Φοιτητής στο τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης στη Κομοτηνή το 2014 όταν για πρώτη φορά πάτησα το πόδι μου εκεί μέσα. Για μια στιγμή χάθηκα, νομίζοντας πως βρισκόμουν σε λάθος μέρος αφού το μόνο που έβλεπα ήταν θρανία με μπλε και κόκκινες αφίσες από τις παρατάξεις που περίμεναν πως και πως τα νέα «πρόβατα». Μεταξύ αυτών κι εγώ μαζί, δεν εξαιρώ κανέναν αφού όλα αυτά μοιάζουν πρωτόγνωρα για κάποιον που δεν προέρχεται από αυτόν τον σάπιο κόσμο αλλά αντίθετα έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο. Η πρώτη εικόνα λοιπόν του πρωτοετούς φοιτητή στο ελληνικό πανεπιστήμιο είναι η εικόνα των παρατάξεων. ‘’έλα μαζί μας και θα σου δώσουμε σημειώσεις για τα μαθήματα’’ είναι μία από τις φράσεις με τις οποίες προσπαθεί να σε χειραγωγήσει η πρώτη σε ψήφους παράταξη (αυτός μάλλον είναι και ο λόγος δυστυχώς που την κάνει πρώτη σε ψήφους). Αυτό βέβαια δεν αναιρεί την σαπίλα που διακατέχει και τις υπόλοιπες παρατάξεις που το μόνο που ξέρουν είναι να κάνουν καταλήψεις, να πίνουν (και δεν μιλάω για αλκοόλ) και να βάφουν τοίχους ή να σπάνε.
Οι παρατάξεις σαν ουσία δεν παρήγαγαν τίποτα το ουσιαστικό στα ελληνικά πανεπιστήμια τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ήταν κάτι που όλοι εμείς οι υπόλοιποι ελπίζαμε ότι θα γίνει κάποια στιγμή για να λειτουργήσει σωστά ο φοιτητικός σύλλογος, δηλαδή η εξαίρεση από τα θεσμικά όργανα του πανεπιστημίου όλων αυτών των παρατάξεων που έχουν βγάλει ρίζες στα θεμέλια του ελληνικού πανεπιστημίου και προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν για προσωπικό τους όφελος, να φτιάξουν το όνομά τους για να ανελιχθούν αύριο μέσα στους κομματικούς μηχανισμούς και να φτιάξουν την καριέρα τους. Η λύση όταν κάτι βρωμάει από πάνω μέχρι κάτω είναι να το γκρεμίσεις και να το ξαναχτίσεις από το 0. Οπότε ναι, η ουσιαστική «κατάργηση» των φοιτητικών παρατάξεων στα ελληνικά πανεπιστήμια σήμερα είναι κάτι το ορθό και το υγιές για να μπορέσει επιτέλους το ελληνικό πανεπιστήμιο να βγάλει ανθρώπους που δεν θα είναι μαθημένοι στις πελατειακές σχέσεις και τις ευκαιριακές φιλίες για να πάρουν λίγες σημειώσεις ή για να έχουν ένα μέλλον αύριο στους κομματικούς μηχανισμούς. Στο πανεπιστήμιο πρέπει ο φοιτητής να χτίζει την προσωπική του αντίληψη και κριτική ικανότητα ούτως ώστε όταν βγει στην κοινωνία να μπορεί μόνος του να κρίνει το σωστό και όχι να είναι άλλος ένας τηλεκατευθυνόμενος ψήφος για τους μπλε, τους κόκκινους, τους πράσινους και πάει λέγοντας.
Δεν θα σταθώ στο κόμμα που φέρνει αυτή τη μεταρρύθμιση, αλλά στην αντίδραση που έχει προκαλέσει στις «ελίτ» των πανεπιστημιακών παρατάξεων, και αυτό τα λέει όλα. Αν υλοποιηθεί τελικώς η εξαίρεση των φοιτητικών παρατάξεων από τις εκλογικές διαδικασίες των φοιτητικών οργάνων θα είναι ορθό και πάνω απ’ όλα θεμιτό από όλους εμάς που αγαπήσαμε το ελληνικό πανεπιστήμιο μακριά από τις παραταξιακές σκοπιμότητες. Ψήφος στον φοιτητή που μπορεί να προσφέρει στο τμήμα του και όχι ψήφο στην παράταξη που έχει ριζώσει και εκπληρώνει προσωπικά συμφέροντα. Ψήφο στον φοιτητή που είναι ανεξάρτητος και αντικειμενικός και όχι ψήφο στη παράταξη που δεσμεύεται από εντολές εκ των άνωθεν. Τα πανεπιστήμια στους φοιτητές και όχι στις παρατάξεις!
Ξέρω ότι δυσαρεστώ πολλούς με αυτά που λέω σήμερα αλλά να θυμάστε όλοι πως δεν γίνεται να φωνάζουμε για αλλαγές χωρίς να είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι.
Γλήνιας Μαρίνος
Πολιτικός Επιστήμων.
