Οι Έλληνες Ορθόδοξοι Επίσκοποι δεν θα ζητήσουμε ποτέ χωρισμό από το Κράτος μας, επειδή ξέρουμε τί θα ακολουθήσει και δεν τολμούμε κάτι τέτοιο απέναντι στην ελληνική Ιστορία μας.
Αν μας επιβληθεί χωρισμός, θα πούμε “δόξα να’ χει ο Θεός” και θα συνεχίσουμε την πορεία μας, σύμφωνα με κάποιο από τα μοντέλα των πανίσχυρων Μητροπόλεων και Αρχιεπισκοπών μας, που δραστηριοποιούνται σε Ανατολή και Δύση, χωρισμένες από τα εκεί Κράτη.
Συνήθως, μέχρι τώρα, ο “χωρισμός” εκτοξεύονταν σαν πυροτέχνημα (παλιομοδίτικη πολιτική απειλή, όπως, φευ! την επανέφερε ο κ. Κοντονής), ή αποτελούσε “βασική εξαγγελία” ανερμάτιστων μικρών κομμάτων με απροσδιόριστο ιδεολογικό προσανατολισμό (όπως “ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ“). Λοιπόν, στο επί θύραις πληθωρικό ερωτημάτων δημοψήφισμα, να τεθεί τό θέμα, όμως με καθαρό ερώτημα! Και η απάντηση του λαού “να διαβαστεί σωστά” και κυρίως, να τηρηθεί.
Στη δημόσια συζήτηση που θα προηγηθεί, το ζήτημα θα εξετασθεί με τις δύο παραμέτρους του: μισθοδοσία του κλήρου και νομική μορφή της Εκκλησίας μέσα στο Κράτος μας. Η μισθοδοσία εξάπαντος δεν πρόκειται να θιγεί, το Κράτος αναντίρρητα θα συνεχίσει να πληρώνει τους κληρικούς και μετά τον “χωρισμό”. Η νομική υπόσταση της Εκκλησίας θα εξετασθεί σε αντιστοιχία με τη θέση της Καθολικής Εκκλησίας και της Ευαγγελικής στην Ελλάδα καθώς και με τη θέση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου της Ελλάδος και βεβαίως των Μουφτειών της Θράκης.
Αντί, λοιπόν, να αιθεροβατούν και να παλινωδούν οι πολιτικοί λόγοι, καλύτερα θα ήταν να προτείνουν στην Εκκλησία υπεύθυνα, τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεών μας. Υπάρχουν πολλά “σημεία” όπου πρώτη η Εκκλησία θα υπεραθεματίσει στην περισσότερη διακριτότητα των ρόλων. Χωρίς βεβαίως το αποτέλεσμα να διχάσει το λαό μας, αλλά ούτε και να αποτελέσει προεκλογική επωδό των Κομμάτων η “επανασύσταση του διαρραγέντος γάμου”!
Καιρός είναι να πάρουμε στα σοβαρά το ρόλο μας όλοι (πολιτικοί και εκκλησιαστικοί) και να επουλώσουμε τις χαίνουσες πληγές, της μέχρι τώρα, μοναδικά πρότυπης σχέσεώς μας ιστορικά και κοινωνιολογικά στον πλανήτη.
