Παίρνοντας αφορμή από την εκδήλωση του Φεστιβάλ REDRIVER στο Διδυμότειχο «Γιορτή των Γεύσεων» και του ελληνικού κεφτέ (HELLENIC MEATBALLS) με καλεσμένο τον Ηλία Μαμαλάκη, που πραγματοποιήθηκε στο Διδυμότειχο στις 5 Οκτωβρίου 2024, έγραψα το παρακάτω κείμενο, το οποίο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας, βασισμένο στη γαστρονομία της περιοχής του Διδυμοτείχου, συνταιριασμένο όμως με πραγματικά ιστορικά πρόσωπα, μνημεία και γεγονότα.
Έναν καιρό και ένα ζαμάν’, στο Αυτοκρατορικό Διδυμότειχο γινόταν πολλά αυτοκρατορικά τσιμπούσια, τι να πρωτοθυμηθώ !!!
Όταν έγιναν τα εγκαίνια της Πλωτινόπολης, ήρθαν στον τόπο μας ο Αυτοκράτορας Τραϊανός με τη γυναίκα του την Αυτοκράτειρα Πλωτίνη, στην οποία αφιέρωσε την πόλη. Τότε στρώθηκε ένα μεγάλο τραπέζι στην αίθουσα με τα πανέμορφα ψηφιδωτά και έφτιαξαν τεράστιους κεφτέδες, σαν κι αυτόν που έχουμε σήμερα μπροστά μας !!! Τόσους πολλούς έφαγαν που έτρεχαν μετά στο μεγάλο πηγάδι για να πιούνε νερό !!!
Μετά από λίγες δεκαετίες ήρθε ένας άλλος Ρωμαίος αυτοκράτορας ο Σεπτίμιος Σεβήρος, τότε πάλι έγινε μεγάλο τσιμπούσι, και τα τραπέζια γέμισαν από πιατέλες με κοτόπουλο και τουρσί. Τόσο πολύ του άρεσε το κοτόπουλο με τουρσί, που φεύγοντας άφησε στην πόλη μας μια χρυσή σφυρήλατη προτομή του, για να τον θυμόμαστε !!!
Μετά από λίγους αιώνες ήρθε στον τόπο μας ο μεγάλος Ιουστινιανός, για να καμαρώσει την οχύρωση και των δύο λόφων, να δει δηλαδή το Διδυμόκαστρο, τον προμαχώνα της Βασιλεύουσας. Πάλι τραπέζι για αυτοκράτορα. Την εποχή που ήρθε όμως ήταν χειμώνας και σέρβιραν στο επιτελείο του, τραχανά με καβουρμά και πράσο, άπαντες «λούστηκαν»….. ακόμη τον θυμούνται !!!
Μετά πάλι από λίγους αιώνες είχαμε τη γέννηση και τη βάφτιση ενός αρχοντόπουλου από την οικογένεια των Βατατζέων, Ιωάννη το ονόμασαν το παιδί. Και τότε τι γλέντι έγινε, τα τραπέζια γέμισαν με ποταμίσια ψάρια. Σαζάνια και γουλιανοί και πολλές σαλάτες από τους παραποτάμιους μπαχτσέδες καθώς και πολλά αυγά. Μέχρι το πρωί γλεντούσαν και άπαντες ευχόταν, όταν μεγαλώσει το παιδί να γίνει ένας δίκαιος και φιλόχριστος Βασιλιάς με πολύ αγάπη για τον λαό του !!!
Δεν πρόλαβαν να περάσουν ένας με δύο αιώνες, και πάλι γλέντια και χαρές. Αυτή τη φορά γιόρτασαν στο Διδυμότειχο τη γέννηση του διαδόχου του αυτοκράτορα Ανδρονίκου, του Ιωάννη Παλαιολόγου. Οι φούρνοι κάπνιζαν μια βδομάδα, τα γκιουβέτσια μέσα στα πήλινα αγγεία που φτιαχνόταν στο Διδυμότειχο και ήταν τα καλύτερα του κόσμου, ψήνονταν και μοσχομύριζε όλο το κάστρο. Επίσης έψησαν και έφαγαν αγριογούρουνα και πουλιά που χτύπησαν στο κυνήγι: πέρδικες, τσίχλες, ορτύκια κ.α. Και τότε για να τιμήσουν τη γέννηση ενός πορφυρογέννητου διαδόχου έφτιαξαν και γλυκά, τα οποία τα ονόμασαν χαζουρλόπ, ακόμη γλείφονται !!! Από το πολύ φαΐ κάποιοι που είχαν δηλώσει να πάρουν μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες που διοργάνωσε ο αυτοκράτορας, δεν μπόρεσαν ούτε από την καρέκλα να σηκωθούν !!!
