Η καθημερινότητα μας έχει πια ως εξής:
Ξυπνάμε. Δουλεύουμε. Τρώμε. Βλέπουμε τηλεόραση. Κοιμόμαστε.
Ξυπνάμε. Δουλεύουμε. Τρώμε. Βλέπουμε τηλεόραση. Κοιμόμαστε. κ.ο.κ
Συνέχεια και αδιάκοπα… η ρουτίνα μας θα πει κάποιος. Για φανταστείτε όμως, να μην υπήρχε η ρουτίνα. Η επανάληψη στη ζωή μας δεν είναι κάτι κακό, είναι μια σταθερότητα, μια βάση. Μας προσφέρει ασφάλεια. Την ρουτίνα πολλοί την κατηγορούν, ακόμα περισσότεροι την επιζητούν. Πρέπει να βρούμε ένα νόημα στο να την «επαναλαμβάνουμε», να βρούμε το νήμα που συνδέει το κάθε πριν με το κάθε μετά.
Πως αλλάζει η ρουτίνα στη συνθήκη «ΞΥΠΝΑΜΕ» –θα πούμε καλημέρα; -θα χαρίσουμε το χαμόγελο μας ή το φιλάκι μας στο σύντροφο μας, στους γονείς μας, στο παιδί μας; – θα ανοίξουμε τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας; -θα πάρουμε πρωινό;
Σκεφτείτε τις δύο εικόνες:
Α. ξυπνώ, βαρύς, δύσθυμος, μόνο και μόνο γιατί με περιμένει μία από τα ίδια, προχωρώ στο μισοσκόταδο των κλειστών παντζουριών, φτιάχνω πρωινό, το τρώω βαριεστημένα (αν το κάνω κι αυτό), ντύνομαι, αποχωρώ…
Β. ξυπνάω, ανοίγω να μπει φως και αέρας, ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπό μου, δροσίζομαι, καλημερίζω άπαντες στο σπίτι κι άπαντες τους φιλώ. Φτιάχνω και ένα ωραίο πρωινό και όλοι μαζί καθόμαστε και το απολαμβάνουμε, ντύνομαι και αποχωρώ…
Η δεύτερη εικόνα είναι πιο ιδανική για να ξεκινήσουμε την μέρα μας, να έχουμε δύναμη να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινότητα μας. Προσέξτε το μυστικό δεν είναι στο αν θα φάμε πρωινό αλλά στο «μαζί». Στη συντροφιά, στην ασφάλεια της σταθερότητας ότι εγώ και εσύ είμαστε μια ομάδα.
Κάνει καλό, να έχουμε τις στιγμές μας με όλους όσους αγαπάμε!
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
