Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί ἀδελφοί,
Ἀποκορύφωσις τῆς πνευματικῆς προετοιμασίας τῶν πρώτων ἡμερῶν τοῦ Αὐγούστου, ἀλλά καί τῶν ἑορτῶν πού σχετίζονται μέ τό πανίερο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή χαρακτηριζομένη ὡς: «κοίμησις ἔνδοξος, ἱερά καί πανεύφημος».
Τρία εἶναι τά κύρια θεολογικά χαρακτηριστικά τῆς ἑορτῆς.
Ἡ Θεοτόκος γεύθηκε τό φυσικό θάνατο, χωρίσθηκε ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα καί ἡ μέν ψυχή παραδόθηκε στά χέρια τοῦ Θεοῦ, τό δέ σῶμα κατετέθη ἐν τάφῳ ὑπό τῶν Ἀποστόλων στή Γεθσημανή.
Ἡ Θεοτόκος εἶχε ὅμοια μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους φύση, γι’ αὐτό διῆλθε ἀπό τόν θάνατο, ὅπως διέρχονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ὅμως τό πανακήρατο σῶμα Της δέν ὑπέστη τήν μετά θάνατο φθορά καί διάλυση. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέγει ὅτι ὅπως κατά τήν γέννηση τοῦ Κυρίου παρέμεινε παρθένος καί ἀδιάφθορος, ἔτσι καί κατά τήν κοίμηση τό σῶμα Της φυλάχθηκε ἀδιάλυτο. Γι’ αὐτό καί ψάλλει ὁ Ὑμνωδός σήμερα : «Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοί Παρθένε ἄχραντε …». Τό νεκρωμένο πάντιμο σῶμα Της, τῇ κελεύσει τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ Της, «ζωοποιήθηκε», ἑνώθηκε μέ τήν ψυχή Της, μετέστη στούς οὐρανούς συμμετέχοντας στή δόξα τοῦ Υἱοῦ Της.
Ἔτσι μόνη ἡ Θεοτόκος ἀναστήθηκε πρό τῆς κοινῆς ἀναστάσεως πού προσδοκοῦμε καί ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως. Γι’ αὐτό, γιά ἐμᾶς τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἡ ἡμέρα αὐτή εἶναι δοξαστική καί χαρμόσυνη.
Στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἡ Κυρία Θεοτόκος κατέχει κεντρική θέση. Μέ τήν ὑπακοή Της προσωποποιεῖ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, ὅπως κάποτε ἡ Εὔα μέ τήν παρακοή της συμπαρέσυρε στόν ὄλεθρο αὐτό τό γένος. Ἔγινε λοιπόν «ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι», τό πλοῖο δηλαδή πού διαπορθμεύει ὅλους ὅσοι θέλουν νά σωθοῦν. Μέ τόν τόκο τῆς Παρθένου Μαρίας λύθηκαν τά δεσμά τῆς Εὔας. Τό «ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα» καταλύθηκε μέ τήν φωνή τοῦ Ἀρχαγγέλου «χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ».
Ἡ Θεοτόκος στέκεται πάνω ἀπ’ ὅλους τούς ἁγίους, γι’ αὐτό τήν ὀνομάζουμε Παναγία. Οἱ θεοφόροι Πατέρες διδάσκουν ὅτι ἡ Παναγία δέν διέπραξε καμμία ἁμαρτία στήν ζωή Της. Ἡ καρδιά καί τό σῶμα Της ἦταν ἁγνότατα. Ἡ ἀνθρώπινη γλῶσσα καί διάνοια ἀδυνατεῖ κατ’ ἀξίαν νά ὑμνήσει τήν καθαρότητα, τή δόξα, τά μεγαλεῖα Της. «Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα, εὐφημεῖν πρός ἀξίαν̇ ἰλιγγιᾷ δέ νοῦς, καί ὑπερκόσμιος, ὑμνεῖν σε Θεοτόκε».
