Στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Παναγίας Ελευθερώτριας Διδυμοτείχου γιορτάσθηκε και φέτος η Δεσποτική και συγχρόνως Θεομητορική εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, που συνδυάζεται, κατά παράδοση, με μια εκδήλωση για την εορτή της Μητέρας. Της Ευχαριστιακής Συνάξεως προέστη ο οικείος Μητροπολίτης, Σεβασμιώτατος κ. Δαμασκηνός, ο οποίος χειροτόνησε εις Διάκονο τον εκ των αδελφών της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Διδυμοτείχου π. Ευγένιο (Τσώρακα).
Αναλύοντας ο Σεβασμιώτατος το πλούσιο νόημα της εορτής τόνισε· «Υπαπαντή σημαίνει συνάντηση του Κυρίου με την προσδοκία του κόσμου… Χαρά και λύπη είναι οι δύο συνιστώσες της σημερινής εορτής. Η χαρά εκφράζεται από τον πρεσβύτη Συμεών, τον γέροντα που με τρεμάμενα από το βαθύ γήρας χέρια, υποδέχεται Αυτόν που ανέμενε αιώνες η Παλαιοδιαθηκική ευσέβεια, και διψούσε ο Ιουδαϊκός λαός: τον λυτρωτή του κόσμου. Ο Συμεών, βλέπει την επιθυμία της ζωής του να γίνεται πραγματικότητα και αξιώνεται να γίνει θεοδόχος! Τα πόδια του λυγίζουν από ευλάβεια. Τα μάτια του κοιτούν με δέος «το σωτήριον φως» του θεανθρωπίνου Βρέφους. Τα χέρια του, σκεπασμένα από συστολή και σεβασμό με μια άκρη του ενδύματός του, γίνονται θρόνος για να κρατήσουν Αυτόν που διακρατεί ολόκληρη την οικουμένη. Τα χέρια του πρεσβύτου Συμεών, που με τόση ευλάβεια κρατούν το θείο Βρέφος πάνω από το θυσιαστήριο του Ναού, θυμίζουν την εικόνα των λειτουργών ιερέων που ιερουργούν το μυστήριο του θανάτου και της Ζωής.
»Αλλά αν η χαρά και η ανέκφραστη αγαλλίαση εκφράζονται από τον πρεσβύτη Συμεών, η Υπεραγία Θεοτόκος βιώνει τον πόνο και την θλίψη. Θλίψη από τα προφητικά λόγια του αγίου Συμεών «και σου την καρδίαν διελεύσεται ρομφαία». Η Παναγία στρατεύεται στον δρόμο του Σταυρού, που είναι το δώρο του Υιού της σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Το δώρο αυτό που χαρίζεται και στην ίδια, με μια διπλή επίπτωση. Της χαράς για την σωτηρία και την λύτρωση από τη μια, της θλίψεως της μητρικής καρδιάς της, από την άλλη, μπροστά στην άρνηση αποδοχής από τον κόσμο του Υιού και Θεού της. Άρνηση που θα φθάσει μέχρι τον σταυρικό θάνατο… Το λυτρωτικό αυτό μήνυμα που αφορά όλο τον κόσμο, υποδηλώνεται από τα δύο περιστέρια, τα οποία προσφέρει ο Ιωσήφ στον Ναό. Δεν ανταποκρίνονται μόνο στην καθορισμένη προσφορά, αλλά συμβολίζουν την θλίψη και την χαρά, τον Σταυρό και την Ανάσταση».
Και συνέχισε λέγων· «Η Εκκλησία σήμερα με αφορμή την εορτή της Υπαπαντής προβάλλει το πρόσωπο της Παναγίας ως την κατεξοχήν Μητέρα και στο πρόσωπό Της τιμά την ιερότητα της μητρότητας. Ως αιώνιο πρότυπο μητέρας η Παναγία, συμπάσχει και συμπονά με κάθε πονεμένο άνθρωπο και αποτελεί μαζί το καταφύγιο και την παρηγοριά όλων των θλιβομένων. Η θλιμμένη εικόνα της από τη ρομφαία, που τη διαπέρασε βλέποντας το Υιό της να πάσχει για την ανθρωπότητα, την καθιστά ένα κατεξοχήν πρόσωπο ευσπλαχνίας και φιλανθρωπίας. Είναι η Μάνα, που πονά και νοιάζεται για τα παιδιά της, για τη θλίψη και την αδικία που κυριαρχεί στον κόσμο· είναι ο συνεχιζόμενος αναστεναγμός για τον πάσχοντα άνθρωπο. Στο πρόσωπό Της οι μητέρες κυρίως βρίσκουν συμπαράσταση και αποκούμπι στην ανησυχία τους για το μέλλον των παιδιών τους, της νεότητας και της οικογένειας γενικώτερα».
Επ’ ευκαιρία της εορτής της Μητέρας ο Σεβασμιώτατος, προ του πέρατος της Θείας Λειτουργίας, παρέδωσε χρηματικές επιταγές στους δύο συλλόγους Πολυτέκνων, που δραστηριοποιούνται στη δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου.
