εικόνα_Viber_2021-03-11_14-01-09
Σεμνύνεται η αγιοτόκος Καστροπολιτεία του Διδυμοτείχου διότι εκτός του αγίου ενδόξου Βασιλέως Ιωάννου Βατάτζη του ελεήμονος (1193-1254), που γεννήθηκε στη πόλη μας, η αγία Θεοδώρα, η Βασίλισσα της Άρτης (1210-1281), εκ του οίκου των Πετραλίφα, έλκει τη καταγωγή της από την ίδια πόλη. Μερικοί μελετητές βεβαίως ισχυρίζονται ότι η αγία γεννήθηκε στο Διδυμότειχο και μετά την γέννησή της η οικογένειά της μετοίκισε στη Θεσσαλονίκη και εκείθεν στα Σέρβια, όπου και ανετράφη η αγία. Πέραν όμως τούτων η ζωή των δύο αγίων συνδέεται και με ένα ακόμα ιδιαίτερο γεγονός· στην προσπάθεια τους να αμβλύνουν την αντιπαλότητα μεταξύ των δύο ηγεμονιών, της αυτοκρατορίας της Νικαίας και του Δεσποτάτου της Ηπείρου, και να ενώσουν τις δυνάμεις τους με κοινή επιδίωξη την ανακατάληψη της Βασιλεύουσας, συνήψαν συνοικέσιο μεταξύ του πρωτότοκου υιού της αγίας Νικηφόρου, και της εγγονής του αγίου Μαρίας, θυγατρός του μετέπειτα αυτοκράτορα Θεοδώρου Β΄Λάσκαρη.
Η τοπική μας Εκκλησία ετίμησε τη μνήμη της αγίας Θεοδώρας, της Βασιλίσσης της Άρτης, την 11η του μηνός Μαρτίου ε.έ., στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Ιωάννου Βατάτζη στο Διδυμότειχο, όπου φυλάσσεται απότμημα των ιερών λειψάνων της. Της Ευχαριστιακής Συνάξεως προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, πλαισιούμενος από ιερείς της πόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος αφού σχολίασε το χριστιανικό φρόνημα και το ήθος της αγίας, μεταξύ άλλων, τόνισε: «…και οι δύο τοπικοί μας άγιοι, παρ’ όλο ότι έζησαν σε δύο διαφορετικά περιβάλλοντα, είχαν αμφότεροι βαθειά πίστη στο Χριστό και ενεπνέοντο από τις αιώνιες αρχές του ιερού Ευαγγελίου. Η αγάπη τους σε Εκείνο μεταφράζονταν σε έργα αγάπη, ελεημοσύνης και ευποιΐας προς τους υπηκόους τους. Επίσης οι άγιοι μοιραζόντουσαν την ίδια αγωνία και αγάπη για την Πατρίδα και είχαν κοινό τον πόθο για την απελευθέρωση της Βασιλεύουσας. Αγαπητοί μου, εμείς οι σύγχρονοι κάτοικοι του Διδυμοτείχου και απόγονοι των αγίων, ας μιμηθούμε την πίστη των τοπικών μας αγίων στο Χριστό, να ενστερνισθούμε τα ιδανικά και τις αξίες για τα οποία εθυσίασαν εαυτούς αλλά και από την αγάπη τους για την Πατρίδα, που δυστυχώς, όπως τότε έτσι και σήμερα δοκιμάζεται από τον φθόνο των επίβουλων εχθρών της».
