Γνωρίζετε ότι ο λαγός (Lepus europaeus) ζευγαρώνει ενώ εγκυμονεί?
Το γνωστό σε όλους μας λαγουδάκι είναι πολυγαμικό, ωριμάζει σε ηλικία έξι έως οχτώ μηνών, αναπαράγεται έως και πέντε φορές το χρόνο και γεννάει μέχρι και πέντε μικρά τη φορά!
Αυτή η αυξημένη αναπαραγωγική δραστηριότητα του λαγού οφείλεται στη μήτρα του, η οποία αποτελείται από δύο χώρους (δισχιδής). Έτσι, όταν εμφυτεύεται το γονιμοποιημένο ωάριο στον ένα χώρο της μήτρας και αρχίζει να αναπτύσσεσαι το έμβρυο, μπορεί να προκληθεί ωορρηξία στον άλλο χώρο της μήτρας.
Συνεπώς, σε χρονικό διάστημα 15 με 20 ημερών μπορεί να έχουμε μέχρι και δύο γέννες. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται επικύηση.
Τα λαγουδάκια όταν γεννιούνται έχουν ανοιχτά μάτια, πλήρες τρίχωμα και είναι ικανά να περπατήσουν λίγες ώρες μετά τη γέννηση.
Τα μικρά δεν τοποθετούνται όλα σε μία φωλιά αλλά η μαμά λαγουδίνα τα σκορπάει στη γύρω περιοχή, το καθένα μόνο του, σε απόσταση 20 με 30 μέτρα μακριά από τα υπόλοιπα, για να τα προστατέψει από τους θηρευτές. Τα θηλάζει μόνο μία φορά την ημέρα, για ένα μήνα περίπου, λίγο πριν το σούρουπο. Αυτή την ώρα η μητέρα επιστρέφει στο μέρος που γέννησε τα μικρά της κι αυτά συγκεντρώνονται από τα σημεία που βρίσκονται και θηλάζουν όλα μαζί. Τα λαγουδάκια φαίνεται να καθοδηγούνται την ώρα του θηλασμού από το ένστικτό τους, το οποίο τα κάνει να ακολουθούν το ένα το άλλο.
Όταν ο λαγός μεγαλώσει τρέφεται με καρπούς, βλαστούς, σπόρους δημητριακών αλλά και τα ίδια του τα κόπρανα.
Τα κόπρανα του λαγού είναι δύο ειδών. Τα κλασσικά περιττώματα, που είναι σκληρά, στρογγυλά και σκούρου χρώματος και προέρχονται από το παχύ έντερο και αυτά που είναι ακανόνιστα σε σχήμα και δημιουργούνται στο τυφλό έντερο, τα οποία είναι μικρότερα σε μέγεθος, γυαλιστερά και καλύπτονται με βλέννα. Τα κόπρανα αυτά είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες και τρώγονται από το ίδιο το ζώο. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται κοπρανοφαγία.
Οι εχθροί του λαγού είναι πάρα πολλοί και η ζωή του είναι μια διαρκής σειρά ταλαιπωριών και φόβου, γι’ αυτό και ο λαγός «λαγοκοιμάται».
Η δισχιδής μήτρα, η κοπρανοφαγία, που αν δεν συμβεί μπορεί να οδηγήσει σε αβιταμίνωση και στο θάνατο, η πολυγαμικότητά του, η μη εκδήλωση χωροκράτειας όπως συμβαίνει στα περισσότερα ζώα, ο τρόπος θηλασμού των μικρών του και η φοβερή ικανότητά του να ανταπεξέρχεται σε κινδύνους και αντιξοότητες είναι μόνο μερικά από τα παράξενα που τον χαρακτηρίζουν αλλά ταυτόχρονα τον προστατεύουν κιόλας.
