«Μέσα στό σκότος, τό ψῦχος καί τήν σιωπή τῆς νύκτας τοῦ κόσμου τούτου, ἐλπιδοφόρο προβάλλει σήμερα τό μυστικό φῶς τῆς θείας Ἀποκαλύψεως καί διαχέεται παντοῦ ἡ θαλπωρή τῆς θείας Παρουσίας, ὅτι «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάν. α΄,14). Τό μέγα τοῦτο καί ἐξαίσιο γεγονός ἐπαναφέρει στήν ἀνθρώπινη μνήμη ἡ μεγάλη τῶν Χριστουγέννων ἑορτή καί μᾶς καλεῖ νά συνοδεύσουμε τούς ἀγγέλους, τούς ποιμένες καί τούς μάγους στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, ἐκεῖ ὅπου ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου γεννᾶται ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί Σωτήρας τοῦ κόσμου…» γράφει στο Χριστουγεννιάτικο Μήνυμά του προς τον ιερό κλήρο και το χριστεπώνυμο πλήρωμα της ακριτικής του επαρχίας ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός.
Και συνεχίζει· «Τό ἐξαιρετικό καί μοναδικό αὐτό γεγονός τῆς Σαρκώσεως καί τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ «ἐν τῷ μέσω ἡμῶν» κυριαρχεῖ καί κατευθύνει ἐν πολλοῖς τήν ἱστορία αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀλλά καί τήν προσωπική ζωή ἑνός ἑκάστου, διότι ἀπό τήν σχέση καί τήν προσέγγισή μας πρός αὐτό ἐξαρτᾶται ἡ πραγματική σωτηρία μας, ὡς προσώπων, ὡς οἰκογενειῶν, ὡς κοινωνιῶν, σύνολης τῆς ἀνθρωπότητος. Πράγµατι, µέσα ἀπό τά ἀδιέξοδα, τίς ἀπειλές, τήν ἀνασφάλεια, τίς συνεχῶς διαψευδόµενες ὑποσχέσεις, τὸ αἴσθηµα τῆς γενικευµένης κατάπτωσης τῶν ἀξιῶν καί τήν καθολικὴ κυριαρχία τοῦ ψεύδους, τήν αὐξανόμενη βία καί τήν ἐκμετάλλευση, τήν περιφρόνηση καί τήν κακοποίηση τῆς πίστης, τόν ἐξανεµισµό τῶν ἐλπίδων, πού ἔχει προκαλέσει τό καταρρέον πλέον κοσμικό σύστηµα, ἡ προτροπὴ τοῦ ἱεροῦ ὑµνῳδοῦ, «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε», ἀντηχεῖ ὡς ἡ µόνη ἀλήθεια καί ἡ µοναδική µας ἐλπίδα. Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους εἶναι ἀνάγκη ἐμεῖς, νά δοξάσουµε τὸν Κύριο, ἀνάγκη νὰ Τὸν συναντήσουµε, ἀνάγκη νὰ ὑψωθοῦµε ἀπό τά γήινα, τά πρόσκαιρα καί ἐφήμερα, ἀνάγκη νά ἐπιρρίψουµε πάνω Του ὅλες µας τίς ἐλπίδες, ἀνάγκη νά στραφοῦµε πρός Αὐτόν καί µόνον, ὡς τόν μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή µας…
»Ἡ μία καί μοναδική λύση τῶν προσωπικῶν ἀλλά καί τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων καί συμφορῶν, πού βασανίζουν τήν ἀνθρωπότητα, εἶναι νά ἀρνηθοῦμε τόν ἐγωϊσμό, τήν ἰδιοτέλεια, καί τήν ἀδιαφορία μας γιά τον Θεό καί τόν συνάνθρωπό μας. Ἡ ταπείνωση, ἀντίθετα πού προβάλλει «ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς» Κύριός μας, εἶναι ἡ ἀποκλειστική ὁδός τῆς χαρᾶς, τῆς εἰρήνης, τῆς σωτηρίας. «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ΄, 12). Μακράν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ζωή, παρά τίς φαινομενικές κατακτήσεις καί ἐπιτυχίες της στό βάθος εἶναι τραγική. Χωρίς τόν Χριστό κάθε προσπάθειά μας γιά καταξίωση, γιά κατάκτηση τῆς εὐτυχίας εἶναι μάταιη· τό δέ ὄνειρο τῆς ἐσωτερικῆς γαλήνης τοῦ κόσμου καί τῆς εἰρήνης γίνεται χίμαιρα…
»Νά γιατί ἐπίκαιρο προβάλλει τό μήνυμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων στή ζωή μας! Ἄς ἀντισταθοῦμε στόν θόρυβο καί τήν σύγχυση τῶν ἐπιδιώξεών μας καί κάτω ἀπό τό Φῶς τοῦ Ἄστρου τῆς Βηθλεέμ ἄς φωτίσουμε τά βάθη καί τά μύχια τῆς ψυχῆς μας καί ἄς διερευνήσουμε τελικά πού ἄραγε βαδίζουμε. Μέ τόν Χριστό πρός τήν σωτηρία, τήν εἰρήνη καί τήν χαρά ἤ μακρυά Του καί χωρίς Αὐτόν μέ μόνο ὁδηγό τό θέλημά μας, στήν ἁμαρτία καί στήν φθορά, πρός τήν ἀπώλεια καί τόν θάνατο; Ἐάν συμβαίνῃ τό δεύτερο, εἶναι ἡ ὥρα νά ἀφυπνισθοῦμε. «…νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν». ( Ρωμ. ιγ΄, 11-12). Ἄς βγοῦμε ἀπό τό σκοτάδι τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῶν παθῶν, τοῦ μίσους καί τῆς ἀδικίας, ἄς ἀφήσουμε τή ζοφερή νύκτα τῆς ἁμαρτίας. Ἰδού ἐνώπιον μας λαμπρό προβάλλει τό Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ καί ὑπ΄ αὐτοῦ ὁδηγούμενοι οἱ σοφοί Μάγοι πορεύονται πρός τό Φῶς τό τῆς γνώσεως. Ἄς τούς ἀκολουθήσουμε. Ἄνοιξαν οἱ οὐρανοί καί Ἄγγελοι Κυρίου εὐαγγελίζονται χαράν μεγάλην, «ὅτι ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστί Χριστός Κύριος»· πλῆθος δέ στρατιᾶς οὐρανίου ψάλλουν τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία…»
Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής των Χριστουγέννων ο Σεβασμιώτατος προέστη της Ευχαριστιακής Συνάξεως στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Θεοδώρων Ορεστιάδος, παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.
Την δε προηγούμενη, παραμονή της εορτής των Χριστουγέννων το Επισκοπείο του Διδυμοτείχου πλημμύρισε από νεανικές φωνές, χαμόγελα και αισιοδοξία. Τηρώντας το έθιμο πλήθος αντιπροσωπειών των στρατιωτικών σχηματισμών και μονάδων της περιοχής, ομάδες μαθητών από τα σχολεία της πόλεως και μικρών καλαντιστών προσήλθαν για να ψάλουν τα καθιερωμένα κάλαντα και άλλες χριστουγεννιάτικες μελωδίες, σκορπίζοντας ελπίδα και ευχές.
