Λίγες μέρες πριν την τυπική έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, η αγωνία του λαού της περιοχής μεγαλώνει δικαιολογημένα, αφού ο φόβος να ξαναζήσουμε τα δράματα προηγούμενων ετών (Δαδιά, Ροδόπη, Παππίκιο Όρος, Θάσος, Νέστος, κ.ά.) είναι ισχυρός, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη:
- Το γεγονός ότι ήδη πριν την τυπική έναρξη της αντιπυρικής περιόδου εκδηλώνονται πυρκαγιές σε όλη τη χώρα αλλά και στην περιοχή μας (στις Κρηνίδες Καβάλας από την οποία κινδύνευσαν αποθήκες του Δήμου Καβάλας, στο Μοναστηράκι του Δήμου Νέστου, στα Κιμμέρια της Ξάνθης, στην Σκάλα Πρίνου της Θάσου).
- Την πολιτική διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων που ανάγουν σε ατομική υπόθεση και ευθύνη την προστασία από κάθε καιρικό, κλιματικό, φυσικό φαινόμενο. Η σημερινή κυβέρνηση μάλιστα με Κοινή Υπουργική Απόφαση μεταφέρει στους ιδιοκτήτες σπιτιών που βρίσκονται μέσα ή κοντά σε δάσος, την ευθύνη της προστασίας των σπιτιών τους σε περίπτωση πυρκαγιάς στο δάσος. Η συγκεκριμένη ΚΥΑ υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες αυτών των σπιτιών, στην έκδοση με δικά τους έξοδα “Εντύπου Αξιολόγησης Επικινδυνότητας και Τεχνικής Έκθεσης αρμόδιου τεχνικού επιστήμονα”, καθώς και στη λήψη όλων των μέτρων που προβλέπουν οι διατάξεις όπως “….στην πρόσβαση στο ακίνητο, στη δημιουργία ζωνών προστασίας, στην αποθήκευση υλικών, στον τακτικό καθαρισμό και στην εκπόνηση Σχεδίου Προετοιμασίας Εκκένωσης…”. Έτσι εν ολίγοις, το κράτος μεταφέρει όλη την ευθύνη στους ιδιοκτήτες αυτών των σπιτιών αποποιούμενο εκ των προτέρων τις δικές του τεράστιες ευθύνες. Μάλιστα ρίχνει το βάρος της συγκέντρωσης των εντύπων και την καταχώρισή τους σε Ειδικό Μητρώο στους υποστελεχωμένους Δήμους, όπως και της συγκρότησης τριμελών επιτροπών για δειγματοληπτικούς ελέγχους και αυτοψίες.
- Την κατάσταση των δασών και της καύσιμης ύλης σε αυτά, τους ακαθάριστους δασικούς δρόμους, τις ανύπαρκτες αντιπυρικές ζώνες, τα ακαθάριστα ρέματα που στη μεγάλη πυρκαγιά πέρυσι στη Δαδιά αποδείχθηκαν πραγματικός «Δούρειος Ίππος» για τις φιλότιμες προσπάθειες κατάσβεσης των πυροσβεστών.
- Το γεγονός ότι τα δάση δεν προστατεύονται από τα αποσπασματικά και πανάκριβα έργα των όποιων καθαρισμών τμημάτων δασών είναι σε εξέλιξη, χωρίς σχεδιασμό, με πρόχειρες ή και ανύπαρκτες μελέτες που δεν καλύπτουν ούτε καν το 3% των συνολικών εκτάσεων σε όλη την Ελλάδα, που πρέπει όχι μόνο απλά να καθαριστούν, αλλά να διαχειριστούν με βάση τους κανόνες της δασολογικής επιστήμης, στο πλαίσιο ενός σύγχρονου αντιπυρικού σχεδιασμού, ο οποίος δεν υπάρχει για κανένα δάσος της χώρας.
- Ότι παραμένουν οι ελλείψεις σε μέσα, προσωπικό, υποδομές, χρηματοδότηση των αρμοδίων υπηρεσιών και της Δασικής Υπηρεσίας. Συνεχίζεται η πολιτική της διάσπασης της ενιαίας διαχείρισης των δασών και ο αντιεπιστημονικός και καταστροφικός διαχωρισμός της πρόληψης από την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών, με αποτέλεσμα το βάρος να πέφτει σχεδόν αποκλειστικά στην καταστολή.
- Τα ελάχιστα διαθέσιμα για την περιοχή μας εναέρια μέσα κατάσβεσης.
