Την επιτακτική ανάγκη συνεργασίας των ευρωπαϊκών χωρών στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος και την ισότιμη κατανομή των προσφύγων έθεσε η Βουλευτής Έβρου, Νατάσα Γκαρά, κατά τις εργασίες της 19ης χειμερινής Ολομέλειας του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) που διεξάγεται στη Βιέννη.
Η κα Γκαρά τοποθετήθηκε, χθες Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου, στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού τονίζοντας πως τα κράτη μέλη της ΕΕ θα πρέπει να αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους, να συνδράμουν την Ελλάδα, να δεχτούν την ισότιμη και δίκαιη κατανομή των προσφύγων, να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, να δημιουργήσουν αποτελεσματικούς μηχανισμούς και δομές.
Η Βουλευτής από τον Έβρο τόνισε πως μόνο υπό ένα συνεργατικό πνεύμα και μία λογική κοινής προσέγγισης και δράσης από όλα τα κράτη, θα μπορέσει το προσφυγικό να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, με στοιχεία ισοτιμίας και δικαιοσύνης.
Ακολουθεί αναλυτικά η τοποθέτηση της Νατάσας Γκαρά.
Κυρίες και κύριοι
Το θέμα της φετινής Συνόδου είναι σημαντικό και επίκαιρο. Θα αναφερθώ απευθείας στα μέγιστης σημασίας ζητήματα του προσφυγικού και της μεταναστευτικής κρίσης.
Αυτά τα ζητήματα είναι αδιαμφισβήτητα συνδεδεμένα με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και πρέπει να αντιμετωπίζονται συνεργατικά, ανεξάρτητα από τη γεωγραφική θέση στην οποία προκύπτουν.
Υπάρχουν υποχρεώσεις των μελών της ΕΕ και δεσμεύσεις. Όμως, δεν γίνονται πραγματικές ενέργειες. Τα μέλη της ΕΕ, έτσι, δεν δρουν σε πολυμερές επίπεδο όταν μια προβληματική κατάσταση συμβαίνει εκτός των εθνικών τους συνόρων.
Σε αυτό το στάδιο, ίσως θα έπρεπε να συζητάμε για ανενεργή πολυμερή δράση ή για μονομερή δράση, αντί για πολυμερή δράση από την οποία το θέμα του προσφυγικού απέχει αρκετά.
Συγκεκριμένα:
– πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον όρο της πολυμερούς δράσης στην πολιτική μας ατζέντα, όταν οι ευρωπαϊκές χώρες κλείνουν τα σύνορα τους, μη αποδεχόμενες μετανάστες;
– για πια συνεργασία συζητάμε, όταν μια δίκαιη και ισότιμη κατανομή προσφύγων είναι απούσα;
– πώς προστατεύουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν υπάρχει αδιαφορία για την καταπάτησή τους;
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η χώρα μου η Ελλάδα, αντιμετωπίζει μια τεράστια προσφυγική εισροή, με την αποδοχή πάνω από 1.5 εκ. προσφυγών και μεταναστών. Είμαστε περήφανοι για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την κατάσταση, με αλληλεγγύη.
Όμως η Ελλάδα νιώθει εγκαταλελειμμένη, ενώ ακόμη αγωνίζεται με πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι προσπαθούν να αποδράσουν από εμπόλεμες ζώνες, αναζητώντας μια ασφαλέστερη ζωή στην ΕΕ.
Η Ελλάδα, ως χώρα διαμετακόμισης, χρειάζεται υποστήριξη. Οι μετανάστες χρειάζονται προστασία. Αυτά θα μπορούσαν να συμβούν δημιουργώντας δομές αποτελεσματικών μηχανισμών ενσωμάτωσης. Έτσι, τα μέλη της ΕΕ δε θα επέτρεπαν σε χιλιάδες μετανάστες να παραμένουν εγκλωβισμένοι μόνο στην Ελλάδα.
Εφαρμόζοντας τον απαιτούμενο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, κρίσιμα ζητήματα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες θα αποφευχθούν, όπως πχ η παράνομη μετακίνηση προσφύγων (trafficking).
Είναι ξεκάθαρο ότι οι παγκόσμιες προκλήσεις χρειάζονται παγκόσμιες λύσεις. Αυτό προϋποθέτει τη συμμετοχή όλων των χωρών στη σύσταση μιας συνεργατικής, πολυμερούς προσέγγισης του προσφυγικού, που να μοιράζει την ευθύνη ισότιμα και δίκαια.
Μόνο εάν συμβεί αυτό, θα μπορούμε να μιλάμε για πολυμερή δράση και διεθνή συνεργασία.