Και ούτε δέκα χρόνια μετά, στα τελευταία πριν τη σκλαβιά, έγινε και πάλι μεγάλη γιορτή. Ανήμερα του αγίου Δημητρίου ο Ιωάννης Καντακουζηνός στέφθηκε αυτοκράτορας στο κάστρο του Διδυμοτείχου. Όλο το παλάτι γέμισε κόσμο, και οι μάγειροι έψηναν λουκάνικα πέταλα και έβαζαν στη μέση αυγά μάτια και από πάνω έριχναν τριμμένο κεφαλοτύρι, σαν κι αυτό που έχουμε εδώ στο τραπέζι. Όσοι έφαγαν εκείνη την ημέρα ξαναπείνασαν μετά από δύο μέρες !!! Κάποιοι αχόρταγοι πήγαν να φάνε κάτι άγουρα σύκα και την πάτησαν, καθώς πρήστηκαν τα χείλη τους, αλλά μετά από λίγο καιρό έγιναν καλά !!!
Και όταν μετά από πολλά, πολλά χρόνια ήρθε στο Διδυμότειχο και ένας Σουηδός βασιλιάς, ο Κάρολος, και έμεινε στο κάστρο για περίπου ένα χρόνο, όλοι αναρωτιόταν, όπως ακόμη και σήμερα, γιατί θρονιάστηκε τόσο μεγάλο διάστημα και δεν επέστρεψε στην πατρίδα του, την οποία κυβερνούσε από το Διδυμότειχο με εντολές και διατάγματα που έστελνε με ταχυδρομείο. Μετά από επίπονη μελέτη των πηγών που κάναμε εμείς οι Καστροπολίτες καταλήξαμε στο αδιάσειστο συμπέρασμα, ότι τον σαγήνεψαν οι αυτοκρατορικές γεύσεις της Καστροπολιτείας μας. Που θα έβρισκε τέτοιες νοστιμιές στη Σουηδία ;
Αιώνες τώρα σε κάθε τραπέζι αυτοκρατορικό που γινόταν στο Διδυμότειχο πέραν από το κυρίως φαγητό που έτρωγαν, πάντα υπήρχαν και άλλες γεύσεις : καβουρμάδες, λουκάνικα, κεφτέδες, τυριά, ψάρια ποταμίσια, γκιουβέτσια, τουρσές, λαχανοντολμάδες, μιλινάκια, λαγκίτες, μικίκια, γκιουζλεμέδες, πολλών λογιών πίτες, αριάνι, ταχίνια και χαλβάδες, σύκα, μήλα, ρόδια, κυδώνια, μούσμουλα, γκόρτσα, τζίτζιφα και πολλά άλλα Καστρινά και Θρακιώτικα !!! Και βεβαίως ποτέ δεν έλειπε και η πόση. Κρασιά και τσίπουρα έρεαν άφθονα και εύφραιναν τις καρδιές των αρχόντων και του λαού !!! Και σε όλα αυτά τα τσιμπούσια ποτέ δεν έλειψε και η αρχέγονη αύρα του Ορφέα, λύρες, γκάιντες, ζουρνάδες και άλλα μουσικά όργανα συνόδευαν τα καστρινά αυτοκρατορικά γλέντια !!!
Αυτά είναι καστρινά αυτοκρατορικά μασάλια με μπόλικη μυθοπλασία, όπως πλάθουμε τους κεφτέδες και τα μικίκια, τα πρόσωπα όμως είναι πέρα για πέρα αληθινά και προσπαθούν μέχρι σήμερα να μας βοηθήσουν, ας τους βοηθήσουμε λοιπόν κι εμείς για να βοηθήσουμε το μέλλον του τόπου μας και των παιδιών μας !!!
