Στην τηλεόραση του ΑΛΦΑ και στον κ. Ανδρέα Καραγιάννη την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018 νομίζω ότι ο Πρόεδρος της Βουλής αδίκησε και την Κυβέρνηση, και την Εκκλησία και τον εαυτό του, και, κυρίως, δεν προσέφερε καλές υπηρεσίες στην προσπάθεια να βρεθούν συναινετικές λύσεις ώστε να κάνουμε ακόμα ένα βήμα προς την κατεύθυνση των διακριτών ρόλων.
Όταν η χώρα μπήκε στην κρίση, οι ιδέες που κυριαρχούσαν ήταν κάθε άλλο παρά «συντηρητικές», όπως τις αποκαλεί ο κύριος Πρόεδρος. Ήταν η εποχή που το κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα υπηρετούσε την αντίληψη ότι παίρνοντας δάνεια -και όχι μέσω του ιδρώτα του προσώπου σου- μπορούσες να ζήσεις το όνειρό σου απελευθερωμένος από τα «δεσμά» των παλιών ιδεών -όπως η οικογένεια, η πίστη, η πατρίδα. Και μέσα στην κρίση αποδείχθηκε ότι οι «συντηρητικές» αξίες -όπως τις χαρακτήρισε ο Πρόεδρος- έσωσαν την κοινωνία και τα πρόσωπα. Ήταν η οικογένεια, ήταν οι χριστιανικές αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης (υπενθυμίζουμε ότι στην Θεία Κοινωνία όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, κοινωνούν από το ίδιο ποτήριο), ήταν η βαθιά προσήλωση στη δημοκρατία (καρπός της καταστροφικής εμπειρίας της χούντας), ήταν τα παλαιά δίκτυα κοινωνικής στήριξης της Εκκλησίας (που πολλοί δεν ξέρουν ότι υπήρχαν και πριν την κρίση) και η βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διασφάλισαν ότι η Ελλάδα δεν θα διαλυόταν και δεν θα πάθαινε ότι έπαθαν οι πρώην κομμουνιστικές χώρες όταν χρεοκόπησαν.
Δεν γνωρίζει ο Πρόεδρος της Βουλής ότι η Εκκλησία κράτησε το λαό της από το χέρι και δεν τον άφησε να σωριαστεί; Δεν γνωρίζει ο Πρόεδρος της Βουλής ότι η Εκκλησία στάθηκε ενάντια στην επέλαση των νεοναζιστικών φαινομένων και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ανάσχεσή τους;
Αν ο Πρόεδρος της Βουλής πιστεύει ότι η Εκκλησία είναι «θεοκρατική, φοβισμένη, χτυπημένη, θρησκόληπτη» τότε δεν έχουμε τίποτα να συζητήσουμε διότι δεν συζητάς με τους υβριστές σου. Τους συγχωρείς, γιατί αυτό είναι το χριστιανικό ήθος, τους συγχωρείς σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου μας («ου γαρ οίδασι τι ποιούσι») αλλά δεν κάνεις συμφωνίες μαζί τους. Η εύλογη απορία είναι γιατί εκείνοι θέλουν να κάνουν συμφωνία μαζί μας, αφού αυτά πιστεύουν για μας!
Όμως αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε γιατί συλλήβδην ο πολιτικός κόσμος της Χώρας μας (εκτός από το ΚΚΕ) εγκατέλειψε την παλαιά εξαγγελία “περί Χωρισμού Εκκλησίας-Πολιτείας” και υποστηρίζει την αρχή των διακριτών ρόλων;
Αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Βουλής στο χουντικό σύνθημα «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών» με τρόπο που στόχευε την Εκκλησία. Η χούντα ήταν ένα καθεστώς που κράτησε επτά χρόνια. Ποιος θεσμός έμεινε ανεπηρέαστος από αυτά τα επτά χρόνια βίας; Ο στρατός, η δικαιοσύνη, η αστυνομία, το πρεσβευτικό σώμα, τα πανεπιστήμια, οι δημόσιοι υπάλληλοι, τα νοσοκομεία, οι δήμοι; Όπως επηρεάστηκαν οι υπόλοιποι θεσμοί, επηρεάστηκε και η Εκκλησία. Η χούντα αφού πρώτα καρατόμησε όποιον Μητροπολίτη ήθελε μετά εξανάγκασε την Εκκλησία να κρατήσει την ίδια στάση με αυτή που κράτησαν όλοι οι θεσμοί την περίοδο της επταετίας. Γιατί χαρακτηρίστηκε «στιγμιαίο» το πραξικόπημα; Γιατί, όπως ξέρουμε όλοι πολύ καλά, αν δεν είχε γίνει αυτό, θα έπρεπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να καταλύσει το Κράτος απολύοντας χιλιάδες ανθρώπους και, φυσικά, πρώτα απ’ όλα να διώξει σχεδόν όλους τους αξιωματικούς του στρατού σε μια περίοδο που η Τουρκία απειλούσε με πόλεμο.
