Επί τη συμπληρώσει έξι μηνών από της προς Κύριον εκδημίας του μακαριστού Μητροπολίτου Πριγκηποννήσων κυρού Ιακώβου (Σωφρονιάδου), με πρωτοβουλία του Σεβ. Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Παναγίας Ελευθερωτρίας Διδυμοτείχου, την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου ε.έ., ετελέσθη Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του, με τη συμμετοχή πολυπληθούς εκκλησιάσματος, συγγενών, φίλων και συνεργατών του εκλιπόντος, που ήλθαν από την Αθήνα, την Ξάνθη και την Κωνσταντινούπολη, για να εκφράσουν το σεβασμό τους και την ευγνωμοσύνη τους προς αυτόν.
Της Θείας Λειτουργίας, που προηγήθηκε του Μνημοσύνου, προέστη ο οικείος Μητροπολίτης ο οποίος, σκιαγραφών την προσωπικότητα του μακαριστού Ιεράρχου, μεταξύ άλλων, εσημείωσε·
«Ο από Λαοδικείας Μητροπολίτης Πριγκιποννήσων Ιάκωβος Σωφρονιάδης, γέννημα και θρέμμα της Πόλης, διέγραψεν εν τω στερεώματι της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας τροχιά φωτεινή και τετιμημένη.
Αποτελεί ένα εισέτι πολύτιμο κρίκο εις την ατέρμονα χρυσή αλυσίδα των προαπελθόντων θεοφρόνων Ιεραρχών του Φαναρίου, έκαστος των οποίων, με την αφοσιωμένη διακονία και την σοφία του, με την προσφορά και τις θυσίες του, συνέθεσε την απαράβλητον εποποιία της Αγιωτάτης Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, η οποία, ομολογουμένως, αφυπνίζει την εν τη ψυχή ληθαργούσαν ορμήν προς τα άνω και υψώνει τον άνθρωπο υπεράνω της τύρβης των βέβηλων στιγμών του παροδικού μέχρι της μουσικής του αιωνίου…
Υπήρξε, ούτος, Ιεράρχης σεμνός και αυστηρός το ήθος, ειλικρινής τον χαρακτήρα, άκαμπτος και αδιάλλακτος προς παν ό,τι επίστευε ως καλόν και δίκαιον. Επίστευεν εις την ιερότητα της φιλίας, αγωνίζομενος αδιστάκτως δια να στηρίξη, να ενθαρρύνη, να νουθετήση, να ποδηγετήση και να οικοδομήση φίλους, εκ τε του ιερού καταλόγου και του λαϊκού στοιχείου, οικειούμενος τα αιτήματα και τα προβλήματα αυτών, διά να εύρουν ταύτα την δικαία και ευκταία λύση τους.
Διότι βαθείαν απήχησιν εύρισκεν εις την ψυχήν του η θεόπνευστος αποφθεγματική ρήσις του Κυρίου, απευθυνομένη προς τους μαθητάς Του· «Υμείς φίλοι μου εστέ»… Καθ’ όλην την εκκλησιαστικήν αυτού διακονίαν απέβλεπεν εις την προώθησιν των αγίων σκοπών και των τιμίων συμφερόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ειργάζετο και εμόχθει υπέρ του κύρους και της δόξης αυτού.
Ακραιφνής συνεχιστής της πολιάς παραδόσεως της Μεγάλης Εκκλησίας, υπήρξε φορεύς του πνεύματος και του βιώματος της ορθοδόξου πίστεως και ανεδείχθη ευσταλές στέλεχος, τούτ’ αυτό κεφάλαιον πολύτιμο, της σεβασμίας Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου με παλμό χριστιανικής καρδίας, με σκέψιν φωτεινήν, με στοχασμό καθάριον, με συμβολήν θετικήν και πολύτιμον εις το έργον της εκκλησιαστικής διοικήσεως, όλα αυτά δείγματα τρανά της ταπεινόφρονος αξίας του….
Το υψηλό παράδειγμα αυτού, παράδειγμα αρετής, πεφωτισμένης ευσεβείας και χαρακτήρος χριστιανοπρεπούς, ας φωτίζει και ας ενισχύη πάντας ημάς, ιδία τους νεώτερους της χάριτος λευΐτας, εις διακονίαν αφοσιωμένην, εις ζήλον κατ’ επίγνωσιν και εις αυταπάρνησιν υπέρ της δόξης της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας και του Παναγίου Ονόματος Αυτού. Του μακαριστού Μητροπολίτου Ιάκωβου είη η μνήμη άληστος και αιωνία».
