Η μνήμη του νεοφανούς Μάρτυρος Αγίου Φανουρίου, του θαυματουργού, γιορτάσθηκε με τη συμμετοχή πλήθους πιστών, στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Διδυμοτείχου, Παρεκκλήσιο της οποίας τιμάται επ’ ονόματι του Αγίου.
Ο Σεβασμιώτατος αφ’ εσπέρας, πλαισιούμενος από τους πατέρες της Μονής, χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό, μίλησε επίκαιρα και ευλόγησε τους άρτους και τις «φανουρόπιτες», που με πίστη και προσευχή προσεκόμισαν οι ευλαβείς χριστιανοί μας.
Ο Σεβασμιώτατος ερμηνεύοντας την εικόνα του Αγίου Φανουρίου, στην οποία απεικονίζεται κρατώντας Σταυρό και λαμπάδα αναμμένη, αναφέρθηκε ότι αυτά τα στοιχεία συμβολίζουν την θυσία και την προσφορά με την προοπτική των οποίων πρέπει να πορεύεται ο χριστιανός. Και συνέχισε λέγων «Ο τρόπος εύρεσης της ιεράς εικόνος του Αγίου, το νεαρόν της ηλικίας του, τα μαρτύριά του, τα θαύματά του καθιστούν τον άγιο δημοφιλή και αγαπητό στους πιστούς, γι αυτό και με ευλάβεια τον τιμούν.
Η εορτή του όμως συνδέεται και με τάματα ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης στον άγιο, όπως η «φανουρόπιτα»… Όπως με τα άνθη και τα δενδρολίβανα τη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, τα βάγια τη Κυριακή των Βαίων, τα βασιλικά στις 14 Σεπτεμβρίου και άλλα πολλά εκκλησιαστικά έθιμα αναγόμεθα στην ουσία και το βαθύτερο νόημα κάθε εορτής έτσι και με τη περίπτωση της «φανουρόπιτας» θα πρέπει να μην αρκούμεθα στό έθιμο αλλά να λατρεύουμε τον Θεό «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιω.4,24) και να αγωνιζόμεθα να μιμηθούμε τους αγίους μας στη καθημερινότητα της ζωής μας.
Πέραν του όμορφου αυτού εθίμου οφείλουμε αφοσίωση και υπακοή στις θείες εντολές. Η ουσιαστικότερη επιδίωξή μας ας είναι ο σύνδεσμός μας με τον Χριστό και τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας. Η περίπτωση του σήμερον τιμωμένου αγίου μας υπενθυμίζει το χρέος για τον καλό αγώνα της πίστεως και της ομολογίας…»