Ὅλη τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τό πάναγνο πρόσωπό της, ὁ πιστός λαός μας τήν ἔχει ἐνστερνιστεῖ, γι’ αὐτό ὑπερβαλλόντως τιμᾶ ὀρθοδόξως τήν Θεοτόκο Μαρία, πιστεύοντας τό κηρυττόμενο ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο ὅτι: «Παρθένος ἡμᾶς ἐξέβαλε τοῦ παραδείσου, διά Παρθένου ζωήν εὕρομεν αἰώνιον», καί τήν παρακαλοῦμε ὅπως «προσάγῃ τήν ἡμετέραν προσευχήν, τῷ Υἱῷ αὐτῆς καί Θεῷ ἡμῶν».
Σ’ Αὐτήν προστρέχουμε καί παρηγορούμεθα ὅταν οἱ ζάλες τοῦ βίου μᾶς κυκλώνουν «ὥσπερ μέλισσαι κηρίον». Χωρίς τήν Παναγία ἡ ζωή μας θά ἦταν ἄχαρη καί πτωχή. Αὐτή, ἡ πανυπέραγνη ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν γιά δύο χιλιετίες εἶναι τό καύχημα, ἡ παρηγορία, ἡ ἐνίσχυση τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν.
Κατά τούς χρόνους τῆς ἔνδοξης Ρωμαίικης αὐτοκρατορίας, τό θαυματουργό εἰκόνισμά Της αὐτό τῆς Ὁδηγήτριας, ἔπαιρναν μαζί τους οἱ αὐτοκράτορες, γιά νά ὁδηγεῖ τά στρατεύματά τους στή νίκη κατά τούς ἀγῶνες τους ἐναντίον τῶν βαρβάρων. Αὐτήν ἐπικαλούμεθα σήμερα στούς πνευματικούς μας ἀγῶνες γιά νά συντρίβουμε τίς ἑλεπόλεις τοῦ διαβόλου. Γι’ αὐτήν μυριάδες ψυχῶν ἀφιερώθηκαν στό διάβα τῶν αἰώνων καί τήν ὑπηρέτησαν σέ ναούς, μοναστήρια καί ἱερά σεμνεῖα. Γι’ αὐτήν καί τίς θαυματουργικές ἱερές εἰκόνες της ξεκινοῦν ἀπό τά πέρατα τῆς οἰκουμένης οἱ ὀρθόδοξοι γιά νά τίς προσκυνήσουν εὐλαβικά.
Ἀδελφοί μου,
Ἄς προστρέχουμε πρός Αὐτήν μέ πίστη ὅτι ἡ Δέσποινα τοῦ κόσμου μεσιτεύει στόν Υἱό της γιά τή σωτηρία μας ἐπειδή ἐμεῖς δέν ἔχουμε παρρησία στόν Θεό γιά τά πολλά μας ἁμαρτήματα ἐνῶ ἡ δική της μεσιτεία πολλά ἰσχύει πρός εὐμένειαν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.
Ἄς τιμήσουμε, ἰδιαίτερα σήμερα, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ὡς κυρίως καί ἀληθῶς μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, καί ἄς προετοιμαστοῦμε νά ὑποδεχθοῦμε τό θαυματουργικό εἰκόνιμά της τό «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος στις 19 Μαΐου τοῦ προσεχοῦς ἔτους 2020. Ἔτσι θά τήν ἔχουμε βοηθό μας στόν παρόντα βίο ἀλλά καί κατά τήν ὥρα τῆς ἐξόδου μας ἀπό τοῦτο τόν κόσμο μεσίτρια, ὥστε νά ἀναδειχθοῦμε κληρονόμοι τῆς ἀπορρήτου δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἀπό τόν ἱστορικό Μητροπολιτικό μας Ναό, πού ἀποτελεῖ τό ἀρχαιότερο Θεομητορικό ἐνδιαίτημα καί καύχημα τῆς Ἐπαρχίας καί τῆς ἀκριτικῆς ἀλλά καί Θεοτοκοφρουρήτου Μητροπόλεώς μας, ἀπονέμω τήν ἀρχιερατικήν μου εὐλογίαν ἐπικαλούμενος τίς ἀκοίμητες πρεσβεῖες Της πρός ἅπαντας τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς πού τιμοῦν σήμερα τό πανίερο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. ΑΜΗΝ!
Χρόνια πολλὰ κι εὐλογημένα!
Διάπυρος εὐχέτης πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Μητέρα τοῦ Φωτός
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
