“Το πρόβλημα είναι αν μια κυβέρνηση καταναλίσκει περισσότερα από αυτά που εισπράττει και επιβαρύνει τις επόμενες γενιές.” Και μόνο γι’ αυτή τη φράση του, η οποία ελέχθη σε προεκλογική συνέντευξη, το 1993, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα άξιζε να αναγραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία. Είπε, όμως, και έκανε πολλά περισσότερα. Στα λίγα χρόνια της διακυβέρνησής του μείωσε το κράτος, ιδιωτικοποίησε δεκάδες κρατικές επιχειρήσεις, απελευθέρωσε σημαντικούς τομείς της αγοράς από το κρατικό (και πάντα ζημιογόνο) μονοπώλιο, απέλυσε κομματικούς στρατούς, κατάργησε εκατοντάδες σοβιετικής εμπνεύσεως νόμους (θυμάστε τις αγορανομικές διατάξεις που καθόριζαν πόσο πρέπει να πουλιέται κάθε προϊόν που κυκλοφορεί στην αγορά;) ξεκίνησε μεγάλα έργα και πέτυχε επί δύο συνεχή χρόνια πρωτογενή πλεονάσματα – για πρώτη φορά στην μεταπολίτευση. Και προειδοποίησε για τα δεινά που θα έρθουν αν συνεχίζαμε την άφρονα πολιτική του υπερδανεισμού για κατανάλωση.
Όμως είχε απέναντί του το χειρότερο λαϊκιστικό μόρφωμα που έβγαλε η χώρα (μέχρι την εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ), το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα, με το μηντιακό σύστημα υποχείριό του. Οι μεταρρυθμίσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αναχαιτίσθηκαν με ένα διαρκές τσουνάμι λάσπης. Χαλκευμένες δημοσιεύσεις, πλαστές φωτογραφίες, συκοφαντικά δημοσιεύματα, αισχρά “παρατσούκλια” κυριαρχούσαν στον δημόσιο λόγο, μαγειρεμένα και σερβιρισμένα από τα ίδια κέντρα παραγωγής ψεύδους και χυδαιότητας, που τώρα υπηρετούν τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και απεργάζονται την εξαθλίωση της χώρας.
Ο Μητσοτάκης ήταν πολύ μεγάλος για ένα πολιτικομηντιακό σύστημα ηθικών νάνων και για έναν ανεύθυνο πολίτη που ψηφίζει όποιον του τάζει τα περισσότερα. Ο “σοφός λαός” με τη βοήθεια του μακεδονομάχου του καναπέ, Αντώνη Σαμαρά, και τη στήριξη γνωστών εργοληπτών δημοσίων έργων κατάφερε να τον ρίξει και να βουλιάξει τη χώρα στη μεγαλύτερη κρίση της σύγχρονης ιστορίας της. Και επιβεβαιώνοντας την πολιτική του ανωριμότητα, ο “σοφός λαός” φρόντισε να αναθέσει το έργο της ανόρθωσης της χώρας, όχι στους πολιτικούς κληρονόμους του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τους φιλελεύθερους, αλλά στα γκρουπούσκουλα του ΣΥΡΙΖΑ, τα γκροτέσκ κακέκτυπα του εθνικού μας εκμαυλιστή.
Η ιστορία, είμαστε βέβαιοι, θα δώσει στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τη θέση που του αξίζει. Ακόμα και για τη στάση του στα λεγόμενα “Ιουλιανά” καθώς η αντικειμενική αποτίμηση του ρόλου όλων των πρωταγωνιστών εκείνης της διαταραγμένης εποχής αποτελεί ακόμα εθνικό μας ταμπού.
Η πορεία της Ελλάδας θα ήταν εντελώς διαφορετική αν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε αφεθεί να ολοκληρώσει τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του. Δυστυχώς ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Όμως η πολιτική του κληρονομιά είναι ζωντανή. Ο αγώνας κατά του λαϊκισμού, η προσπάθεια για νοικοκυρεμένα δημόσια οικονομικά, για χαμηλούς φόρους, για μικρό και λειτουργικό κράτος και για ελεύθερη οικονομία, κατευθύνσεις που εκείνος πρώτος αποτόλμησε στην ελληνική σοβιετία, συνεχίζονται από πολλούς που επιμένουν να αγνοούν το πολιτικό κόστος και να υποστηρίζουν ότι είναι ανήθικο (αλλά και αναποτελεσματικό) να δανείζεσαι επιβαρύνοντας τις επόμενες γενεές.
Η “Δημιουργία, ξανά!” εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στους οικείους του.