Αν ο Πρόεδρος της Βουλής κουνά το δάχτυλο στην Εκκλησία για το τι έγινε την περίοδο της Χούντας, τότε ας κάνουμε, επιτέλους, την συζήτηση για το ποια στάση κράτησε ο καθένας στη χούντα ανοιχτά και δημόσια για όλους τους θεσμούς αλλά και για τον ίδιο τον λαό μας, διότι αυτό που υπονοεί ο Πρόεδρος της Βουλής είναι ότι όποιος δεν ήταν δημόσια αντίθετος με τη χούντα, ήταν υποστηρικτής της.
Η χούντα έχει την αποκλειστική ευθύνη για την εθνική τραγωδία της Κύπρου αλλά και για το γεγονός ότι εξευτέλισε τις έννοιες της πατρίδας, της πίστης και της οικογένειας μετατρέποντάς τες σε σύνθημα κενό κάθε περιεχομένου.
Όμως, εμείς αυτές τις λέξεις δεν τις χαρίζουμε σε κανέναν φασίστα, σε κανέναν νεοναζί, σε κανέναν χουντικό. Αυτές οι λέξεις υπήρχαν πριν από αυτές τις απάνθρωπες ιδεολογίες που απλώς τις εκμεταλλεύτηκαν και θα υπάρχουν και μετά.
Μίλησε περί «θρησκευτικού φονταμενταλισμού» ο Πρόεδρος της Βουλής. Μιλά σαν να βρίσκεται σε άλλη χώρα ή σαν να μην γνωρίζει τι γίνεται σε άλλες χώρες. Δεν είναι δυνατό να λησμόνησε ο κ. Βούτσης, ότι στη Βουλή στην οποία σήμερα προεδρεύει, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας υποστήριξε την ανάγκη να αποκτήσουν νομική προσωπικότητα στην Πατρίδα μας η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η Ευαγγελική, η Αγγλικανική και δεκάδες άλλες θρησκευτικές κοινότητες μεταξύ των οποίων και μουσουλμανικές. Δεν είναι δυνατόν να λησμόνησε -ή να αγνοεί- την συνεργασία που έχει αναπτύξει η Εκκλησία με τις Ισραηλιτικές Κοινότητες, που είναι και αυτές ΝΠΔΔ όπως η Εκκλησία, για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού. Δεν είναι δυνατόν να αγνοεί ότι οι Μητροπολίτες της Θράκης δημόσια εκφραστήκαμε θετικά για την Ίδρυση της Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ αλλά και για την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα! Είναι αυτό θρησκευτικός φονταμενταλισμός;
Θρησκευτικός φονταμελισμός είναι οι επιθέσεις που δεχθήκαμε και δεχόμαστε όταν υποστηρίζουμε τέτοιες ιδέες. Με τη συνέντευξή του ο κ.Πρόεδρος βοήθησε ακριβώς αυτές τις ακραίες μειοψηφίες που υπάρχουν σε όλες τις θρησκευτικές κοινότητες της πατρίδας μας, να συνεχίσουν να επιτίθενται σε όσους εργαζόμαστε για σχέσεις συνεργασίας και συναλληλίας με το Κράτος. Ας κάνει τον κόπο ο κ.Πρόεδρος να ρωτήσει τις αρμόδιες υπηρεσίες και Υπουργεία για το πώς βλέπουν τη δημοκρατία και τις αξίες της οι μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές και μετά ευχαρίστως να συζητήσουμε και για τους χριστιανούς φονταμενταλιστές.
Μήπως, Κύριε Πρόεδρε, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πιο εύπλαστη, πιο προσαρμοστική, πιο προοδευτική και πιο ευκίνητη απ΄ ότι νομίζετε; Γνωρίζετε τον όρο «κατ’ οικονομία»; Μήπως η Ορθοδοξία είναι πολύ πιο πολύτιμη γεωπολιτικά απ’ ότι νομίζετε; Βλέπετε τι γίνεται στην Ουκρανία; Τί λέτε; Μήπως η Ορθοδοξία μιλούσε πάντοτε με λόγο και έργα που της επέτρεψαν να καταγράψει την απίθανη διαδρομή από τις σκοτεινές Κατακόμβες στα στίλβοντα παλάτια του Βοσπόρου, κι από τα Σαράγια μέχρι και τα εθνικά κοινοβούλια;
