«Άρωμα γυναίκας» θα έχει η επόμενη ημέρα στον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Ελλάδος. Η παρουσία του Θάνου Σαββάκη στην ηγεσία του Συνδέσμου ολοκληρώνεται τον Σεπτέμβριο και από τις αρχαιρεσίες που θα διεξαχθούν τότε αναμένεται να αναδειχθεί στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας του ΣΒΕ η κ. Λουκία Σαράντη, της βιομηχανίας ξύλου «Ακρίτας», που βρίσκεται στον Έβρο.
Όπως είθισται στον ΣΒΕ η πρωτοβουλία για την πρόταση διαδοχής ανήκει στους πρώην προέδρους, οι οποίοι έχουν συζητήσει το θέμα κατ’ ιδίαν, αν και όχι σε ολομέλεια, κάτι που θα γίνει το προσεχές διάστημα.
Η κ. Σαράντη (στη φωτογραφία με τον αντιπεριφερειάρχη Έβρου Δημήτρη Πέτροβιτς από την προσωπική του σελίδα στο fb), απ’ ό,τι πληροφορούμαστε, διαθέτει αρκετά στοιχεία που για το… εκλεκτορικό σώμα των πρώην προέδρων κάνουν την επιλογή της ελκυστική. Κατ’ αρχήν είναι γυναίκα, πράγμα που από μόνο του σημαίνει κάτι διαφορετικό, ειδικά σε ένα εν πολλοίς ανδροκρατούμενο σύστημα όπως είναι ο ΣΒΕ. Άλλωστε ας μη ξεχνάμε ότι διανύουμε την εποχή που -πολύ καλώς- όλο και περισσότερες γυναίκες αναλαμβάνουν δημόσιες θέσεων. Επίσης, είναι αυτό που θα λέγαμε «καθαρή βιομήχανος», χωρίς αστερίσκους, υστερόγραφα και υπογραμμίσεις. Με ό,τι σημαίνει η ιδιότητα για τις ικανότητές της στις επιχειρήσεις και στην αγορά. Τρίτον, δραστηριοποιείται στον Έβρο, δηλαδή σε μια ακριτική περιοχή της χώρας, κάτι που επίσης είναι για τον ΣΒΕ πρωτότυπο. Διότι ο Σύνδεσμος από την εποχή που ήταν ΣΒΒΕ (δηλαδή Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος) μέχρι σήμερα έχει αντιπροέδρους από τις δύο άκρες του βορειοελλαδικού τόξου, τη Θράκη και την Ήπειρο, αλλά την προεδρία κρατούσε πάντα πρόσωπο που τόσο το σπίτι όσο και η δουλειά του βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη και τα πέριξ. Σε κάθε περίπτωση όσοι επέλεξαν να προτείνουν την κ. Σαράντη πιστεύουν ότι είναι ικανή να δώσει νέα ώθηση και πνοή στον ΣΒΕ, ο οποίος αν και τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει –χάρη στις κινήσεις του Θ. Σαββάκη- να γίνει επισήμως ο 5ος κοινωνικός εταίρος, ακόμη ψάχνει βηματισμό στα καινούρια του… παπούτσια. Ενδεχομένως ένα από τα κλειδιά να είναι η εξομάλυνση των σχέσεων με τον ΣΕΒ που παραμένουν τεταμένες από τότε που ο ΣΒΕ διεκδίκησε την πανελλαδική εκπροσώπηση της βιομηχανίας.
Αποστρατεία με… δόξα και τιμή
Πέρα, όμως, από τη διαδοχή στον ΣΒΕ δεν ξεχνούν την πολύχρονη προσφορά του νυν προέδρου. Ετοιμάζουν, λοιπόν, έναν τόμο με τα πεπραγμένα του, ώστε να τον… αποστρατεύσουν με δόξα και τιμή. Διότι ο Θάνος Σαββάκης –πέραν των άλλων- έχει υπογράψει τη μετακόμιση του Συνδέσμου από τα ασφυκτικά γραφεία της Πλατείας Μοριχόβου στις πολύ πιο σύγχρονες και άνετες εγκαταστάσεις στα παλιά Σφαγεία, αλλά και την ανάδειξη σε επίσημο κοινωνικό εταίρο, κάτι το οποίο εκτός από κύρος διασφαλίζει στον ΣΒΕ και μεγαλύτερη οικονομική άνεση, άρα και άνεση δημιουργικών κινήσεων. Διότι στην Ελλάδα βρισκόμαστε και όπως διδάσκει η εμπειρία των επιχειρηματικών συλλογικοτήτων τα μέλη δεν είναι πάντα ούτε πρόθυμα, ούτε συνεπή στην πληρωμή των συνδρομών τους, με αποτέλεσμα την παρτίδα συχνά να σώζουν τα χρήματα των κοινοτικών προγραμμάτων.
Οι δύο στο ίδιο… τραπέζι
Οι δύο πάντως πρόεδροι, ο νυν και η επόμενη, γνωρίζονται καλά εδώ και χρόνια. Αυτήν την περίοδο μάλιστα συνυπάρχουν στο διοικητικό συμβούλιο της Alumil – Μυλωνάς, της βιομηχανίας της οποίας ηγείται ένας άλλος πρώην πρόεδρος του ΣΒΕ –τότε ΣΒΒΕ- ο κ. Γιώργος Μυλωνάς. Σαράντη και Σαββάκης είναι τα δύο από τα πέντε μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της βιομηχανίας διέλασης αλουμινίου, που φέτος πηγαίνει πολύ καλά έχοντας στην ουσία… τεντώσει, εάν όχι εξαντλήσει, τις παραγωγικές της δυνατότητες, τόσο στην έδρα της στο Κιλκίς όσο και στην Ξάνθη. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εκτιμήσεις για το 2022 αναφέρουν ότι η Alumil θα πραγματοποιήσει πωλήσεις της τάξεως των 400 εκατ. ευρώ, από 300 εκατ. το 2021. Αυτή η αύξηση του 33% οφείλεται εν μέρει στις αυξήσεις των τιμών και εν μέρει στην αύξηση του όγκου των πωλήσεων, που εκτιμάται σε 15%. Η εταιρεία, που εξάγει το μεγαλύτερο ποσοστό της παραγωγής της, το επόμενο διάστημα ανοίγει γραφεία στην Ταϋλάνδη, ώστε να εξυπηρετεί την ευρύτερη περιοχή, όπου ήδη πραγματοποιεί πωλήσεις, δηλαδή την Ταϋλάνδη, την Ινδονησία, τη Σιγκαπούρη και το Βιετνάμ. Επίσης, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ο σχεδιασμός του Γ. Μυλωνά να συνεργαστεί με καλούς τεχνίτες αλουμινίου, αλλά και με όσους εκπαιδεύει στην ακαδημία που έχει δημιουργήσει στο πλαίσιο της Alumil, ώστε η Ελλάδα να παράγει και να εξάγει σε όλον τον κόσμο όχι μόνο προφίλ αλουμινίου, αλλά κουφώματα ειδικών προδιαγραφών. Κάτι που σημαίνει υψηλή προστιθέμενη αξία και κατοχύρωση υπεραξιών, ό,τι, δηλαδή, επιδιώκει η ελληνική παραγωγή και οικονομία.
voria.gr
