Η Μαίρη Κόντζογλου, λίγο μετά τη μεγάλη επιτυχία του Αποσπερίτη, του πρώτου μέρους της νέας της διλογίας «Από ήλιο σε ήλιο», επιστρέφει δυναμικά με τον Ανέσπερο, που την ολοκληρώνει.
Η ιστορική «ματωμένη απεργία της Σερίφου» μπαίνοντας κάτω από το συγγραφικό μικροσκόπιο της Μαίρης Κόντζογλου γίνεται μια συγκλονιστική ιστορία για έναν έρωτα, έναν αγώνα και έναν τόπο που γέννησε θεούς και ήρωες. Όσοι μένετε ή βρεθείτε στην Αλεξανδρούπολη, μη χάσετε την ευκαιρία να συναντήσετε από κοντά την αγαπημένη συγγραφέα χιλιάδων αναγνωστών και να παρακολουθήσετε τις εκδηλώσεις που θα σας ταξιδέψουν «Από ήλιο σε ήλιο». Η Μαίρη Κόντζογλου θα μιλήσει για το σύμπαν της νέας διλογίας της, τους ήρωες, τον τόπο και το ιστορικό σκηνικό και θα απαντήσει σε ερωτήσεις του κοινού.
Αλεξανδρούπολη
Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024, στις 7 μ.μ.,
στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Αλεξανδρούπολης (Καπνομάγαζο – Αίνου 46),
σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο ΒΑΤΑΜΙΔΗΣ
και τον Σύλλογο Καππαδοκών Ν. Έβρου «Οι Τρεις Ιεράρχες».
Με τη Μαίρη Κόντζογλου συνομιλεί η Καίτη Μακρή,
Τμηματάρχης Παιδείας του Δήμου Αλεξανδρούπολης, εικονογράφος.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΛΟΓΙΑ
Ο Αποσπερίτης μάς ταξίδεψε στον χώρο και τον χρόνο, στα μεταλλεία της Σερίφου κατά το τέλος του 19ου αιώνα, όπου ορίζεται νέο αφεντικό ο Εμίλ Γκρόμαν. Οι συνθήκες εργασίας είναι φρικτές και τα ατυχήματα πολλά. Μέχρι τη μέρα που στο νησί φτάνει ο φλεγόμενος για κοινωνική δικαιοσύνη Κώνσταντης και οι μελλοθάνατοι Σερφιώτες ξεσηκώνονται απαιτώντας τις ζωές τους πίσω. Την ίδια μέρα που κάποιος Περσέας, τρελός από έρωτα για την Ανδρομέδα, τη γυναίκα του μεγάλου αφεντικού, αποφασίζει να αψηφήσει τον θάνατο και να αναβιώσει τον μύθο της πανώριας αιχμάλωτης και του γενναίου πρίγκιπα που θα νικήσει το τέρας.
Με τον Ανέσπερο μεταφερόμαστε στις αρχές του 20ού αιώνα. Στην Ευρώπη οι νέοι σκοτώνονται στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στη Σέριφο στις σκοτεινές γαλαρίες των μεταλλείων. Στις παράπλευρες απώλειες υπολογίζεται και η νεαρή σύζυγος του πανίσχυρου πια Γκρόμαν, η Ανδρομέδα, που βουλιάζει στη θλίψη και αρνείται την πραγματικότητα. Ένα τραγικό γεγονός θα τη βγάλει από τον συναισθηματικό της λήθαργο, θα την αφυπνίσει και θα την κάνει να απαιτήσει τη ζωή της πίσω. Εντωμεταξύ οι εργάτες των μεταλλείων, υπό την καθοδήγηση του Σπέρα και του Περσέα, θα κηρύξουν απεργία διεκδικώντας ασφάλεια και αξιοπρέπεια. Θα χυθεί αίμα, θα χαθούν ζωές, αλλά εκείνοι θα είναι ανυποχώρητοι μέχρι την τελική λύση. Και οι ήρωες αυτής της ιστορίας θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την αγάπη και τη δικαιοσύνη από ήλιο σε ήλιο.
Σπίθες γέμιζαν τον αέρα, μύριζε την αγωνία τους, άκουγε τις τραχιές φούστες να τρίζουν, ξερόκλαδα στη φωτιά, γευόταν τη σκόνη που σήκωναν οι γυμνές πατούσες καθώς σβάρνιζαν το χώμα. Μπροστά πήγαινε το παιδομάνι, κάπως σαν χαρούμενο – πώς να βάνουν με τον νου τους κακό… Κεφάλια κουρεμένα με την ψιλή, σκασμένα μάγουλα, πληγιασμένα γόνατα, πρησμένες κοιλιές, μύξες και δάκρυα.
Στάθηκαν σε μια άκρη, δεν μπορούσαν να φύγουν χωρίς να μάθουν, φώναζαν κάτω από τα παράθυρα των γραφείων, πείτε μας! Δώστε μας ονόματα! Μια μεσήλικη σήκωσε πέτρα, την πέταξε με δύναμη, αστόχησε.
Και η παιδική φωνή «Ο πατέρααααας… Πού είναι ο πατέρας μου;» έσχισε τη νύχτα, θρήνος απλώθηκε.
