Κάθε δεύτερη συμφωνία για αγορά ακινήτου για διακοπές, στην περιοχή της Καβάλας, πραγματοποιείται από Βουλγάρους αγοραστές. Αυτό ανακοινώθηκε από τον Νικόλαο Κουρτίδη, μεσίτη που δραστηριοποιείται στην Καβάλα, κατά τη διάρκεια φόρουμ της Εθνικής Ένωσης Κτηματομεσιτών στη Σόφια. Σύμφωνα με τον Έλληνα επιχειρηματία, το 65% των Βουλγάρων επενδυτών επενδύουν τα χρήματά τους σε ακίνητη περιουσία στις ακτές του Αιγαίου.
Δεν χρειάζεται στρατός για να κατακτηθεί η Ελλάδα. Οι Βούλγαροι αγοράζουν τη Βόρεια Ελλάδα, οι Τούρκοι τα νησιά, μια χαρά πάμε.
Κι όχι μόνο αυτό. Οι Κύπριοι αφήνουν τα λεφτά τους στα Κατεχόμενα και οι Θρακιώτες στην Αδριανούπολη. Γενικώς, είμαστε ένας πονεσιάρικος λαός, που δίνουμε. Ακόμη κι αν δεν μας ζητήσουν. Στην Τουρκία το μισό Αιγαίο και την ΑΟΖ, στην Αλβανία τους ομογενείς μας, στα Σκόπια το όνομα και την ταυτότητά μας και στους νέους Έλληνες συμβουλές πώς να ζήσουν με μισθό 384 ευρώ.
Ο Ι. Μεταξάς, ο Τ. Παπαδόπουλος και ο Τσίπρας είπαν ΟΧΙ. Μόνο που το όχι των πρώτων δύο, έμεινε όχι, και έγραψαν ιστορία. Και το δεύτερο βέβαια γράφει ιστορία, αλλά ως περίγελως.
Ο Μίκης Θεοδωράκης αποθεώνει τον Ιωάννη Μεταξά, σαν απάντηση στους “προοδευτικούς”. Εξηγεί σε βίντεο που κυκλοφορεί στο youtube, ότι κανείς δεν τον υποχρέωσε να εγγραφεί στην ΕΟΝ, όπου διαπαιδαγωγήθηκε σε “υγιή εθνικισμό”.
Δημοσίευσε ποίημά του στο περιοδικό Νεολαία της 4ης Αυγούστου, με το όνομα Μιχαήλ Θεοδωράκης, για τα τέσσερα χρόνια του καθεστώτος: «Τέσσερα άστρα γύρω-γύρω / Κι είναι στη μέση ήλιος λαμπρός / Τέσσερα χρόνια όλο μύρο / Κι ο ήλιος ο Αρχηγός».
Οι τουρκόφρονες στην Θράκη ενθουσιάστηκαν από τη μέλλουσα επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα και εκφράζουν «την μεγάλη επιθυμία τους να έρθουν στην Θράκη μαζί ο Κύριος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο Κύριος Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν». Γράψαμε στην voria.gr για το ακατανόητο της πρόσκλησης, ελπίζουμε κάποιος να μας εξηγήσει για να… κατανοήσουμε.
Τονίζουν συνεχώς οι κυβερνητικοί ότι δεν θέλουν ανάπτυξη «που βασίζεται στην συντριβή της εργασίας και της κοινωνίας», αλλά «δίκαιη ανάπτυξη της ισότητας, της αλληλεγγύης, ανάπτυξη με αναδιανομή υπέρ των εργαζομένων και της κοινωνικής πλειοψηφίας». Αυτά που θέλουν είναι τα γνωστά μπλα-μπλα της σοβιετίας των κολχόζ, και δεν το κρύβουν.
Αλλά, και σ’ αυτήν ακόμη την ανάπτυξη που σκοπεύουν, ποια είναι τα δείγματα; Κοντά τρία χρόνια, μια ίδρυση “συμμετοχικής επιχείρησης”, όπως την αποκάλεσε η Αχτσιόγλου [κολλεκτίβες δηλαδή, αυτοδιαχείριση, κρατικός προγραμματισμός, κρατικοποίηση μέσων παραγωγής και άλλα τέτοια] δεν είδαμε ακόμη.
Ιδιωτική επιχειρηματικότητα δεν θέλουν, κολλεκτίβες δεν φτιιάχνουν, πώς στην ευχή σκέπτονται ότι θα έρθει η ανάπτυξη; Ο σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού, πότε θα αποφασίσει;
