέλος του ΕΛΙΠΥΚΑ
Το ΕΛΙΠΥΚΑ με βασικό μήνυμα: Με σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή, τοποθετήθηκε με την παρουσίαση του Προέδρου κ. Γιάννη Κοντούλη αλλά και στο πλαίσιο και του διαλόγου που διεξήχθη με φορείς της αγοράς, αναφέροντας ότι αν και ο νέος κανονισμός είναι ένα σημαντικό βήμα, υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις σε σχέση με τον τρόπο εφαρμογής και της τήρησής του.
Πιο συγκεκριμένα το ΕΛΙΠΥΚΑ πιστεύει πως ο νέος Κανονισμός Πυροπροστασίας Κτιρίων (Π.Δ. 41/2018) αποτελεί σημαντική πρόοδο έναντι του προηγούμενου – προσφέροντας ένα σύγχρονο πλαίσιο και πως το κράτος πρέπει να προχωρήσει με γρήγορα βήματα, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία :
• Στη θέσπιση μηχανισμού ελέγχου επιθεωρήσεων / πυρομηχανικών – επιθεωρητών
• Στον καθορισμό φορέα πιστοποίησης δομικών υλικών έναντι φωτιάς
• Στη θεσμοθέτηση πειραματικών διαδικασιών ελέγχου συστήματος πρόσοψης
• Στη βελτίωση του Κανονισμού σε αρκετά σημεία με κριτήριο την προστασία της ανθρώπινης ζωής και της περιουσίας ιδίως σε περιπτώσεις ευαίσθητων κτιρίων (Σχολεία, Νοσοκομεία, Φοιτητικές εστίες, χώροι μαζικής συνάθροισης κοινού κ.α.)
Τονίστηκε ιδιαίτερα η σημερινή αδυναμία και ανυπαρξία ουσιαστικού ελέγχου της αγοράς από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς, ως προς την πυροπροστασία που προσφέρουν ή όχι τα διάφορα συστήματα δόμησης, με αποτέλεσμα, την αυτονόμηση της αγοράς και την εφαρμογή επικίνδυνων συστημάτων. Το γεγονός ότι μέχρι τώρα μέχρι τώρα μελετητές, κατασκευαστές και παραγωγοί παράβλεπαν σε μεγάλο βαθμό τον προηγούμενο Κανονισμό Πυρασφαλείας Κτιρίων Π.Δ. 71/1988 εκτός των σοβαρών νομικών επιπτώσεων για τους εμπλεκόμενους, επιφέρει και σοβαρό θέμα ουσίας όσον αφορά την ασφάλεια των χρηστών των κτιρίων, αλλά και των ίδιων των κτιρίων αυτών καθ’ αυτών ως οικοδομήματα.
