Τις μέρες των Χριστουγέννων εκτός από τα στολισμένα δέντρα, τους Αγιους Βασίληδες, τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, ένα πράσινο κλαδί κάνει την εμφάνισή του και έχει ρομαντική διάθεση.
Το γκι με τα πράσινα φύλλα του και τους λευκούς καρπούς του στολίζει τα σπίτια την περίοδο των γιορτών, καθώς θεωρείται ότι φέρνει καλοτυχία και είναι σύμβολο της αγάπης και της ευημερίας.
Σύμφωνα με την παράδοση, εάν ένα ζευγάρι βρεθεί κάτω από γκι, τότε πρέπει να φιληθεί.
Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν πως η «σχέση» μεταξύ γκι και φιλιού προέρχεται από την σκανδιναβική μυθολογία. Οπως αναφέρει ο μύθος, ο Μπάλντουρ, γιος της θεάς Φριγκ, σκοτώθηκε από το εχθρικό βέλος που ήταν φτιαγμένο από γκι. Η μητέρα του, λυπημένη, έκλαψε πάνω από το σώμα του γιου της. Τα δάκρυα μετατράπηκαν σε καρπούς του γκι και οι θεοί έδωσαν ξανά ζωή στον Μπάλντουρ. Ευτυχισμένη η Φριγκ ευλόγησε το φυτό και υποσχέθηκε ένα φιλί για οποιονδήποτε περάσει από κάτω του.
Αν και ο μύθος του Μπάλντουρ συνδέει το γκι με το φιλί, υπάρχουν ιστορικοί που δεν δέχονται την εκδοχή αυτή, υποστηρίζοντας πως ο γιος της θεάς δεν ξαναζωντανεύει.
Οι παραδόσεις γύρω από το γκι, πάντως, έχουν εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου. Για παράδειγμα, υπήρχε η συνήθεια οι επισκέπτες να φιλούν το χέρι του οικοδεσπότη κάτω από ένα γκι, όταν έφταναν σπίτι του.
Τον 18ο αιώνα οι Βρετανοί έφτιαχναν «μπάλες» από γκι, με τις οποίες στόλιζαν τα σπίτια τους. Αν κάποιο ζευγάρι περνούσε κάτω από τα φυτά, τότε έπρεπε να φιληθεί και να κόψει έναν από τους καρπούς του.
Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το έθιμο του φιλιού κάτω από το γκι, του φυτού της καλοτυχίας και της αγάπης.
Αλλο γκι και άλλου ου
Πολλοί έχουν την εντύπωση πως το γκι έχει κόκκινους καρπούς, ωστόσο, αυτό είναι λάθος. Οι περισσότεροι το μπερδεύουν με το ου (houx).
Το γκι έχει σαρκώδη μικρά φύλλα και σφαιρικούς λευκούς καρπούς, ενώ το ου ή στα ελληνικά αρκουδοπούρναρο έχει κόκκινους καρπούς.
