Η 15η Οκτωβρίου, Παγκόσμια ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού είναι η μέρα αναφοράς στο Λευκό Μπαστούνι που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του τυφλού ατόμου.
Η ιστορία του λευκού μπαστουνιού ξεκινά μετά τη λήξη του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στην Αμερική, όπου αναπτύχθηκε ένα κίνημα αποκατάστασης και επανένταξης των ατόμων που τυφλώθηκαν από ατυχήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Το Λευκό Μπαστούνι είναι ο οδηγός του τυφλού, ο ανιχνευτής του, ο συνοδός του καθώς του δίνει την ελευθερία της κίνησης χωρίς να χρειάζεται φυσικό συνοδό.
Για να εκτελέσει όμως το σκοπό του χρειάζεται προσβασιμότητα, ελεύθερες τις κίτρινες λωρίδες όδευσης των τυφλών και όχι εμπόδια στο δρόμο του. Η παρουσία του Λευκού Μπαστουνιού στην καθημερινότητα ενός ατόμου με αναπηρία όρασης σημαίνει πρόοδο. Είναι πολύ σημαντικό να ενθαρρύνουμε όλες τις ηλικιακές ομάδες των ατόμων, από τους μαθητές μέχρι τους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας να το χρησιμοποιήσουν.
Η Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Θράκης με αφορμή την ημέρα αυτή απευθύνεται στην Πολιτεία και διεκδικεί:
Ελεύθερα πεζοδρόμια, απαλλαγμένα από τραπεζοκαθίσματα, πινακίδες, μηχανάκια, αυτοκίνητα.
Τοποθέτηση ηχητικών φαναριών τουλάχιστον σε κεντρικά σημεία της πόλης που είναι επιτακτική η ανάγκη τοποθέτησής τους.
Παραχώρηση προτεραιότητας στα ΑΜΕΑ στην εξυπηρέτησή τους σε διάφορες υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας π.χ. Τράπεζες, Ταχυδρομεία, Εφορία, ΚΕΠ κλπ.
Εκσυγχρονισμός των ασανσέρ στις Δημόσιες υπηρεσίες με την τοποθέτηση ηχητικής περιγραφής των ορόφων καθώς και τη σήμανση των αριθμών και με το σύστημα Braille.
Στις υπηρεσίες του Δημοσίου όπου οι πινακίδες των γραφείων που είναι πάνω από την πόρτα να γίνει αντικατάστασή τους και να μπουν πιο χαμηλά στην πόρτα με μεγάλα γράμματα, ή εναλλακτικά να γίνει σε μια κόλα χαρτί χωρίς να αντικατασταθεί η πινακίδα.
Πλήρης εφαρμογή της νομοθεσίας για την υποχρεωτική αναγραφή των καταλόγων στα μαγαζιά εστίασης και στη γραφή Braille.
Να μπει ηχητική σήμανση στις στάσεις των Αστικών λεωφορείων καθώς και στο εσωτερικό αυτών, όπως γίνεται σε άλλες πόλεις.
Οι γιατροί των επιτροπών (ΚΕΠΑ) να αντιμετωπίζουν με περισσότερο σεβασμό τα ΑμεΑ χωρίς να προσβάλλουν την προσωπικότητα τους και να εφαρμόζεται η νομοθεσία η οποία αναφέρει ρητά ότι στις περιπτώσεις των μη αναστρέψιμων παθήσεων, οι οποίες υπερβαίνουν το ποσοστό του 80% και άνω θα πρέπει να κρίνονται εφ όρου ζωής. Να σταματήσουν επιτέλους να ταλαιπωρούν τους ανθρώπους υποχρεώνοντας τους να παρίστανται στις επιτροπές ξανά και ξανά.
