Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἑορτάζουμε σήμερα τὸ συγκλονιστικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Ψάλλουμε τὸ «Χριστός Ἀνέστη» γιὰ νὰ ἀντηχήσει τὸ μήνυμα αὐτό στὶς θλιμμένες καὶ ναρκωμένες καρδιές μας. Διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ ὁ διάβολος ἔχει συντριβεῖ καὶ ὁ θάνατος ἔχει καταπατηθεῖ καὶ ἡ κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας ἔχει ἐξαφανισθεῖ, ἀλλά καὶ κάθε δυστυχία, δοκιμασία καὶ πειρασμός παύουν πλέον νὰ ἀποτελοῦν ἀπειλή.
Ἀλλά τῆς Ἀνάστασεως τοῦ Κυρίου προηγήθηκε μιὰ πολύ σκληρή καὶ ὀδυνηρή πορεία πάθους καὶ μαρτυρίου. Μιὰ πορεία ποὺ ξεκίνησε ἀπό τὴν Γέννησή Του καὶ κορυφώθηκε μὲ τὸν ἑκούσιο Σταυρικό Του θάνατο.
Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ἄρνησή του νὰ συνεργαστεῖ μὲ τὸν Θεό γιὰ τὴν σωτηρία του, μετέφερε τὴν σύγκρουσή του μὲ τὸν Θεό καὶ σὲ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες σχέσεις του. Μὲ τὸ προπατορικό ἁμάρτημα ἡ ἐπιθετικότητα ἐγκαταστάθηκε στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν στὸν κόσμο σήμερα περισσεύει ὁ πόνος, ἡ θλίψη, ἡ σύγκρουση, ὁ πόλεμος, ἡ ταλαιπωρία, ὁ θάνατος καὶ ἡ φθορά.
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, μολονότι ἦταν λάθος, γεύθηκε ὅλη αὐτή τὴν ἐπιθετικότητα στὴν χειρότερή της ἐκδοχή. Ὅμως ἀπέναντι σὲ ὅλα αὐτά στάθηκε μὲ περίσσεια ὑπομονή, καρτερικότητα, συγχωρητικότητα καὶ διάκριση.
Ἡ Ἐκκλησία μέσα στὴν λατρευτική της ζωή μᾶς προσκαλεῖ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν τραγική κατάσταση τῆς ἀνθρωπότητας μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὴν ἀντιμετώπισε ὁ Χριστός. Καὶ αὐτό γίνεται κατορθωτό, στὸ μέτρο τοῦ ἐφικτοῦ, μόνο ὅταν ἐπιλέγουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὸ κακό μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὸ ἀντιμετώπισε Ἐκεῖνος.
Ἡ συμμετοχή μας στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ προϋποθέτει νὰ ἀναλάβουμε κὶ ἐμεῖς νὰ σηκώσουμε τὸν Σταυρό τοῦ Θεανθρώπου ὅπως ὁ Σίμων ὁ Κυρηναῖος. Καὶ σηκώνουμε τὸν Σταυρό τοῦ Θεανθρώπου ὅταν στεκόμαστε στὸ πλευρό τοῦ κάθε ἀδυνάμου, ξένου, ἀνημπόρου, ταλαιπωρημένου, διωκομένου συνανθρώπου μας.
Ἡ συμπαράσταση καὶ ἡ κατανόηση τῶν συμφορῶν, εἴτε τῶν δικῶν μας εἴτε τῶν συνανθρώπων μας, δὲν εἶναι θεωρητική, οὔτε πλατωνική, ἀλλά εἶναι καθημερινή, ὑπαρξιακή πραγματικότητα, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται μέσα ἀπό τὴν ὑπομονή, τὴν καρτερικότητα, τὴν συγχωρητικότητα. Εἶναι τότε ποὺ θριαμβεύει ἡ Ἀγάπη, ἡ Ἀνάσταση.
Μὲ αὐτές τὶς σκέψεις σᾶς ὑπενθυμίζω, ὅτι δὲν ὑπάρχει μετά τὸ προπατορικό ἁμάρτημα, Ἀνάσταση χωρίς κόστος, χωρίς πόνο, χωρίς ἀποπομπή τῆς φιλαυτίας μας.
Εὔχομαι ὁλόψυχα ἡ φετινή Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας νὰ εἶναι μιὰ ἀφορμή γιὰ μιὰ περαιτέρω ἐπανατοποθέτησή μας ἀπέναντι στὸν τρόπο ζωῆς ποὺ προτείνει ὁ Θεάνθρωπος καὶ ὁ ὁποῖος ἀπέχει πάρα πολύ ἀπό τὸν τρόπο ποὺ ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς φαντάζεται ἤ ὑποθέτει ὅταν βρίσκεται στὸν χῶρο τῆς φιλαυτίας.
Χριστός Ἀνέστη !
Διάπυρος πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
