«Ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος, ἐν πόλει Δαυίδ». (Λκ. 2, 10-11).
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἀγάλλεται καὶ χαίρει ὁλόκληρος ὁ χριστιανικός κόσμος ἀκούοντας τὸ χαρμόσυνο τοῦτο ἀγγελικό μήνυμα, διότι «Χριστός γεννᾶται» καὶ ἡ προσδοκία τόσων γενεῶν ἀνθρώπων γίνεται πραγματικότητα.
Οἱ προφητεῖες περί τῆς «ἐλεύσεως τοῦ δικαίου» ἐκπληρώνονται καὶ κατά τὸν Προφήτη Ἠσαΐα, «ὁ λαός ὁ πορευόμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα». Γιὰ νὰ συνεχίσει, ὁ μεγαλοφωνότατος Προφήτης «παιδί θὰ γεννηθεῖ γιὰ μᾶς, υἱός θὰ δοθεῖ σὲ μᾶς, τοῦ ὁποίου ἡ ἐξουσία καὶ ἡ ἰσχύς θὰ εἶναι ἐπάνω στὸν ὦμο του καὶ θὰ ὀνομάζεται ἀγγελιαφόρος τῆς μεγάλης καὶ σωτηρίου θείας βουλῆς, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός δυνατός, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τῆς νέας ζωῆς, τῆς αἰωνίου ζωῆς, διότι, λέει ὁ Θεός, ἐγώ θὰ φέρω τὴν εἰρήνη στοὺς ἄρχοντες, εἰρήνη καὶ ὑγεία σ’ αὐτό τὸ παιδί. Ἡ βασιλική του ἐξουσία θὰ ἐπεκτείνεται ἀπεριορίστως σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη καὶ γιὰ τὸ εἰρηνικό του κράτος δὲν θὰ ὑπάρχει τέλος».
Μέσα ἀπό αὐτές ἀλλά καὶ πλήθος ἄλλων προφητειῶν, ὁ ἄνθρωπος ἀπάλυνε τὴν ἀγωνία του καὶ ἀναζωπύρωνε συνεχῶς τὴν ἐλπίδα του. Μέσα στὴν τραγική κατάσταση ποὺ περιῆλθε ἐξ αἰτίας τῆς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς ἐξαθλίωσής του ἀνέμενε τὸν Ἐμμανουήλ.
«Ὅταν δὲ ἦλθεν τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» ὁ Πανάγαθος Θεός κάνει πράξη τὴν ὑπόσχεσή Του. Συγκαταβαίνει ἀπό τὸ ὕψος τῆς θεϊκῆς Του μεγαλωσύνης καὶ ταπεινά γεννιέται «ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», ὅπως παρατηρεῖ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος.
Δυσπερίγραπτα εἶναι τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο κατά τὴν Ἅγια Νύκτα τῆς κατά Σάρκα Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ Του. Μοναδικό καὶ ὑπερκόσμιο τὸ δῶρο τῆς Εἰρήνης. Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης τὸν ἀποκαλεῖ ὁ προφήτης Ἠσαΐας καὶ σημειώνει ὅτι : «τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὄριον». Ὁ ἐρχομός τοῦ Χριστοῦ ἀπεκατέστησε τὴν διαραγεῖσα σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό καὶ ἔφερε τὴν ἠρεμία καὶ τὴν γαλήνη. «Αὐτός γὰρ ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Θεοδώρητο.
Ποὺ βρίσκεται ὅμως αὐτή ἡ εἰρήνη; Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες πολλῶν θλιβερῶν γεγονότων. Οἱ ἄνθρωποι ἀποξενώνονται καὶ οἱ διαπροσωπικές σχέσεις ἐξαλείφονται. Πόλεμοι καὶ συρράξεις ταλανίζουν τὸν κόσμο. Ἔθνη ἐγείρονται ἐναντίον ἄλλων ἐθνῶν καὶ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο μιὰ ἀκαταστασία, ἕνας ἀναβρασμός. Καθημερινά ἀκοῦμε καὶ βλέπουμε ἄλογες καὶ ἀνηλεεῖς πράξεις ἀνθρώπων ἐναντίον συναθρώπων τους καὶ ἀναρωτιόμαστε πῶς εἶναι δυνατόν νὰ φτάνει ὁ ἄνθρωπος σὲ τέτοιες καταστάσεις. Ἕνας κόσμος σὲ συνεχῆ ἔνταση καὶ ἀντιπαλότητα. Δυστυχῶς δύο χιλιάδες καὶ πλέον χρόνια ἀπό τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔφτασαν γιὰ νὰ σκηνώσει ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ στὴν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ δὲν θὰ τὴν βρεῖ ποτέ τὴν εἰρήνη ὁ ἄνθρωπος, ἐφ’ ὅσον ἐξακολουθεῖ νὰ ζεῖ μόνος του, χωρίς Χριστό. Ἐφ’ ὅσον ἐξακολουθεῖ νὰ βάζει τὸ δικό του θέλημα μπροστά ἀπό τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἀδελφοί μου,
Ψάλλοντες τὸν συγκινητικό ὕμνο τῶν ἀγγέλων «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίᾳ», ἀς προστρέξουμε εὐλαβικοί προσκυνητές πρὸς τὸν σαρκωμένο Σωτῆρα μας, στὴν πνευματική Βηθλεέμ, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἀς ὁδηγηθοῦμε ἀπό τὸ λαμπρό φῶς τοῦ Ἀστέρα τῆς πίστεως καὶ ἀς προσφέρουμε μὲ καθαρά καρδία τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης μας πρὸς Ἐκεῖνον. Τὴν εὐγνωμοσύνη μας, τὴν μετάνοια, τὴν ταπείνωση, τὴν φιλαδελφεία, τὴν δικαιοσύνη, τὴν ὀμόνοια. Καὶ τότε θὰ ἀπολαύσουμε τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ. Τότε θὰ σκηνώσει ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ στὶς ψυχές μας. Τότε θὰ βροῦμε τὴν λύτρωση, τὴν ἀγαλλίαση, τὴν γαλήνη.
Χρόνια πολλά ! Χρόνια εὐλογημένα !
Διάπυρος πρὸς τὸν σαρκωθέντα Κύριο εὐχέτης πάντων Ὑμῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
