Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ὅλη ἡ πορεία τοῦ Κυρίου πρὸς τὸ πάθος ἦταν μία ὀδυνηρὴ πορεία μοναξιᾶς καὶ ἐγκατάλειψης πού γίνεται κραυγὴ πόνου πάνω στόν Σταυρό:
«Θεέ μου, Θεέ μου ἱνατὶ μὲ ἐγκατέλειπες;»
Πεθαίνει μόνος μὲ μόνη τὴν ἀγάπη Του γιά τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων. Ἡ σημερινὴ Μεγάλη Παρασκευὴ εἶναι ἀδιάψευστη μαρτυρία αὐτῆς τῆς ἀκραίας ἐρημίας τοῦ Κυρίου ἐγκαταλειμμένος ἀπὸ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι «τῷ φόβῳ ἐκρύβησαν», διότι ἓνας ἰός, μία ἀσθένεια «ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ» καὶ τὰ πάντα καὶ οἱ πάντες «ἠλλοιώθησαν φόβῳ καὶ τρόμῳ» καὶ σὰν τοὺς Μαθητὲς διασκορπίσθησαν.
Ἀσθενὴς ἡ ἀνθρωπίνη φύση καὶ ἀδύναμη νά κατανοήσει τὰ συμβαίνοντα.
«Ἱνατὶ ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;
Ἱνατί, Κύριε, ἀφέστηκες μακρόθεν; Ὑπερορᾷς ἐν εὐκαιρίαις, ἐν θλίψεσιν;»
Ὁ Κύριός μας στέκει ἐνώπιόν μας καθήμενος στόν θρόνο Του τὸν Τίμιο Σταυρό. Στέκει μὲ τὰ χέρια ἀνοιχτά, μία τεράστια ἀγκαλιὰ γιά ὅλους.
Βλέπουμε τίς πληγὲς Του ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ τὶς ἁμαρτίες μας.
Τρυπημένα τὰ χέριά πού εὐλογοῦσαν, ἔτρεφαν, θεράπευαν!
Τρυπημένα τὰ πόδια πού βάδισαν τὸν δρόμο τῆς ἀληθείας καὶ τῆς διακονίας!
Τρυπημένη πλευρά, ποὺ ἄναψε τὴν ἁγία φλόγα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς συγχωρήσεως!
Ὅλα αὐτὰ τὰ δέχτηκε ἑκούσια μόνο ἀπὸ ἀγάπη γιά τὴν Σωτηρία μας. Διότι τὸ «ποτήριον» τοῦ Σταυροῦ περιλαμβάνει τὰ πάντα. Ὅλα ὅσα ὁ
ἄνθρωπος θὰ μποροῦσε στ΄ ἀλήθεια νά ποθήσει, τοῦ προσφέρονται μέσα ἀπὸ τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάσταση.
Ἡ στενή ὁδός πού ὁδηγεῖ μέ πίστη στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Τὰ λόγια αὐτὰ στέκουν ὡς πρόκληση γιά τὸ φρόνημά μας, γιά τὴν αὐτοεκτίμησή μας, γιά τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας «ὅλα εἶναι δυνατὰ γι΄ αὐτόν πού πιστεύει», σημαίνει πώς γιά τὸν καθένα μας ἡ πίστη εἶναι ἕνα ξάνοιγμα στήν αἰωνιότητα, στή νίκη μας καταπάνω στόν θάνατο, κατὰ πάνω στούς μικροὺς θανάτους πού ὅλοι ἤδη γνωρίζουμε ἐκ πείρας καὶ συνεχῶς ἀντιμετωπίζουμε.
Ἂς ἔχουμε πίστη ὅτι «Τοῦ Κυρίου ἡ βασιλεία καὶ Αὐτὸς δεσπόζει τῶν ἐθνῶν».
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Αὐτὴ τὴν πρωτοφανή Μεγάλη Παρασκευὴ γιά τὴν πατρίδα μας καὶ γιά τὸν σύμπαντα κόσμο, ἂς ἀτενίσουμε τὸν «δι΄ἡμᾶς σταυρωθέντα Κύριον» καὶ μὲ ταπείνωση ἂς Τὸν ἰκετεύσουμε:
«Παράτεινον τὸ ἔλεός Σου τοῖς γιγνώσκουσί Σε, ὅτι παρὰ Σοὶ πηγὴ ζωῆς, ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς».
Ναὶ ἀδερφοί μου!
Θὰ διαλυθεῖ τὸ σκότος τοῦ πειρασμοῦ πού ταλανίζει τὴν ζωὴ μας, Διότι: «Ζῇ Κύριος ὁ Θεός» καὶ λέει στόν καθένα μας: «θάρσει τέκνον»!
Καλὴ Ἀνάστασῃ!
Διάπυρος πρός τόν Σταυρωθέντα Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