Απόσπασμα από το βιβλίο Ανέσπερος
ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Μαίρη Κόντζογλου μοιράζεται την έμπνευσή της πίσω από τη διλογία – τη σαγηνευτική επιρροή του τοπίου της Σερίφου και τη συναρπαστική διαδικασία συλλογής ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων του νησιού.
«Εντυπωσιάστηκα από το απόκοσμο τοπίο της Σερίφου. Μου άρεσε πολύ η χώρα όπως κρεμόταν πάνω απ’ την κορυφή του βουνού, και ενδιαφέρθηκα να διαβάσω περισσότερα στο ίντερνετ. Είδα πόσες αναφορές υπήρχαν στο νησί από τη μυθολογία: Δανάη και Περσέας, Ανδρομέδα και Περσέας, η Μέδουσα, ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του στη σπηλιά του Κύκλωπα… Μετά διάβασα για την Ενετοκρατία και έφτασα στα μεταλλεία της Σερίφου, γνωστά από την αρχαιότητα ακόμα.
Η απεργία των μεταλλωρύχων στη Σέριφο ήταν σταθμός για τα εργατικά τεκταινόμενα [της Ελλάδας], διότι αυτοί οι άνθρωποι δούλευαν σε φρικτές συνθήκες, με μηδαμινά μέτρα ασφαλείας, και θρηνούσαν πάρα πολλούς νεκρούς… Βλέπουμε [επίσης] τη θέση της γυναίκας – κάτι που πάντα με απασχολεί στα μυθιστορήματά μου…
[Στο δεύτερο μέρος] η ηρωίδα μου η Ανδρομέδα ξεκινά να αντιλαμβάνεται πού πραγματικά ανήκει, ότι δεν μπορεί να βρίσκεται εκεί όπου την τοποθέτησε ο πατέρας της, και μαζί με τον Περσέα θα αγωνιστούν για τη ζωή τους και για λίγο ήλιο».
Στην ερώτηση της Βιργινίας Αυγερινού (Literature.gr) για την έρευνα γύρω από τη διλογία και ποια πτυχή της ιστορίας του νησιού θέλει να τονίσει, η Μαίρη Κόντζογλου επισημαίνει:
«Μελέτησα το νησί από όλες τις απόψεις ξεκινώντας από το τι και πώς αναφέρεται στη μυθολογία. Τη μορφολογία του, από ποιους κατοικήθηκε, από ποιους κατακτήθηκε ανά τους αιώνες, μελέτησα τη λαογραφία –πάντα φανερώνει τον ψυχισμό των ανθρώπων–, εννοείται πως διάβασα και για τη σύγχρονη ιστορία του. Βέβαια, έκανα και επιτόπου έρευνα, βρέθηκαν άνθρωποι που με βοήθησαν πάρα πολύ, εκτός από επίσκεψη σε όλα τα μέρη που αναφέρονται στο νησί, μπήκα στις (επισκέψιμες) στοές των μεταλλείων, περπάτησα στις ράγες των βαγονέτων που μετέφεραν τα χώματα, μπήκαμε στα ερείπια των ʺσπιτιώνʺ των εργατών, στα γραφεία και στο σπίτι των Γκρόμαν, σκαρφάλωσα στη ʺσπηλιά του Κύκλωπαʺ, στις θερμές πηγές, στον Ασπρόπυργο που κατοπτεύει το πέλαγος.
Η απεργία με τον τρόπο που έγινε μίλησε στην καρδιά μου, με έπνιξε και μένα το άδικο. Ιδιαίτερα με συγκίνησε η ʺμετάλλαξηʺ των γυναικών που, από υποταγμένες θυγατέρες και σύζυγοι, σήκωσαν τις πέτρες και σκότωσαν αυτούς που σκότωναν τους γιους, τους πατεράδες, τους άντρες τους.
Ήθελα να δείξω τι μπορούμε να καταφέρουμε αν είμαστε ενωμένοι. Με γοήτευσε και η προσωπικότητα του Σπέρα. Δεν τον παρακολούθησα μέχρι το τέλος της ζωής του, αν και διάβασα οποιοδήποτε άρθρο ή σχόλιο υπάρχει για εκείνον. Μέχρι την απεργία της Σερίφου και λίγο μετά, όσο ήταν φυλακισμένος, υπήρξε ένα δαδί που καιγόταν για δικαιοσύνη».
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Μαίρη Κόντζογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει εργαστεί σε μεγάλες ελληνικές εταιρείες, µε αντικείμενο πάντα την Επικοινωνία. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα Το μέλι το θαλασσινό (2008), Περπάτα µε τον άγγελό σου (2009), Οι Μαγεμένες (2017), την τριλογία «Οι μεσημβρινοί της ζωής» (2011), την τριλογία «Τα Παλιά Ασήμια» (2014), τη διλογία «Σκουριά και χρυσάφι» (2020), τη συλλογή διηγημάτων Ώρες κοινής ανησυχίας (2021), καθώς και το βιβλιοφιλικό feelgood μυθιστόρημα Μια νύχτα στο βιβλιοπωλείο (2022).
