«Των θυρών κεκλεισμένων», χάριν αγιασμού και ευλογίας των πιστών οι οποίοι αδυνατούν, λόγω των περιοριστικών μέτρων, να προσέλθουν στους Ιερούς Ναούς, ιερούργησε την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, 22 του μηνός Μαρτίου ε.ε., ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Θεοδώρων Ορεστιάδος απ’ όπου αναμεταδόθηκε, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά, η ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία. Σχολιάζοντας ο Σεβασμιώτατος το νόημα της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, μεταξύ άλλων, εσημείωσε· «Από άπειρη αγαθότητα και αγάπη προς τον πλανηθέντα άνθρωπο ο Κύριος αναβαίνει στο Γολγοθά, αναβαίνει στον αιματηρό Σταυρό Του, στο μέγιστο ύψος της προσφοράς Του. Μας καλεί να ανέβουμε και εμείς. Να σηκώσουμε έκαστος πρόθυμα τον δικό του σταυρό. Να ανέβουμε την κλίμακα των αρετών. Να προοδεύουμε σε πνευματικότητα και αγιασμό. Να ανεβαίνουμε διαρκώς, με ένα στόχο, ένα σκοπό: την Άνω Ιερουσαλήμ, την πόλη του Θεού, την Βασιλεία Του… Ο αυθεντικός, ο γνήσιος χριστιανός πρώτα γνωρίζει να πεθαίνει και κατόπιν μαθαίνει να ζει. Δεν υπάρχει αληθινή ζωή χωρίς αυτόν τον θάνατο. Δεν υπάρχει Ανάσταση χωρίς Σταυρό. Ο Χριστός δεν ανασταίνει τους ζωντανούς, τους νεκρούς ανασταίνει. Γι’ αυτό μόνο όσοι είναι έτοιμοι να κατέβουν στον τάφο, μόνον αυτοί μπορούν να προσμένουν ανάσταση. Μόνο όσοι αποφασίζουν να τα χάσουν όλα για τον Θεό, μόνο αυτοί μπορούν να κληρονομήσουν τα αγαθά της Βασιλείας των Ουρανών. Η Σταύρωση του Ιησού στον Γολγοθά, αγαπητοί, αναμφίβολα δέν αποτελεί την ατυχή έκβαση μιας γενναίας προσπάθειας που αστόχησε, αλλά είναι η κατάκτηση της απολύτρωσης διά της ολοκληρωτικής θυσίας· είναι το οδυνηρό τέρμα ενός μεγαλειώδους έργου σωτηρίας, που καταλήγει στην νίκη κατά του θανάτου και της αμαρτίας. Αυτό είναι τό βαθύτερο μήνυμα της ημέρας, που μας θέτει σε εντελώς προσωπική και άμεση επικοινωνία με τον Εσταυρωμένο και σε βιωματική αξιοποίηση της θυσίας Του. Προς την λυτρωτική αυτή θυσία του Γολγοθά οδεύει σήμερα η ψυχή μας, με λαχτάρα, όπως ο κατάκοπος οδοιπόρος προς την χλοερά όαση, η διψώσα έλαφος προς την κρυστάλλινη πηγή των υδάτων. Και από εκεί δεν θα αργήσει να διακρίνει τον ορίζοντα που ροδίζει από φέγγος χαράς, από τό φως της Ζωηφόρου Αναστάσεως του Κυρίου».
Ομοίως ο Σεβασμιώτατος την παρελθούσα Παρασκευή, 20 του μηνός Μαρτίου ε.ε., το εσπέρας, προέστη της ακολουθίας των Χαιρετισμών στον αυτό Ιερό Ναό, απ’ όπου αναμεταδόθη και πάλι ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά η ιερά ακολουθία. Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του, μεταξύ άλλων, είπε «Ευρισκόμεθα μπροστά σε γεγονότα με αποκαλυπτική σημασία για όλους μας. Γι’ αυτό και τα μέτρα, που ανακοινώθηκαν, θα πρέπει να γίνουν αποδεκτά ως κοινό «επιτίμιο της δυσσεβείας» όλων μας, ως κάποιο δηλαδή φιλάνθρωπο παιδαγωγικό μέσο, που παραχώρησε ο μακρόθυμος και πολυεύσπλαχνος Θεός, με την αγαπητική πρόνοιά Του, προκειμένου να οδηγηθούμε όλοι μας, κλήρος και λαός, στην σωτήρια μετάνοια, που νοείται ως στροφή του νου μας στο Θεό. Ας αποδεχθούμε το «επιτίμιο» αυτό ταπεινά, ας το υπομείνουμε με πνεύμα βαθιάς μετανοίας, ως πικρό αλλά καθαρτικό φάρμακο για τη θεραπεία μας. Έτσι, η μετάνοια μας θα γίνει η αποτρεπτική ασπίδα του Αγίου Πνεύματος, η αόρατη ομπρέλλα για την ασφαλή προστασία μας… Ο Επίσκοπος σας και ο ιερός κλήρος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας συνεχίζουν αδιάκοπα, παρά τις απαγορεύσεις, να προσευχόμεθα «υπέρ υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως και διαφυλάξεως πάντων υμών από της λοιμικής μάστιγος». Προσευχόμεθα για τους γιατρούς, το νοσηλευτικό προσωπικό και όσους υπηρετούντες την δημόσια υγεία, δίδουν, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, έναν υπεράνθρωπο αγώνα, εκθέτοντας πολλές φορές συνειδητά και χάριν του λειτουργήματός τους τους εαυτούς τους σε κίνδυνο. Προσευχόμεθα για τους επιστήμονες και ερευνητές, που εργάζονται νυχθημερόν αναζητώντας αποτελεσματικές θεραπείες για το εμβόλιο που θα λυτρώσει την ανθρωπότητα από τον ιό. Προσευχόμεθα για τους ασθενείς που δίνουν με τη βοήθεια των ιατρών και το νοσηλευτικό προσωπικό το δικό τους αγώνα και που συνοδεύουν αυτή τη στιγμή οι ευχές και οι προσευχές της Εκκλησίας μας, για να εξέλθουν δυνατοί και υγιείς από την μεγάλη αυτή δοκιμασία… Θλίβομαι, σαν Ποιμένας διότι στερούμεθα την χαρά της Ευχαριστιακής Κοινωνίας, παρά ταύτα οι Εκκλησίες παραμένουν ανοικτές και οι ιερείς μας είναι πρόθυμοι να σταθούν δίπλα σας και να σας συμπαρασταθούν. Μα πάνω απ’ όλα σας καλώ σήμερα να σταθούμε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και να Την παρακαλέσουμε για τις μεσιτίες Της στον Μονογενή Της Υιό και Λόγο του Θεού να μας συγχωρήσει και να μας ελεήσει. Ας ξεπλύνουν τα τα δάκρυά μας τον εγωισμό και την ατομικότητα που μας διακρίνει. Ας αναβαπτισθούμε προετοιμαζόμενοι για το Άγιον Πάσχα».
