Φίλος μας ενημέρωσε πως ο αδίστακτος πρώην παπάς της περιοχής μας συνεχίζει την παραβατική και επικίνδυνη για τον τόπο μας συμπεριφορά του, παρ’ ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων τον κατατάσσουν σε επίπεδο περιφερειακού Αλ Καπόνε. Δεν κατανόησε ο καημένος πάνω στην αλαζονεία και στην τέρψη των παθών του αυτό που σοφά λέει ο λαός μας, ότι: «μπορείς να κοροϊδέψεις λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο χρόνο, ποτέ όμως όλους για πάντα».
Τον τελευταίο καιρό μάθαμε ότι του έμεινε μια μικρή ομάδα οπαδών οι οποίοι τον ακολουθούν. Τόσο απογοητευμένοι θα είναι οι άνθρωποι αυτοί. Τους λυπόμαστε, αλλά συγχρόνως σεβόμαστε την προσωπική τους ζωή. Είναι ελεύθεροι και ώριμοι, τουλάχιστον ηλικιακά. Μάλιστα, ως φυσιολογικό νέο κυκλοφόρησε, πως σε έρευνα της αστυνομίας στο σπίτι του πρώην παπά βρήκαν και ουσίες οι οποίες σε βοηθούν να ζήσεις χαρούμενος έστω και για μικρό χρονικό διάστημα της ημέρας. Εκεί καταντά ο άνθρωπος όταν δεν πιστεύει πουθενά εκτός από τον εαυτό του. Δημιουργεί επικίνδυνες ομάδες από ιδιαίτερα πρόσωπα με μοναδικό σκοπό την δόξα του και την εκμετάλλευσή τους.
Οι κοινωνιολόγοι μέσα από τις μελέτες τους φωτογραφίζουν τύπους σαν τον πρώην ιερομόναχο. Λένε πως όταν οι κοινωνίες ζουν σε ταραχή, όταν πιστός χάσει τον Χριστό από τη ζωή του και όταν η αμαρτία τον απομονώσει, τότε κάποιοι, κυρίως θρησκευτικοί λειτουργοί που χάνουν τη θέση τους και απορρίπτονται από τις τοπικές κοινωνίες, παρουσιάζουν μία ειδική μορφή θρησκευτικού συναισθήματος που δίνει ρόλο στον ξεπεσμένο λειτουργό. Αυτό το θρησκευτικό συναίσθημα έχει πολύ απλά και σταθερά χαρακτηριστικά που είναι τα εξής:
Δημιουργία ομάδα-μάζας (ο χαρακτηρισμός «μάζα» είναι ποιοτικός και όχι ποσοτικός).
Τυφλή υποταγή στις εντολές του λειτουργού.
Λατρεία Θεού ή προσώπου μέσω του φόβου ή της πίεσης.
Αδυναμία συζήτησης των δογμάτων.
Επιθυμία διάδοσης της ομάδος και συλλογής οπαδών.
Την τάση να θεωρούνται εχθροί όλοι όσοι αρνούνται να αναγνωρίσουν την αξία του λειτουργού.
Στις παραπάνω περιπτώσεις το υπερφυσικό και το θαυμαστό συνυπάρχουν στο συναίσθημα αυτό. Το συνηθισμένο επακόλουθο του συναισθήματος αυτού είναι η αδιαλλαξία και ο φανατισμός, η άγρια μισαλλοδοξία, ο απάνθρωπος ζήλος, η βίαιη προπαγάνδα που οδηγούν τους ανθρώπους αυτούς στην κοινωνική «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» και στην θρησκευτική τρομοκρατία που είναι πολύ χειρότερη από την πολιτική. Με μαθηματική ακρίβεια, σύμφωνα με τις μελέτες, οι άνθρωποι αυτοί γίνονται επικίνδυνοι για τον εαυτό τους, αλλά και για τις κοινωνίες που ζουν. Οι στρατολογημένοι οπαδοί του θρησκευτικού λειτουργού γίνονται σκληροί μαχητές κατά της εκκλησίας, αλλά και της πατρίδας, επειδή απορρίπτουν με ένταση την κοινωνία που ζουν. Τις περισσότερες φορές οδηγούνται στην θεοκρατία με όλες τις παρεκτροπές της που είναι κυρίως η κατάλυση της ελεύθερης βούλησης και του σεβασμού στο θεσμό της δημοκρατίας.
Με τις δυο αυτές σοβαρές παρεκτροπές για τη ζωή των κοινωνιών οι περίεργες αυτές θρησκευτικές μάζες γίνονται εθνικά και θρησκευτικά επικίνδυνες όχι μόνο για τη ζωή των μελών τους, αλλά και για όλες τις κοινωνίες που καλλιεργούν και αποδέχονται τέτοιες βραδυφλεγείς βόμβες. Γι’ αυτό και χρησιμοποιούμε τον τίτλο «Η απειλή της απάτης».
Προσοχή! Η πονηριά, η μισαλλοδοξία, η πατριδοκαπηλία και η απάτη είναι το όπλο των μετριοτήτων.
Πανοραμίξ
