Το πιο συχνό φαινόμενο στις συνεδρίες των ζευγαριών είναι το εξής : O σύμβουλος γάμου γίνεται παρατηρητής μιας ατελείωτης διαφωνίας μεταξύ των δύο συντρόφων σχεδόν για τα πάντα!
Για το “τι” είναι καλύτερο, για το “ποιος” έχει δίκιο, για το “που”, “πότε”, “ποιανού”, “πως” κλπ. Τα ζευγάρια διαφωνούν για όλα: συμφωνούν τουλάχιστον ότι διαφωνούν;
Όχι! Ούτε σ’αυτό συμφωνούν, γιατί διαφωνούν για την ένταση, τους λόγους και πάνω απ’όλα για τις ερμηνείες του ενός για τον άλλον… Ένα απίστευτο γαϊτανάκι αντιθέτων που αδυνατούν να συνθέσουν το Ένα, μία ενότητα, τον πυρήνα της σχέσης…
Αναρωτιέμαι λοιπόν, πως θα μπορούσαν τα ζευγάρια να ξεπεράσουν αυτήν την δυσκολία, την δυσκολία να ακούνε ο ένας τον άλλον. Όχι απαραίτητα να συμφωνήσουν, άλλα να ακούσουν ο ένας, τι σκέφτεται, τι πιστεύει, τι εννοεί ο άλλος, να κατανοήσει το δικό του “πλαίσιο αναφοράς”, να δει μέσα απο τον δικό του κόσμο.
Είναι τόσο ανακουφιστικό να νιώσεις ότι σε καταλαβαίνουν… Είναι τόσο υπέροχο να ξέρεις ότι ο άλλος μπορεί να αποδεχτεί αυτό που σκέφτεσαι, αυτό που θέλεις, αυτό που είσαι… Να τι μπορούν να προσφέρουν τα ζευγάρια μεταξύ τους: την αίσθηση της αποδοχής, ότι είναι “οκ” να έχεις τα θέλω σου, τα πιστεύω σου, τις “παραξενιές” σου…
Αντιθέτως αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ακριβώς το αντίθετο. Σπεύδουμε να κρίνουμε τον άλλον, να τον συγκρίνουμε, να “τον βάλουμε στην θέση του” (που δεν είναι άλλη, από την δική μας θέση…) και ένα έρχεται η σύγκρουση. Η σύγκρουση των θέσεων, των αντιθέσεων, κάτι σαν δίκη προθέσεων…
Το στοίχημα στην επικοινωνία είναι κατ’αρχάς απλό: Nα ακούσουμε τον άλλον, να του προσφέρουμε το αίσθημα αποδοχής γι’ αυτό που είναι. Σε δεύτερο χρόνο μπορούμε να μιλήσουμε γι΄αυτό που εμείς πιστεύουμε, θέλουμε, νομίζουμε, ελπίζουμε… Έτσι σιγά – σιγά, θα μας επιστραφεί (γιατί οι καλοί τρόποι μαθαίνονται!) αυτή η καλή συμπεριφορά πίσω: θα μας ακούσουν, θα μας προσφέρουν το αίσθημα αποδοχής γι’αυτό που είμαστε…
Κατανοώ δεν σημαίνει (ούτε χρειάζεται απαραίτητα να σημαίνει) συμφωνώ! Κατανοώ σημαίνει ότι βρίσκομαι σε μία θέση ασφάλειας με τον εαυτό μου, αυτοπεποίθησης και αυτοαποδοχής, κι έτσι ήρεμος και ασφαλής μπορώ να ακούσω τον άλλο, να αποδεχτώ ότι αυτό που λέει, έχει δικαίωμα να το λέει, είτε το πιστεύει είτε όχι…
Δοκιμάστε να ακούσετε τον/την συντροφό σας: Θα κάνει καλό και σε εσάς και στον άλλον.
Δοκιμάστε να αποδεχτείτε τα λεγόμενά του/της, ως την αποψή του/της κι όχι απαραίτητα την δική σας.
Δοκιμάστε να έρθετε πιο κοντά ο ένας στον άλλον, να μικρύνετε τις αποστάσεις…
Δοκιμάστε να είστε καλοί!
Κάνει καλό!
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