- Το γεγονός ότι ακόμα και αυτά είναι στη διάθεση του «Ευρωενωσιακού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας» (“Resc-EU”), που διαιωνίζει τη γύμνια και τις εγκληματικές ελλείψεις σε κάθε κράτος, ανακυκλώνοντας από χώρα σε χώρα, συνήθως κατόπιν τραγωδίας, μόλις 24 αεροπλάνα και 450 πυροσβέστες.
- Τις ιδιαίτερες ανάγκες πυρόσβεσης στην περιοχή μας, που πέρα από τις τεράστιες δασικές εκτάσεις, υπάρχουν λιμάνια, Πετρέλαια, χημικές βιομηχανίες, αγωγοί φυσικού αερίου, μεγάλοι οδικοί άξονες όπως η «ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ», κ.λπ.
- Την κατάσταση στις πυροσβεστικές υπηρεσίες της περιοχής και χαρακτηριστικά:
• την υποστελέχωση του πεζοπόρου τμήματος στην Αλεξανδρούπολη (70 πυροσβέστες, αντί για 97 όπως προβλέπεται).
• την έλλειψη επαρκούς και σύγχρονης εκπαίδευσης των πυροσβεστών στην Αλεξανδρούπολη για την αντιμετώπιση συμβάντων πυρκαγιών στα δίκτυα αγωγών, όπως στον Διαδριατικό Αγωγό Φυσικού Αερίου (TAP), στον σταθμό συμπίεσης του αγωγού ΤΑΡ στους Κήπους του Δήμου Αλεξανδρούπολης.
• τις ελλείψεις σε μέσα και εξοπλισμό, σε μέσα ατομικής προστασίας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ΠΥ Χρυσούπολης στην ΠΕ Καβάλας, όπου χρησιμοποιείται μια υδροφόρα πέντε τόνων, άνω των 50 χρόνων (άδεια κυκλοφορίας από το 1971), με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται, η οποία είναι άμεση ανάγκη να αντικατασταθεί με καινούργια δέκα τόνων.
• τα μεγάλα και χρονίζοντα κτιριακά προβλήματα όπως αυτό στην ΠΥ Κομοτηνής, του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Σουφλίου, κ.ά.
Οι ευθύνες των περιφερειακών αρχών διαχρονικά είναι μεγάλες. Αντί να διεκδικήσουν από το κεντρικό κράτος επαρκή χρηματοδότηση για όλες τις απαιτούμενες παρεμβάσεις από τις υπηρεσίες της Περιφέρειας, αντί να διεκδικήσουν την κάλυψη όλων των αναγκών σε προσωπικό και μέσα στα Δασαρχεία και τις Πυροσβεστικές Υπηρεσίες, βαυκαλίζονται και κάθε χρόνο δηλώνουν «έτοιμες» πριν την καταστροφή και «Πόντιοι Πιλάτοι» μετά από αυτή.
Την ομιλία του κ. Περιφερειάρχη στην πρόσφατη διευρυμένη σύσκεψη του Συντονιστικού Οργάνου Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας περισσότερο ως ευχολόγιο μπορούμε να την εκλάβουμε παρά ως μια σοβαρή εισήγηση. Άλλωστε και από τα σχέδια για την «ανασυγκρότηση του Έβρου» είναι πλέον καθαρό πως αυτό που ενδιαφέρει τη διοίκηση της ΠΑΜΘ και την κυβέρνηση είναι η προώθηση επιχειρηματικών δράσεων πάνω στα καμένα και όχι η προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας του λαού. Τώρα γίνεται ακόμα πιο καθαρό τι εννοούσαν και οι υπόλοιπες παρατάξεις του συστήματος και της ΕΕ που καλούσαν το λαό να «δει την καταστροφή ως ευκαιρία»!
Ο λαός της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης έχει μεγάλη και δυσάρεστη πείρα πλέον και δεν εφησυχάζει με τα παχιά λόγια των διοικούντων της ΠΑΜΘ. Δεν «τσιμπάει» ούτε στην ψευδεπίγραφη αντιπολίτευση των υπόλοιπων παρατάξεων που κινούνται στις ίδιες αντιλαϊκές ράγες. Με τα ίδια του τα μάτια και τα δικά του χέρια συνειδητοποίησε πέρυσι, μέσα στις φλόγες ενός ακόμα κρατικού εγκλήματος, ότι «μόνο ο λαός σώζει το λαό». Με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του μπορεί να βαδίσει στο δρόμο της ανατροπής!
19/4/2024
Για τη ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ
Ο Περιφερειακός Σύμβουλος
Κλάδης Διονύσης
