Ερώτηση: Σεβασμιώτατε, πρόσφατα είδαν τον φως της δημοσιότητος συνεντεύξεις της Ένωσης αθέων. Είχαν και παλαιότερα προκαλέσει με πρόσκληση σε κρεατοφαγία την Μ. Παρασκευή, όμως, τώρα πως σας φάνηκαν οι δηλώσεις τους;
Απάντηση: Ναι, διάβασα την ημέρα των Θεοφανείων τα κείμενα στην Εφημερίδα των Συντακτών. Να σας πω την αλήθεια· θα εκτιμούσα τις απόψεις τους επειδή είναι τολμηρές και δημόσια εκπεφρασμένες, αν δεν προκαλούσαν με το περιστατικό που αναφέρατε και που έδειξε ότι οι άθεοι αυτοί δεν έχουν τεκμηριωμένη θεωρητική άποψη ή στοιχειοθετημένη θέση, για την αθεΐα τους, αλλά εκφράζουν βλάσφημη διάθεση ενάντια στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος.
Αυτή η συμπεριφορά δεν μπορεί να εκτιμηθεί, επειδή, για παράδειγμα, εγώ ποτέ δεν θα κερνούσα αλκοολούχο ποτό στον ιμάμη ή στον μουφτή όταν έρχεται στο γραφείο μου, από σεβασμό στις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους.
Η περυσινή, λοιπόν, πρόσκληση της Ενώσεως Αθέων σε κρεωφαγία την Μεγάλη Παρασκευή, φανερώνει ότι έχουν εμπάθεια, προκλητική διάθεση και βλάσφημη στάση ενάντια στο διαφορετικό επειδή αυτοί δεν πιστεύουν ό,τι πρεσβεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία! Στάση τελείως απορριπτέα από πλευράς καθαρά κοινωνιολογικής, όχι απλώς θεολογικής.
Αλλά και τα κείμενα που διάβασα στην Εφημερίδα των Συντακτών φανερώνουν μίσος ενάντια ειδικά στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος και όχι ενάντια σε κάθε μορφής θρησκευτικότητα. Άρα έχουμε να κάνουμε όχι με θεωρητικά αθέους, αλλά με στοχευμένα εμπαθείς πολεμίους της Εκκλησίας μας.
Αν είχαν θεωρητικά αθεϊστικά επιχειρήματα θα τους αντιμετωπίζαμε σοβαρά. Τώρα τους προσπερνάμε και συγχρόνως τους λυπόμαστε επειδή έχουν μείνει τόσο πίσω από τα κοινωνικά γεγονότα της πίστεως, γενικώς και της θρησκευτικότητος στον πλανήτη μας.
Ερώτηση: Σεβασμιώτατε, είπατε προ καιρού ότι εσείς δεν πιστεύετε ότι υπάρχουν άθεοι. Μα πως; Αφού κάποιοι το ομολογούν. Και όταν αυτοί είναι πολιτικοί, όπως στην πατρίδα μας, τότε πως εσείς δεν δέχεσθε τον αυτοπροσδιορισμό τους;
Απάντηση: Το είπα ναι, και επιμένω: Δεν υπάρχουν άθεοι· υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν με την πίστη τους (όπως κάνουμε όσοι θρησκευόμαστε) και άλλοι που παλεύουν με την απιστία τους. Τώρα αυτό που μου θίγετε για τους πολιτικούς: νομίζω ότι είναι καιρός να σοβαρευτούμε οι Έλληνες.
Δεν θυμάμαι ποτέ, ούτε πρόσφατα, να ψηφίσαμε με πρυτανεύουσα άποψη το ορθόδοξο φρόνημα και βίωμα των υποψηφίων πολιτικών ηγετών μας. Το να ερχόμαστε, λοιπόν, μετά (όταν οι πολιτικές μας ελπίδες δεν εκπληρώνονται ίσως στο βαθμό που νομίζαμε ή θέλαμε) και να κάνουμε αντιπολίτευση, προτάσσοντας την θρησκευτική πίστη του πολιτικού, είναι αστείο. Ακόμα πιο αστείο είναι να ζητάμε από την Διοίκηση της Εκκλησίας να ηγηθεί αγώνος με σκοπό «να απαλλάξει την Χώρα μας από τους αθέους που την κυβερνούν».
Εκτός αν δεν απέμεινε στάλα πολιτικής ευθύνης στους πολίτες της Πατρίδος μας και η Εκκλησία πρέπει να πάρει πάλι εθναρχικό ρόλο, όπως στην Τουρκοκρατία! Εξάλλου, βάσει των αντιθέτων με την ηθική του Ευαγγελίου νομοσχεδίων που ψηφίζονται (περιχαρώς και μετά χειροκροτημάτων) στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου, δεν διακρίνω πολιτικό κόμμα που να εμπνέεται από την Ορθόδοξη βιοτή. Καιρός είναι, λοιπόν, οι Έλληνες να γίνουμε αντάξιοι «πολίτες» της «πολιτείας» μας, έννοιες με την δυστυχώς χαμένη αρχαιοελληνική σημασία τους.
Εκείνο που νομίζω ότι επιβάλλεται να κάνει η Διοίκηση της ελλαδικής Εκκλησίας στην Χώρα μας, είναι να ζητεί δημόσια από όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά Κόμματα, να δεσμευτούν γραπτώς, επί ερωτηματολογίου με συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν στην Ορθ. Πίστη μας και το ρόλο της στην σημερινή κοινωνία. Το πρότεινα στην Ιερά Σύνοδο. Έτσι θα αποφεύγονται οι πολιτικές παλλινωδίες και τα εκκλησιαστικά «παπατζιλίκια».
